Reformatie in de prediking.

VI

Het resultaai van onze enquête. IV

Als een bewijs, hoe de deelnemers aan onze enquête zich hebben beijverd hun oordeel ten beste te geven over de prediking in het algemeen, kan wel dienen, dat meer .dan één zijn opinie grondt *n.iet op wat hij van zijn eigen predikanten-en van hen, die vacaturebeurten vervullen, hoort, maar ook op de preeken, die in „Menigerlei Genade" verschijnen.

Natuurlijk loopen die meeningen nog aleens uiteen.

De geestelijke , , ligging" van onze korrespondenten heeft, daar grooten invloed op.

De een acht, dat het met de tekstverklaring wel in orde is, de ander wenscht juist meer tekstverklaring.

Dit is slechts één voorbeeld.

Met die verschillen behoort bij het beoordeelen der enquête rekening te worden gehouden.

Merkwaardig echter mag het heeten, dat zij, die zoover van elkander schijnen af te staan in hun wenschen, tenslotte soms toch één en hetzelfde punt aanwijzen, waarop naar hun inzicht reformatie het meest noodzakelijk , is.

Wij laten hier thans een deel van een brief volgen, welke enkele klachten bevat, die door zeer veel korrespondenten worden geuit.

De schrijver is bang om onbillijke kritiek te oefenen, zoo zegt hij in het begin. En dan gaat hij verder: „Het wil mij voorkomen, dat door de meeste onzer predikanten de behoefte aan reformatie in de prediking wel wordt gevoeld. Men bemerkt althans in den laatsten tijd almeer een poging om de prediking te doen aansluiten hij het leven van onzen tijd en het licht van Gods Woord te doen 'schijnen over de vraagstukken van het hedendaagsche leven. En toch, er is iets, men voelt iets, dat.niet zoo gemakkelijk uit te spreken is. 't Is alsof de prediking niet zoo'n beslag op ons legt, vooral niet op de jongeren onder ons".

De laatste zinsnede lieten wij spatieeren. Het is een klacht, welke wij bij onze enquête herhaaldelijk ontmoetten.

(> ok deze korrespondent zoekt de oorzaak daarvan evenzeer bij de hoorders.

Doch wij willen hem nu verder onafgebroken het woord gunnen.

Nu moet do prediking allereerst zijn: opening van het Woord; maar tocli ook bediening, toediening daarvan.

En als het Woord recht geopend wordt, dan spreekt ' het tot de ziel. Sommigen verstaan uitnemend de heilige kunst liet Woord zoo te verklaren, dat het tevens toegepast wordt. Anderen brengen veel tijd zoek met aanwijzen van tekstverband, beschrijving en verklaring van voorwerpen, verschil in verklaringen enz. enz., om eindelijk tot de hoofdgedachte van den tekst te komen, waarvan niet veel gezegd kan worden, want de tijd is bijna om. En ik meen, dat dit laatste heel veel voorkomt.

Dan is het, alsof er geen geest en geen vuur in de predikers woont. Alsol er geen drang is zielen - te Vv'innen en op te leiden voor Gods Koninkrijk.

Zijn dan al die lioorders niet eveiizooVelo zielen, die voor de eeuwigheid zijn. geschapen en die hier, in den tijd, de beginselen der eeuwige vreugde in hun hart moeten gevoelen, zullen zij in die eeuwigheid vreugde smaken?

En wordt in verband hiermede niet al te voel met algemeenheden geschermd? ,

, Men hoort dan zeggen: Gij moet uzelf als zondaar voor God leeren kennen; tot Jezus vluchten met WW schuld: achter Hem schuilen; in Zijn werk rusten!

Maar waarin dat bestaat, en hoe de ziel met doze dingen ^verlczaam kan en moet zijn, daar hoort men o zoo weinig van.

Ik zou kunnen zeggen, dat het zielkundig element in de prediking veel gemist wordt, als gevolg waarvan de prediking oppervlakkig dreigt te worden.

En moet vooral in onze dagen daartegen niet worden gewaakt, ook in de gemeente van Christus?

Oppervlakkigheid is toch zeker een der ernstigste kwalen van onzen tijd, dank zij de snelheid waarin • do indrukken elkander opvolgen, de eene genieting de andere overtreft, de eene prestatie do andere in de schaduw stelt. Denk aan de füm, de radio, het luchtverkeer.

Is het gevaar dan niet groot, dat ook de prediking des Woords onze ziel maar oppervlakkig, beroert ol geheel voorbijzweeft?

Daarom is het dringend noodzakelijk, dat de prediking ons telkens opnieuw plaatst voor den vollen ernst van ons leven om daarin welbewust het laven des gelools deelachtig te zijn; om deel te hebben aan het grootste Wonder, ' ooit in de wereld aanschouwd, hetwelk een geluk en zaligheid ons bereidt, reeds in dit leven, overtreffende al wat de wereld ons bieden kan.

Dit predikende, meet de predikor niet erbij staan, alsof bij maar iets heel gewoons heeft te vei'kondigon.

Vuur eu bezieling moest altijd doorstralen en uitgaan bij en van den prediker. Hij behoeft er niet verlegen bij te staan. Zijn prediking moet niet doorgaans gelijker op een mooi betoog of een lezing. Dat reeds maakt de luisterende schare minder belangstellend.

De verkondiging des heils kan eti mag den prediker niet zoo koud doen blijven. Dat zal ook niet het geval zijn als verkondigd wordt Christus in al Zijn volheid en Gods souvereine vrijmaclit.

Straks is het Kerstfeest. Er zal worden gepreekt over het Kindeke van BetiiJehem, over Maria, de engelen, de herders enz. Zullen wij ook hooren de machtige beteekenis van Christus' komst in het vleesch voor de wereld, voor Gods koninkrijk, voor

de gemeente, voor onze ziel?

't Is toch liet grootste wonder, ooit geschied, 't Is zvdk een geweldig gebeuren, waarbij al wat wij in de wereld aanschouwen in bet niet zinkt.

Zullen wij het voelen in de prediking? Zal zij ons plaatsen voor de noodzakelijkheid om in ons eigen zielelevon te aanschouwen de opgang van de zon der gerechtigheid in den nacht onzer geestelijke ellende?

Is er grooter tegenstelling denkbaar dan dit schijnbaar simpel gebeuren In Bethlehem en de macht en grootheid der tegenwoordige wereld?

Beleven • wij niet de voorbereiding der eindcataslrofe?

Wordt het dan niet tijd dat wij weten wien wij toebehooren in leven en sterven?

O, 't is alles zoo geweldig; en de prediking doet mij er meestal zoo weinig van gevoelen. Ze lijkt mij dikwijls, vergeef me het woord, zoo beuzclaohtig tegenover al dat groote en wondere.

't Is me niet gemakkelijk te zoggen: zóó moet het worden. Maar ik stelde vragen, die loven in mijn ziel en die doen gevoelen welk antwoord ik begeer en hoe ik aanvoel in welke richting de prediking „gereformeerd" moet worden.

Meen niet, dat ik gering zou achten al wat dient om onze Schriftbeschouwing te verhelderen, als b.v. de gemeente rijp te maken voor betere bijbelvertaling en al wat in dezen door ons wordt noodig gekeurd. De onkunde onder ons volk is aog te groot, om hierin iets te verwaarloozen.

Reformatie kome er door gebed, door ons aller gebed om de werking van Gods geest in predikers en gemeente. '1 Ontbreekt ons aan werkingen des Geestes.

Men houde er rekening mee, dat deze brief 13" December van het vorige jaar is geKchreven.

De voorname klacht is en blijft hier: de prediking legt zoo weinig beslag op ons, vooral op de jongeren onder ons.

Van zulk een klacht mag men zich niet met een hoog gebaar afmaken. natuurlijk

Veeleer dient men zich af te vragen of er reden is voor zulk een klacht.

Er moet noodig eens over gesproken en geschreven.

Want. nog eens: het is niet de klacht van een enkeling.

Wordt die klacht ongegrond bevonden, dan behoort die ongegrondheid in het licht te worden gesteld, opdat niet meerderen erdoor worden geïnfecteerd.

Ts hij gegrond, dan mag men niet anders dan dit openlijk toegeven.

In elk geval is hij het waard te worden onderzocht.

In een latere artikelenreeks willen wij daarmede dan ook gaarne rekening houden.

HEPP.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen