Maar de Vader.

In de gelijkenis van den verloren zoon treft ons altijd weer de ontmoeting van den •beroawvoUen zoon met .den vergevenden vader.

Die zoon kwam tot het inzicht van wat vader had. de

Hij had niets meer en de vader had alles.

En om wat de vader heeft keert hij dan terug. We krijgen niet den indruk, dat hij ook teruggaat om hetgeen de vader i s. Hij' heeft in ieder geival niet 1)egrepen, dat de vader hem onmogelijk tot zijn huurling kon maken.

Hij moest eerst het geweldige van 's vaders liefde leeren verstaan, om dat te kunnen inzien.

Als hij nu komt met de belijdenis: „ik ben niet meer waardig uw zoon genaamd te worden", dan geeft de vader op die belijdenis antwoord. Die belijdenis is zóó geweest, dat ze den onwaardigen zoon geheel vernietigde. En, de vader heft hem ineens weer op: het beste kleed, een gouden ring, het gemeste kalf... bet is alles voor dezen zoon!

Dat is het bewijs van de groote liefde van den Vader.

Het is het genadebewijs der Liefde.

Maar het is ook het verwijt der Liiefde.

Wie kent niet dat aangrijpiende liefdebewijs van de oude moeder, die verbindt de gewonde hand van haar ruwen zoon, die haar wilde slaan, maar eigen hand wondde aan het brekend glas. En dat is nog niets vergeleken bij wat deze vader doet. Hij kleedt den in lompen gehulden boeteling met het beste kleed; hij krijgt schoenen aan dei voeten ; en het gemeste kalf wordt geslacht. Dat is de vorm, waarin de Liefde haar verwijten geeft; dat is de daad van genade, waarbij de zondaar altijd klein is, en God altijd groot.

Want zóó doet God met hen, die ia Christus als verloor'nen tot Hem vluchten.

Hij geeft ze genadebewijzen om niet. Als zij klagen: „Aanzie mijne naaktheid en mijne schande; tegen U, ü alleen heb ik misdreven"... dan is het antwoord: „hier is het beste kleed"... en de priestermantel der gerechtigheid wordt hen geworpen om de schouders.

O het is een voorrecht dat te beleven." Maar het is ook het leeren kennen van het machtigst verwijt: Zóó zien we welk een Vader we verlieten, welk een Liefde we verachtten.

Ja, opdat we, door de beteving van het verwijt der Liefde henen, zouden leeren kennen den Vader. Hemzelf. Niet alleen dat, wat Hij hééft. Maar ook d a t, was Hij is.

Hier ligt in de gelijkenis een tegenstelling.

De oudste zoon geniet dag op dag, wat de Vader heeft. Maar verder komt hij niet. Het blijft bij hem: 's Vaders goed en eigen genieting, waarom alle zijn gedachten zich wenden en keeren.

Wat zijn, Vader is, ziet hij niet.

Er zijn er velen zóó.

Ze willen gaarne hebben en genieten, datgene, wat de Vader heeft. Er zijn er duizenden en millioenen, die hun handen grijpend uitstrekken naar Gods schatten. Om te genieten. En ze leven er braaf en netjes mee. Alles wat van God is, is van hen en al het Zijne is het hunne. Maar wat God is, weten zij niet.

Neen, dat weten w'rj menschen niet.

Totdat we gaan door de diepte; totdat we onszelf zien: naakt en berooid en barrevoets...

En als we dan vluchten tot den Vader, met onzen honger, met onze armoede, met onze wanhoop ... dan... leeren we genade kennen. Genade van God, die een iegelijk mildelijk geeft, en... niet v e r-wijt...

En toch het verwijt der Liefde ? ...

Ja, want het verwijt der Liefde is een gena(i& gave tegelijk; een. gave, waarin het verwijt sterffe en liefde en genade leven gaan...

O wij roepen het wel: „hoe kon ik... een Vader verlaten? " zulk

Maar de Vader zelf stilt aJle zelfverwijt in ons; en met den Vader begint de vreugde.

En Jezus zegt het zóó: „er is blijdschap in den hemel over één zondaar die zich bekeert."

„Ziet, Jioe groote liefde ons de Vader gegeven heeft, namelijk, dat wij kinderen Gods genaamd zouden worden." (1 .Toh. 3:1.)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen