UIT DE SCHRIFT

Opstandtngskracbt over mlsgelioorte.

Dat lijkt haast profaan, dit opschrift: om die ontzaglijke kracht der opstanding van Christus in verband te brengen met... een misgeboorte!

Toch is dat niet zoo: niemand minder dan P a u 1 u s doet dat, als hij in 1 Korinthe 15 een reeks verschijningen van zijn Verrezen Meester opnoemt, en die besluit met het woord: „het allerlaatst is Hij van mij, als van een misgeboorte, gezien."

En nu we dat weten, kunnen we het wonder zien, door dit woord lieenglanzend, helder en vol.

Daar is een extra-Zelfopenbaring van den reeds ten hemel getogen en in Gods troon gezeten Mid> delaar toe noodig, om Saulus van Tfersen om te zetten van kerkverwoester tot kerkbouwer.

Dat gaat niet langs den gewonen weg: door den in de gemeente uitgestorlen Geest, Die Zich bedient van het ambt en van het Woord.

Waarom niet?

Omdat Paulus een „misgeboorte" is — wel te verstaan: in vergelijking met de andere Apostelen, immers hij zegt:

„Want ik ben de minsle van de Apostelen, die niet waardig ben, een Apostel genaamd' te worden, daarom dat ik de gemeente Gods vervolgd heb." (vers 9).

Dat is geen nederige hoogmoed van Paulus — neen, dat is zelfkennis, levenswijsheid, inzicht in de genade Gods!

Hij is als Apostel een misgeboorte: 'tis alles anders met hem dan met de andere Apostelen — wie had dat nu kunnen denken, dat Christus een tegen Hem en Zijn kudde woedend beest zon aangrijpen, en omzetten tot grondlegger van Zijn Kerk onder schier .al de volken van de toenmalige kultuurwereld?

Wat een opstandingskracht!

In Jeruzalem schijnen, op het tijdstip, dat Saulus zijn plan van den moord bezig is uit te werken, de handelingen der Apostelen op het doode punt gekomen en de éérste energieke werken des Geestes uitgeloopen te zijn —

maar daarom werkt Christus nog wel: Hij begeert zeer, om als Middelaar vanuit den hemel Zich Zijn Kerk te vergaderen, en Henü is immers alle macht gegeven, in den hemel en op de aarde ^ als Hij spreekt, gebeurt het, en moet alles den Raad' Gods dienen.

Nu is 'het uur gekomen, dat God een banier zal oprichten onder de heidenen - — maar er is nog geen banierdrager! Niet? Hij is er wèl, maar zijn hand bindt op 'toogenblik liever de aanhangers van dien gehaten Nazarener de polsen stevig bij elkaar!

Zie, daar is hij op weg, de met zelotischen ijver vervulde inquisiteur, die het Sanhedrin aandrijft, bloedraad te zijn —

maar ook Christus is op weg: het wolkendek splijt zich: de Opgestane verschijnt in al den glans van Zijn hemelsdien luister aan dezen jager op Zijn slachtschapen...

de beide wegen kruisen zich: welk een snijding, welk een botsing — welk een Itraoht stroomt van Christus uit — hoe machteloos ligt de felle vijand neer — hoe moet hij zich overgeven: „wie zijt Gij, Heere? " —

En dan dat antwoord: „Ik beu Jezus, dien gij vervolgt!" en dan die aanschouwing: als in één flits ziet hij, liggend in het stof van den weg, hoe heel zijn leven tot nu toe één.tragische vergissiinig is geweest, een keten van zonde, want hij heeft Gods lieve kinderen, hij heeft Gods heilig Kind, Jezus vervolgd!

Van dien glans blijken zijn aardsche oogenbUnd geworden — maar als deze Saulus hulpbehoevend en gebroken Damascus binnensh-ompelt, en dagen aaneen zijn zwaren bekeeringsstrijd doorworstelt, dan worden zijn geestelijke oogen geopend:

welk een kracht heeft Christus' opstanding: de weerspannige zondaar wordt aanbidder, de bittere hater prediker van het Kruis — de , , misigeboorte" door genade geestelijke vader van talloos velen, die met hem de kniel leerden buigen voor Christus, den Heere der heerlijkheid!

Opstandingskracht over misgeboorte... als er iets is, wat ons spreekt van onpeilbare genade, tot roem van God, dan is het toch wel de wijze, waarop Saulus de kerk vervolger zijn intree doet iu ds Kerk van Christus, lopdat hij de groole kerkv erg a deraar zou worden, als instrument in des Middelaars hand!

O, en Gods arm is niet verkort .— Christus' opstandingskracht niet verminder'd!

Als we dat maar geloovig aanvaarden, we zouden vele dingen in de wereld anders zien.

We zouden zien, dat Hij al de 'draden van het wereldbestuur samenneemt, en ze weeft tot de machtige leidsels, welke Hij in, Zijn sterke, (trouwe Middelaarshanden houdt —

dat Hij alles doet medewerken ten slotte laan de herschepping van Gods wereld en den bloei van Zijn Kerk:

genade en zonde, vreugde en smart, rechtvaardige en goddelooze, engel en duivel, leven en dood, tegenwoordige en toekomende krachten —

wat bolsjewistische terreur? nationaal-socialistische gelijkschakeling?

Ten slotte heerscht Christus over beide, en Hij maakt het bloed der martelaren tot het zaad der Kerk!

Ja, als het noodig is naar den Raad Gods, maakt Hij een Saulus tot Paulus, een kerkjager tot kerkbouwer, een hittig vijand tot gewilhg dienaar!

Als het noodig is, komt Hij met de kracht Zijner opstanding over een misgeboorte!

En zoo vindt het geloof rust!

Het krijgt 't zelfs ruim in zijn ademen!

Het kan psalmen zingen in den nacht, en roemen onder het kruis: ^

„Ons staat de sterke Held ter zij', Dien God ons heeft verkoren. Vraagt gij Zijn naam? zoo weet Dat Hij de Christus heet, Gods eengeboren Zoon, Ver winnaar van den troon! De zege is Hém beschoren!"

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen