EVEN PARKEEREN.

De dienst van bet hoeren des woords.

Tegen het particularisme in de practijk van het kerkgaan moet het geloofsbewustzijn zich leeren schrapzetten. Er zijn niet allerlei individueele kerkgangers, maar er is een gemeente die samenkomt.

„Loopen" moet op den duur leiden tot het „verloopen" van het kerkelijlc leven. Wat moet terecht komen van een leger, waarin iedere soldaat zich een eigen compie kiest en een luitenant uitzoekt naar zijn smaak? Als ieder bij de Gele Rijders wil dienen, waar zullen dan de infanteristen vandaan komen? Die mannen in him grauwe, zakkerige pakjes, die toch het leeuwenaandeel hebben in lederen veldslag?

Als ik dus het pleit voer voor orde en gehoorzaamheid in den kerkgang, zie ik volstrekt het verschil niet voorbij dat er tusschen predikanten beslaat. Verschil in talent — al wordt op de bascule der talenten meestal met subjectieve kilo's gewogen, met het ijkje van het ikje!

Wat veel meer beteekent, er is verschil in ambtsgenade. De Sunamietische vrouw uit 2 Kon. 4 merkte dit reeds zoo zuiver op: ik heb gemerkt, dat deze man Gods heilig is, die bij ons altijd doortrekt. Maar, zooals er verschil is bij de dominees, zoo is er ook verschil onder de gemeente. Er bestaat niet alleen preek talent, er is ook zoo iets als hoor talent. Als dat hoortalent zich bij de gemeente ontwikkelt, dan is dat zeker niet iets waarover wij moeten treuren, maar dat stemmen moet tot ootmoedige dankbaarheid. Mits wij verstaan, dat ook dit hoortalent ons niet is gegeven om het in een kerkpak weg te hangen, maar dat het ons gegeven werd tot den dienst van het hooren des Woords. Tot dien dienst behoort in de eerste plaats, dat wij ons geven in een heilige, stimuleerende aandacht, waardoor een spreker zich gedragen voelt. Elke preek is, evenals iedere rede, een product van de samenwerking tusschen spreker en hoorders. Daar kan soms in onze kerkgangen iets downs zijn, dat als lood valt op een gevoelige ziel. De menschen hangen in de banken en kijken u met sombere gelaten aan, alsof er in den psalm stond: het vrome volk zal kraken van plechtigheid, inplaats van huppelen van zielevreugd! Lieve broeders en zusters, zou ik dan wel willen roepen, wij zijn hier niet bij den tandarts, maar bij onzen gezegenden Heere! De vraag mag gesteld worden of menige dominee niet wat meer van den Heiligen Geest zou hebben als de Gemeente wat meer van den Heiligen Geest had, als zij de vertroosting Israels verwachtte.

Wij hebben vaak een steriele opvatting, die nog niet eens past in het natuurlijk leven, laat staan in het rijk der genade. Ons redeneeren spreekt van een stuiver die nooit een dubbeltje wordt; dat is overgezet in kerktaal: dat een dominee met één talent altijd een dominee met één talent blijft. Maar de Heiland spreekt van één talent dat tot twee wordt en van vijf die tien worden! Alle werk Gods is progressief. O, God wil ons rijk maken, rijk als gemeente, maar onze sleur, onze downheid, onze ontrouw, houden de werking van de genade zoo dikwijls tegen. Laat de geloofsjubel maar eens gehoord worden; Trooster, Zalver, Gij zult komen, op 't gebed door U verwekt.

Tot den dienst van het hooren des Woords behoort mede, dat wij niet tusschen den dominee en den Heiligen Geest in gaan staan. Ach, het bekende V.D.M. moeten wij vaak aldus lezen: M.V.A., dat wil zeggen: Manusje van Alles! Dominee moet overal inzitten, overal bij zijn, hij is vaak meer voor z i 11 e r dan voor ganger. Wat is die boerenvrouw-uit Sunem een wijs mensch geweest! Die rijkelui hadden toen éénkamerwoningen. Nu redeneerde zij niet: wat voor ons, menschen van stand, , en van geld, goed genoeg is, dat is zeker voor zoo'n profeet goed genoeg. Neen, zij gunde Eliza niet slechts een dominees-stoel in de huiskamer, maar hij moest zijn studeerkamertje hebben, al moest het huis er voor verbouwd worden. Zij was als het ware een vrouwelijke Commissie van Beheer in één persoon! Zij heeft goed verstaan de dienst van het hooren des Woords! Dat woord studeerkamer roept menigen predikant een glimlach om de lippen, zijn studeer heeft meer van een kantoor, waar de telefoon rinkelt, de schrijfmachine ratelt; van een instuif, waar hij klaar moet zitten voor alle mogelijke zaken en zaakjes, die een ander even goed, waarschijnlijk beter, kon doen dan de predikant. Ik zie niet over het hoofd, dat dominees met een actieve natuur daar zelf groote schuld aan hebben. Tot den dienst van het hooren des Woords behoort zeker ook dit, dat wij met tact zulk een al te ijverigen predikant raden zich in de allereerste plaats te concentreeren op zijn preeken. Niet, opdat hij des Zondags met referaten op den kansel zal komen, maar opdat hij kome tot geloofsconcentratie op zijn kanselwerk.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen