EVEN PARKEEREN

Droomen des menschen en profetie Gods.

Men heeft het leven wel genoemd een aaneenschakelmg van groote V€ l-wachüngen en groole teleurstellingen. Wie zal het tegensp'i-eken ? Onze kinderlijke verwachtingen wa'ren schier onbegrensd. Welke jongen, die aan zijns- vaders hand het Rijksmuseum bezichtigde, droom'de zichzelf niet een schilder als Rembi-andl? Thans verft hij drempeltjes voo'r zijn vrouw en lakt de fiets van zijn dochter! De Rijpere Jeugd bracht ons opnieuw in droomenland. Ovet deze verwachtingen praatten de meisjes — wat meisjes ai niet af be praten hebben! — en daarover droomden de jongens, die „stillen"! JHaakten de jongen en het meisje de armen ineen, dan droomden zij verder samen. Dat bracht wel eenige verandering, want meisjes droomen practischer dan jongens! Wij kumien later wel eens verdrietig lachen als wij die oude droomen voor onzen geest halen. Daarom droomen wij verder — want het droomen kunnen wij niet laten — alleen, om de beschaming van de teleurstelling te ontgaan. Zien wij een paartje stijfgearmdi voorbijgaan, spinnend aan hun toekomstbeelden, dan schudden wij onze wijze hoofden en zeggen: wat' zijn ze nog groen, ze weten niet wat er in het leven te koop is. Dat weten w ij wel: Vader Jakob heeft het uit ons aller naam zoo kernachtig gezegd: weinig en kwaad waren de jaren mijns levens!

-Wij moeten dieper durven tasten met onze vragen, wij mogen een pijnlijke vraag niet ontloopen: was er ook teleurstelling in ons geloofsleven? Daar was een jonge christen en ziet, hij droomde! Hij zag zicüzelf gekleed in de witte jas van den zendeling en hij predikte aan de arme heidenen het Evangelie des Kruises. Is hij nu één van de duizenden zwijgende christenen? Daar was een jonge christin, die diep in de portemonnaie kon lasten, te diep naar het verstand, schoon niet naar de liefde. Klaagt zij nu: alweer een extracollecte, daar komt geen eind aan dat gebedel? Daai- was een discipel des Heeren, die ten bloede streed tegen een levenszonde en in de kracht van den Heiland overmocht. Is hij nu één van de vele zeer kalme, doodbedaarde christenen^ die zeggen dat men met de realiteit rekenen moet? De kerk die wij de allerzuiverste plegen te noemen, js zij ons eigenlijk meegevallen? Ja, zijn wij niet teleurgesteld in den Bijbel, wij; hebben door de ervaring geleerd, beloften weg te exegetiseeren en bedreigingen uit te vlakken. D-e bede: och, of wij uw geboön volbrachten! die wij eens met vochüge oogen zongen, ligt nu misschien diep begraven onder de overigens juiste stelling, dat zelfs de allerheiligsten maar een kleia beginsel hebben. Dies bidden wij op z'n best dat wij gezégd klein beginsel mogen volbrengen, wat overigens niet de consequentie van vorengenoemde juiste stelling behoorde te zijn. God dank! niet altijd zijn wij daar tevreden mede, maar wij durven niet verwachten dat het veel anders worden zal. Wij zijn daarvoor te diep teleurgesteld in ons geloofsvermogen. Zullen wij de duizend en één slordigheden, die ons christenleven zijn binnengedrongen, nog eenmaal overwinnen? Maar als onze droomen uit zijn, gaat de profetie spreken! Jeremia 29 geeft ons hiervan een treffend voorbeeld. Israël was m Babel — waar was een teleurstelling aan de hunne gelijk? Eerst kwamen er valsche profeten om hen wat op te monteren. Maar God zendt door de hand van Jeremia een boodschap naar de ballingen, waarin Hij het ra, g van de toekomstdroomen verscheurt. Naar het LAND van God — de Verbondszegen naar de meer uitwendige zijde — zullen zij voorloopig niet terugkeeren. Doch dan gaat het Boek der Profetie ópen: zij zullen daar in het land der ballingschap weer het VOLK van God worden — de Verbondszegen naar de meer innerlijke zijde. „Gij zult Mij zoeken en vinden, als gij naar Mij vragen zult met uw gansche hart" (Jeremia 29:13). Deze werlizaamheden van den geloovige gaan echter niet vóórop — door die voorop te stellen trekken wij de waarheid altijd scheef. Neen, God ageert, de mensch reageert! De geloovige gaat zoeken en vinden en vragen, want de Heere za] tot Zijn volk wederkeeren, Hij zal het bezoeken, Hij zal gedachten des vredes over hen denken, Hij zal hun het einde en de verwachting geven. De God der Trouwe neemt geen genoegen met ons christenleven van zoo-zoo. Hij zal werken een vragen naar Hem met het gansche hart. En déze belofte heeft geen datum! Zeventig jaren moeten voorbijgaan eer Israël zal wederkeeren tot zijn land, maar de terugkeer tot den Heere is onmiddellijk opengesteld. Met ingang van heden! zeggen wij, nietwaar? Zullen wij dat schrijven op het blad onzer reformatie: met ingang van heden? Droomen zijn bedrog — ook religieuze droomen — maar het profetische Woord is zeer vast. Gij doet wel, als gij daarop acht hebt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen