GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Buitenland.

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Buitenland.

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

Italië. Een goed woord van den paus over het predikambt.

Dat de tegenwoordige paus niet in de diplomatie opgaat, bewijst het leit, dat hij na den codex voor het kanonicke recht vastgesteld te hebben, den ISden Juni op het feest van het sheihge hart van Jezus» een Encycliek deed uitgaan met de aanvangswoorden sHumani generis«, - waarin gehandeld wordt over het predikambt. Wat de paus daarover te zeggen heeft, boezemt ons belang in, vooral omdat in onze kringen de gedachte hecrscht, dat in de Roomsche Kerk de eeredienst de overhand heeft. terwijl de leerdienst in meerdere of mindere mate daardoor achtergesteld is.

In den aanvang vari zijn stuk verklaart Bentdictus XV, dat hij .zijn bijzondere zorg wijden wil aan de prediking, om die in hare oorspronkelijke beteekenis en ongertptheid te bewaren. Daarbij laat hij de klacht hooren : »Helaas, moet onder de misstanden van den tegenwoordigen lijd gerekend worden, dat de prediking niet meer den invloed van voorheen uitoefent.

Wel zien wij dat velen zich voor de prediking . veel moeite gelroosten, en dat er meer volk onder vergaderd wordt gelijk wellicht nooit te voren. En toch bemerken wij aan de andere zijde, dat de publieke en private zedelijkheid op een laag peil staat, dat met den dag de' geringachting van de bovennatuurlijke dingen toeneemt; mei; wijkt kennelijk van de strengheid der Christelijke deugd af, dagelijks ziet men een toenemend terugvallen in het verdorven leven der heidenen.« De paus wil toegeven, dat deze misstanden aan verschillende oorzaken zijn toe te schrijven, maar hij meent ook dat de predikers er niet genoej; tegen ingaan. sWanneer het zwaard van Gods - Woord niet de kracht uitoefent, gelijk hel behoort, ligt de schuld bij hen die het niet recht gebruiken. Men kan toch niet beweren, dat de apostelen in betere .tijden hebben gewerkt dan die, in welke wij thans leven; dat de bereidwilligheid om het Evangelie te hooren toen grooter was, of dat de afkeerigheid tegenover üe Goddelijke wet toen kleiner geweest is.« a Hier meenen wij een vraagleeken te'moeten zetten. Het kan toch zijn, dat het zwaard des Geestes recht gebruikt wordt en dat toch geen uitwerking ten goede daarbij plaais heeft. Hoe krachtig was de prediking van Stephanus, en toch, de Joodsche raad ging desniettegenstaande zijn boozen opzet doeirzetten!

De paus ziet zich krachtens zijn ambt verplicht, overal de prediking des Woords tot den regel terug te voeren, gelijk die Laar de leering van Christus en Zijn Kerk behoort te zijn. Dat er 'predikers gevonden worden die niet berekend zijn voor hun taak, ligt aan drie oorzaken: ser worden menschen voor aangewezen die er niet voor bekwaam zijn, óf het predikambt wordt niet op de juiste wijze opgeval, öf de bediening heeft niet plaats op de manier en wijze, gelijk hel behoort.

Reeds op het concilie van Trente werd bepaald, dat alleen de bisschoppen en zij die daarvoor een lastbrief van hun bisschop kregen, , prediken-mogen. Hiervan is men afgev/ekeu en daardoor wordt de kansel misbruikt; daarom moeten de bisschoppen er voor waken, dat niemand predikt, die niet door hen daartoe geroepen en aan een nauwkeurig onderzoek onderworpen werden. De bisschoppen hebben volgens het concilie van Trente zulke mannen uit te kiezen, die in staat zijn het predikambt tot een zegen uit te oefenen. Tot een zegen, dus niet met welbespraaktheid, , niet om de hoorders te behagen, maar tot heil der zielen, hetwelk het doel Is Van de bediening van 'Gods woord. De bisschop moet niemand laten prediken die niet in zeden en leer beproefd is.

De prediker moet zich van zijn taak bewust zijn. Hij behoort het heU der zielen en daardoor de eere Gods te zoeken. Wanneer hij dat doel niet voor oogen heeft, moet men hem voor een ijdel zwetser en niet voor prediker van Gods Woord houden. Ach, waren er tocti geen declaniat'oreu! Sommigen zoeken hun ijdele r.oemzucht te bevredigen; andere behandelen de door Ctod geopenbaarde dingen, die aan de menschehjke zwakheid schrik aarijagen en aan de menigte niet bevallen, in hét geheel niet. Dan komt het niet zelde.n voor, dat midden in de behandeling van eeuwige dingen men gaai sjieken over staatszaken, vooral dan wanneer hei een of ander geval de gemoederen bezighoudt. Zij schijnen er naar te streven, hunne toehoorders te behagen en hun advocaat te zijn. Daarom ziet men, in plaats van ernstige, waardige gesies, bandbewegingen gelijk die op' hel toonecl of op vulksvergadenngen mode zijn, daarbij ook een theatrale stem; daarom hoort men een aantal citaten uil profane schrijvers in plaats van aanhalingen uit de Heilige Schrift en de kerkvaders; daarom ontwikkelen zulke declamaloren een woordkramerij, waardoor zij de ooren hunner toehoorders zoeken te streelen, en ziclf door hen willen laten bewonderen, maar zonder hun iets'goeds mede naar huis te geven."

De bisschoppen worden vermaand zulke predikers te verwijderen, evenals hen die zich niei behoorlijk tot de prediking voorbereiden.

Als voorbeeld voor de prediking wordt de apostel Paulus gesteld; de prediker mag niet vergeten, dat hij bij al zijn arbeiden den geest des gebeds bezitten moet. Als Paulus moet de prediker niets dan Jezus en dien gekruisigd verkondigen.

In dien geest gaat de encycliek van den paus voort öm er op aan te dringen, dat de prediker niet menschen moet zoeken te behagen, maar Christus. Wanneer niet aan het eind van de encycliek gewaagd werd van de voorbede dêr allerzahgsie maagd Maria, zou men van oordeel kunnen zijn, dat dit schrijven door een Protestaiitsche Kerkelijke vergadering in de wereld had kunnen gezonden zijn. Men ziet, dal de Roomsche Kerk door de reformatie .der Kerk geleerd heeft. Het is opmerkelijk, dat in sommige Protestanlsche kringen er een drang is naar uitbreiding van hel liturgisch deel van de Godsdienstoefeningen, opdat volgens hen de eeredienst meer tot haar recht komen; de paus daaren tegen gevoelt, dat het de kerk van Rome meer tot zegen zijn zal, als ook de prediking - meer tot haar recht komt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 11 november 1917

De Heraut | 4 Pagina's

Buitenland.

Bekijk de hele uitgave van zondag 11 november 1917

De Heraut | 4 Pagina's