De geldigheid van de oude kerkenordening der Nederlandsche Gereformeerde Kerken - pagina 35

33

In Friesland is de ordening wel niet goedgekeurd, doordat de gezamenlijke steden, die er vóór waren en die in dien zin zelfs uitdrukkelijk besloten hebben, ten slotte geheel overstemd zijn door de landschappen. Maar met goedvinden van de Staten zelven, en daarna ook zelfs op hun naam, is men toen gebleven bij de ordening, die tot dusver in Friesland gebruikelijk was, d. w. z. bij de Kerkenordening van 1586, altijd behoudens het in Friesland geldende recht bij de predikantsberoeping. Deze ordening nu was volstrekt niet eene andere, dan de zoogenaamde Dordtsche, maar dezelfde, in hare vorige redactie; eene redactie, die zóó weinig van de Dordtsche verschilde, dat het in de praktijk bijna onmerkbaar werd, en die zelfs nog vrij was van de concessiën, die in Dordrecht aan de Overheid zijn gedaan. In Groningen en in Drenthe heeft zeer zeker de Overheid zelve eene Kerkenordening uitgevaardigd, die toen kerkelijk aanvaard en gevolgd is. Maar behoudens de inmenging in de predikantsberoeping en in de kerkvisitatie, waren die twee ordeningen eigenlijk niet anders dan de algemeene ordening van de Kerken zelve, doorgaans zelfs woordelijk daarmede overeenstemmende, en dat juist in artikelen, die de beginselen raakten. Ja, wat meer is, juist door de bepalingen zelve van die provinciale regelingen werden alle Kerken in die provinciën ook uitdrukkelijk aan de daar met name genoemde Nederlandsche Kerkenordening verbonden. Geheel in overeenstemming met het uitgesproken doel van de Overheid, die die ordinantiën uitvaardigde, nl. om aan de genoemde provinciën eene kerkelijke inrichting te geven, zooveel mogelijk overeenkomende met die van de andere provinciën. Daarom hadden te Dordrecht de gedeputeerden van Groningen dan ook volle recht om te zeggen, dat zij in hunne provincie eene ordening' hadden, die met de algemeene ordening in substantie accordeerde, en om voorts mede hunne stem te geven aan de redactie, die te Dordrecht werd vastgesteld. Ook door die van Zeeland kon met hetzelfde recht zoo gesproken en gehandeld worden; terwijl bovendien in Zeeland de provinciale ordening niet formeel van de Overheid uitgegaan was, maar afkomstig was van eene provinciale Synode der Zeeuwsche Kerken zelve, en daarna dao-r de Overheid was geapprobeerd. En in de voornaamste provincie, in Holland, is wel van langdurige onderhandelingen het einde geweest, dat de Kerkenordening niet werd goedgekeurd. Maar ter anderer zijde hielden ook de Staten op, eene Overheidsordening te willen opdringen. En hun laatste be3

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen