De wetenschap van den Logos - pagina 35

29

Het leven der ziel dus voor zoover het met het licht der kennis en des verstands is samengevoegd, is de logos en deze logos toont ons het beeld Gods. Hier echter is eene korte toelichting noodig. de ziel.

De logos is niet

Noemen we de ziel het geheele onstoffelijke wezen van

den mensch, dan is de geest het hoogere, drijvende, actieve in de , ziel, dus de ziel min het lagere gevoel en de zinnelijke gewaar-' wording, i)

In den geest onderscheidt Calvyn het verstand en

den wil (mens en voluntas).

Het verstand is het heerschende^

deel (ró ty/ijiovi-Mv). In het onderscheiden van het verstand en de! rede echter is hij niet helder. Somtijds schijnt het verstand gelijk^ te zijn aan de rede, dan weer een deel van haar.

Trouwens hij

erkent, dat de nauwkeurig onderscheidende kennis van de ziel en hare vermogens het werk is der philosophic. „Voorts laat ik het aan de philosophen over, zegt hij, de vermogens der ziel in hunne wetenschappelijke besprekingen nauwkeuriger uiteen te zetten.

Ik

erken, dat hetgeen zij dienaangaande leeren waar is, en niet alleen aangenaam om te studeeren, maar ook nuttig, en met talent bijeengebracht; leergierigen wil ik dan ook van deze studie niet afhouden." 2) Tegenwoordig is de algemeene psychologische indeeling de verdeeling in drieën: kennen, gevoelen en willen. 3) Calvijn en op zijii voetspoor onze Gereformeerde psychologen nemen als afzonderlijke

mensch, van alle andere schepselen onderscheidt.' Hoe deze daaruit echter afleidt, dat, „Gods beeld op liet formeele, het modale van 's menschen bestaan betrekking heeft" vat ik niet. liet is juist het essentieele, en het modale ligt in de woorden van onze belijdenis: „goed, rechtvaardig en heilig", die Dr. Daubanton juist bestrijdt in dit verband. 1) Calvyn. Instit. I, 15, 6, 7 en 8. 2) Instit. I, 15, 6. Caeterum de ipsis facultatibus subtilius disserere philosophis permitto...

Vera quidem esse, nee iucunda modo cognitu, sed etiam utilia esse fateor,

dextraque ab illis collecta quae docent; nee vero ab eorum studio prohibeo, qui discendi cupidi sunt. 3) Höffdnig, Psychologie. Leipzig 1887, pag. 109: „Die jetzt allgemeine psychologische Einteilung ist die Dreiteüung in Erkennen, Fiihlen und Wollen."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen