Schuld en straf - pagina 62

56 onmiddellijk moet oefenen, het eigenlijke doel, dan gaat reeds zoo alle eenheid in het strafbegrip te loor. VoN LiszT heeft aanvankelijk als werking van de straf gesteld, dat zij moet zijn het onschadelijkmaken der onverbeterlijken; het verbeteren van wie aan verbetering behoefte hebben; en het afschrikken van wie aan verbetering geen behoefte hebben, ofschoon zij toch zoo heel best niet zijn. Ook heeft VON LISZT later erkend, zich verheugende dat LöFFLER hetzelfde deed, dat toch het onschadelijkmaken van de onverbeterlijken in den grond niet verschilde van de bewaring van krankzinnigen, en dus eigenlijk geen straf meer heeten kon 28i). Is echter het eigenlijke wezen der straf een maatregel tot bescherming van de maatschappij, dan eischt de consequentie ook wat men ten opzichte der krankzinnigen doet, straf te noemen, en wordt zoo reeds openbaar, dat het niet aangaat voor dat begrip van bescherming het woord straf te bezigen. Ook had VON LISZT nog een stap verder kunnen gaan en erkennen, dat de behandeling van wie aan verbetering behoefte hebben, eigenlijk op ééne lijn komt met de behandeling van krankzinnigen, die goede hoop op genezing bieden, en dus evenmin eene straf is. Want het enkele element der Motivsetzung kan moeielijk iets tot straf maken. Gelijk hij trouwens moet erkennen, dat dit element ook in vele maatregelen van politie niet ontbreekt; eveneens op krankzinnigen de ter mineerend gewerkt kan worden; en hij daardoor weer tot de conclusie kwam, dat principieel onderscheid tusschen straf en politiemaatregel niet streng gehandhaafd kan worden. De straf als maatregel tot bescherming van de maatschappij is geen straf. Zij treedt dan in de rij der maatregelen van politie, en verliest elk eigenaardig karakter. Toch is inderdaad deze de voorstelling, die men zoowel bij de anthropologische als bij de sociologische richting voortdurend aantreft. De straf is een maatregel in het belang der maatschappij. Den menschen, die het „unverschuldetes Unglück" hadden van een misdrijf te begaan, moet zoo mogelijk belet worden dit te herhalen. Op dit standpunt wordt geheel begrijpelijk, dat de een, zooals FERRI, klaagt over te zwakke, een ander, als VARGHA,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen