Een moderne geloofsbelijdenis.

De Vereeniging van Vrijzinnige Hervormden 7.a.l binnenkort uitspraak hebben te doen over een ontwerp geloolsbelijjdenis.

„Wij achten, " zoo zegt hiot stuk, , .volledige kennis van God voor den mensch onbereikbaar, en houden het daarom voor ongeoorloofd, bepaalde opvattingen omtrent Hem voor te stellen als de volstrekte waarheid.

Wij erkennen, dat ieder, omdat God in hem werkt met Zijn geest, in staat en gerechtigd is, zich een eigen geloofsovertuiging te voormen, en wiji veroordeelen daarom elke poging, om in zaken van geloof gezag uit te oefenen.

Wij erkennen voorts, dat bet niet voornamielijk aankomt op de godsdienstige overtuiging, maar op de aandoening; en len gezindheden, die worden gewekt door de lervaring van Gods gemeenschap.

Toch gevoelen wij ons gedrongen, een beknopta omschrijving van onze godsdienstige overtuiging op te stellen en openbaar te maken.

Wij doen dat dus niet, omdat wij meenen, er de volstrekte waarheid mee te vertolken, on evenmin, om hen die .er slechts ten. deele mee instemmen, uit ons midden te weren.

Wij doen het eensdeels, om in ruimen kring bekend te maken, van Welken geest wij zijn, en anderdeels, om aan hen, die zich) afvragen, of zij in ons midden op hun plaats zijn, zelf een maatstaf ter beoordeeling daarvan in handen te geven.

Niet in bijzonderheden tredende, bepalen wij ons lot de volgende hoofdzaken."

En dan volgen als hoofdzaken:

„Wij gelooven in God. Wij eerbiedigen Hem als den ahnachtigen, oneindigen, alomtegenwoordigen Geest, die het a, l doordringt en omvat en alles ordent, in stand houdt en bestuurt door Zijn heiligen wil.

In het bijzonder gelooven wij in Hem als den Vader, die elke menschenziel liefheeft en met Zijn geboden en beschikkingen blaar wil vormen, om nader te komen ^an haar bestemming vah reinheid en zaligheid.

Wij gelooven, dat het diepste wezen van den mensch wordt gevormd door zijn aan God verwante ziel, waardoor hij een kind is yan Gods geslacht, maar Idat ook in ieder werkt de zondemachit 'die hem bedreigt met verderf, hlem doet lijden, en hem veel van zijn hieerlijkheid ontrooft.

Wij zien in Jezus Christus den mensch', bet kind, den zoon Gods bij uitnemendheid, en erkennen hem daarom als ons hoogste voO'rbeeld.

Wij achten ons geroepen, hlem na te volgen in liefde tot God en menschen, en zien daarin voor ieder den waren weg des heils.

Wij gelooven in de onoverwinbaro kracht van Gods heiligen geeet, die bezielend, louterend en vernieuwend op de menschhleid inwerkt, en heenwijst naar de komst van Zijn koninkrijk, de heerschappij van waarheid en vrede, vroomheid en liefde.

Wij gelooven in eeuwig leven, in bewust voortbestaan na den dood, 'een voortbestaan, waarin de menschelijke ziel de gevolgen zal ondervinden van hetgeen zij deed in het aardsche-levon, maar zal blijven-onder de hoede vïin Gods eeuwige orilfermende liefde, en gelegenheid zal hebben, haar aanleg volkomen te ontplooien en haar beS'temming te bereiken. >

Wij beschouwen de Wederlandsche Hervormde Kerk als de ons' geschonken organisatie, waaraian wij moeten werken, omdat in en dooir haar óns geloof en onze beginselen den meesten zegen kunnen brengen aan ons volk in al zijn geledingen..";

Men ziet, hoe niet één stuk vün ons alge'ni'een ongetwijfeld Christelijk geloof hier ongeschonden blijft.

De persoonlijkheid Gods, de Godheid van Christus, Zijn plaatsbekleedend lijden, de persoon van den Heiligen Geest, de verdorvenheid der nrensohelijke natuur en nog veel iiieieir worden hier ge loochend.

Toch is het niet daarop, dat we wilden wijzen. Ma.ar op de behoefte aan eeh geloofsbelijdenis, welke hierin opnieuw bij' de modernen openb.iar wordt.

Conservatieve modernen als de kerknieuwstie'ia.cteur van de „N. R. Ct." zijin er dan ook niet te Ijost over te spreken.

Deze merkt spottend op:

„Zij is er weer, de vrijzinnige geloofsbelijdenis, die af en toe gelijk 'een kom^est aan don kerkelijken hem'öl verschijnt, om, na de toeschouwers deels tot bewondering, deels tot lontzetiing te hebben gebracht, wederom te verdwijnen. In 1904 hebben wij ler een gehad van eenigo predikanten, die haar in „De Hervorming" lieten afdrukken; later heeft ze zich' langs den kerkelijfcen weg tot een vrijzinnig Hervormde geloofsbelijdenis ontwikkeld; twee hoogleeraren, te weten prof. Knappert en later pirof. Eerdmans hebben er aan gewerkt en ten vorigen jare bood laatstgenoemde haar aian de officieusf." bijeenkomst van vrijzinnige Hervormden aan. Thans is er een officieel voorstöl aanhangig bij de Vereeniging van Vrijzinnige Hervormden in Nederland, die in den voorzomer zich ove'f de confessie te Leeuwarden in concilie vereenigen zal."

Hij heeft nog een andeïe eigenaardiglh'eid ontdekt en steekt ook daarmee den draak.

„Als een 'eigenaardigheid treft ons, dat de vrijzinnige geloofsbelijdenis .al langer en langer wordt. Die van 1904 bestond uit vijf 'stellingen, tellende tezamen tachtig woorden. Die van prof-Eerdmans omvatte 160 woorden en de „officieele" van thans 480. Hebben wij hi'er met getallens'ymboliek te maken? Anders is 'tal uitermate toevallig, dat' de omvang van het eerste ontwerp wordt verdubbeld, en dit verdubbelde stuk thans nog weer eens vardriedubbeld. Mocht hier opzet in 'tsp'ol zijn, dan geven wij de vereeniging in overweging, het stuk maar zoodra mogelijk als officieele confessie te sanctioneeren; im'm'ers is voor een geloofsbelijdenis, een beginselverklaring of 'een program , , kort en krachtig" eerste vereischte."

Door spot laat zich echter een behoteft© nooit onderdrukken.

Een kerk, zelfs een zoogenaamde religieuse gemeenschap van menschen, kan het nieit blijVend zonder dO'gma stellen.

Niet alleen is het zóó gelegen, dat wanneer men hel dogma de vO'Ordeur uitjaagt, het bij' diez'ölfde gelegenheid de achterdeur" weer binnenkomit, maar het wacht zijn tijd af om in eere te worden her-.'^teld en onder de noodige ieerbiedstieiJuiging'en door den hoofdingang te worden binnengehaald.

Godsdienst eischt nu eenmaal ook het verstand op.

Hij is niet tevreden voor hij den geheelen mensoh heeft.

En nu kan men lang probeeren zijn gO'dsdienstig denken achter slot en grendel te houden of het althans beletten met anderen om te g'aan en lot • gemeenschappelijke basis te komen, mlaar mJen kan — ik wil het nu alleen nog mlaar eens uit dit oogpunt bezien ^^-noch de natuur eener religie', noch de natuur van den mensch verkra.chten.

Elk mensch heeft een dogma nO'Odig. De ongeloovige zoo goed als de geloovige.

Daarom kan het niet verwonderen, dat höt dogma tlians bij de modernen, en oO'k reeds eenigszins bij de ethischen, om zijn rechten komt.

'n Harde pil voor het mo'dernisme, dat eertijds zoo dweepte met een dO'gm'& nloos Christendom'.

Doch het zal zich den doorgang onder het Caudijnsche juk vroeg of laat moeten getroosten.

Moge dit een les zijn voor allen, ook in orthodoxe kringen, die aan het dogm''a de juiste waardeering onthouden.

Het dogma heft zich steeds weeir uit .'? ; ij'n vernedering op.

Gereserveerde dankbaarheid.

In , , De Heraut" wijst Prof. H. H. Kluypér erop, dat de Minister op' de begrooting van dit jaar een so'm heeft uitgetrokken voor de laboratoria en polyklinieken der Vrije Universiteit.

Wanneer deze post is aangenomten zal er iets zijn gewonnen.

Doch sterker mogen wij' ons niet uitdrukken. Het blijft maar een „iets". Daarvoor zijn we dankbaar.

Maar we staan ook aanstonds met onze reserve klaar.

Want de onbillijkheid, waarop Prof. Kuyper tereC'ht den nadruk legde, in de houding der regeering tegenover andere bij'zöndeïe Universiteiten, a]s de Handelshoogeschool te Rotterdam ©n tegenover onze Vrijte Universiteit, is hiörmèe niet weg'genömen. •

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen