De Scholen.

Het zou van gebrek aan belangstelling en waardeering getuigen, indien wij ook niet eenige aandacht wijdden aan deir arl3eid op Soemba.

Uit het zendingsrapport blijkt, dat de Generale depntaten tweemaal in de laatste drie jaren met de Soemba-zending in aanraking zijn gekomen.

Allereerst hebben zij er toe mogen meewerken Ds L. P. Krijger, benoemd docent aan da Opleidingsschool te Soemba, los te krijgen Van da kerk van Groningen, wat naar wensch verliep'.

Bovendien had de Soemba-zending gevraagd aan de deputaten om een veAlaring te geven, dat zij geen bezwaar er tegen hadden, dat de benoemde miss. pred. W. v. Dijk ouder dan 30 jaar was.

Dit zijn kleinigheden. De hoofdwerkzaamheid der deputaten was de zorg voor de Opleidingsschool.

Wat voor Java noodig is kan ook op Soemba niet gemist worden: een behoorlijke opleiding van Inlandsche helpers. Op Java werd, door de benoeming van Dr Bakker, reeds een krachtig begin gemaakt met de reorganisatie idezer opleiding; op Soemba staat men' nog aan het begin.

De Synode van Leeuwarden hechtte haar goedkeuring aan de plannen der deputaten, en f40.000 werd toegestaan, een niet onbelangrijke, maai toch niet te hooge som.

Met hun bekenden ijver gingen de deputaten dadelijk aan den arbeid.

Een zeer belangrijke vraag was reeds dadelijk: wie zal docent worden?

Tweeërlei weg stond den deputaten open: of een jongeman hier te lande te zoeken, dezen te laten studeeren in Animisme enz.^ daarna zich te laten inburgeren op Soemba, om dan ten slotte op te treden als docent; of een miss. dienaar van Soemba zelf te nemen. Eindelijk werd tot het laatste besloten, en de keuze viel op 'Ds Lod. Krijger.

Over deze keuze kan een buitenstaander niet oordeelen; maar waar het eenparig oordeel dor broeders op Soemba, der Soemba-deputaten en der Gen. deputaten was, "dat ds Krijgex de man was, mogen wij niet anders dan aannemen, dat de keuze een goede geweest is. Van bijzondere bekwaamheid is nog wel niet veel gebleken, maar er zijn ook stille werkers.

Ook was een moeilijk pimt, waar de 'school gevestigd moest worden. Het ging tusschen Pajeti en Karoeni.

Voor Pajeti pleitte, dat daar de „literarische opleiding" gevestigd-is, het een centraal punt op Soemba genoemd mag worden, en Rome er niet werkt.

Toch kon Pajeti het pleit niet winnen: „Deputaten kwamen, na veel overleg, meer en meer tot de overtuiging: het beste zal zijn in het Westen".

En in het Westen is Karoeni wel het meest de in aanmerking komende plaats.

Wat geeft Karoeni, of liever het Westen, den voorrang boven Pajeti? Genoemd worden in het rapport drie zaken: a. Karoeni is een groot centrum in het Westen; maar ook Pajeti is-een centrale plaats; Wai Kolo, dicht bij Ëaroeni, is ook een havenplaats, evenals Pajeti; dus daarom is het niet meerder, maar hoogstens evenwaardig; c. , , vooral: de bevtolking van het eiland woont voornamelijk in het Westen".

En zoo viel de keuze op Karoeni.

Echter kwam nadien bericht in van Soemba, dat Karoeni als vrij ongezond moest worden beschouwd. Men vraagt onwillekeurig: werd dat nu pas bekend? Ds Krijger heeft er toch zoovele jaren gewerkt, en heeft hij dat dan niet opgemerkt? Ja, zélfs achtten de Gouvernementsarts en de officier van gezondheid te Waingapoe het onverantwoordelijk, kinderen van elders op zulk een ongezonde plaats saam te brengen.

Slot van de geschiedenis is, dat Karoeni wel zal worden losgelaten; maar wel is het jammer, dat de broeders op Soemba zich niet vooraf van de geschiktheid van Karoeni op de hoogte hadden gesteld.

Ook is het jammer, dat Karoeni moet worden prijsgegeven, omdat daarJTe^eeringsgebouwen stonden, die wellicht voor een zeer billijken prijs konden worden overgenomen/ heel wat minder dan de toegestane f40.000.

Maar waarheen nu?

Waarschijnlijk naar Wai-Kaboebak, een plaafs, welke echter heel wat verder het land in gelegen is; daardoor is het voordeel vervallen, onder b. genoemd, en heeft Pajeti daarin de voorkeur. Toch blijkt het vast te staan, dat de school in geen geval te Pajeti zal komen; het is en blijft West-'Soemba.

Daar is nog een reden om Karoeni los te laten. Immers, men wil de plaats van de vestiging der school tot een algemeen centrum makten, b.v. ook door het stichten van een hospitaal. Een dokter werd reeds benoemd n.l. Dr Berg. Maar de regeering wil geen subsidie geven, als het hospitaal te Karoeni wordt gezet, maar wel, als het te Wai-Kar boébak komt.

W^' kunnen er niet over oordeelen, of het meer wenschelijk is de opleidingsschool te Wai-Kaboebak' te zetten, dan te Pajeti; een bezwaar schijnt wel te zijn, dat de plaats nog tot een centrum g e-maakt moet worden, terwijl èn Karoeni èn Pajeti reeds middelpunten van zendingsactie waren. En ligt Wai-Kaboebak niet te veel uit den koers, en te ver van de zee? en kan het wel gemakkelijk van uit < ie verschillende deelen van Soemba bereikt worden? Maar nogmaals, de broeders op Soemba en de deputaten zullen wel een wijs besluit-nemen. Definitief is de beslissing nog niet gevallen.

Ds Krijger is 1 Jan. 1924 met zijn arbeid begonnen, en dan natuurlijk te Karoeni in de gehuurde gebouwen. Voor den eersten cursus. waren 9 leerlingen ingeschreven n.l. 7 Soembaneezen en 2 Savoeneezen, een niet onbelangrijk' getal; vooral verblijdend is het overwegend aantal Soembaneezen.

De toelatingseischen kunnen niet zeer hoog worden gesteld; maar de leerlingen moeten toch met goed gevolg den Normaalcursus hebben doorloopen, of in kennis daarmee gelijk staan.

De bedoeling was de opleiding twee jaren te doen duren, maar wellicht komt er nog een half jaar bij. Vakken, waarin onderwezen wordt, zijn: Inleiding in de Heilige Schrift, uitlegging O. T. en N. T., Bijbelsche geschiedenis. Oudheidkunde, Kerkgeschiedenis, Kerkrecht, Dogmatiek, Ethiek, Catechismus, Ambtelijke vakken, valsche godsdiensten, en preekschetsen, te zamen 20 uren.

Op Soemba gebeuren dus gewichtige dingen: een hospitaal en een opleidingsschool brengen eenkeerpiunt in den arbeid. Duidelijk blijkt uit alles, dat zoowel de eigenlijke Soemba-deputaten als de

Generale deputaten alles doen wat in hun vermogen is, om het werk op dit eiland krachtigen voortgang te doen hebben.

Daartoe werkt ook mede, dat het getal miss. dienaren weer compleet is. De bejaarde Ds de Bruyn arbeidt met onvermoeid'e kracht te Waingapoe (of Kambairiroe), Ds Colenbrander zetelt te Melolo, Ds W. van Dijk' woont te Karoeni, en da 'pas uitgezonden Ds P. J. Lambooy komt fe Piajeti.

Zegene de Heere dezen veelvuldigen arbeid, niet het minst de Opleiding Van helpers tot den dienst des Woords.

N. B. Tei aanvulling van een vorig' ai'tikel herinneren wij aan het berictit uit „Het Zendingsblad" van Nov. 1923: „Br J. A. Wigigers, die het vorige jaar in Dec. aJs leeraar aan de Jieucheniusschool in dienst is getreden en tijdens het verlof van br Koele-vvijn als waarnemend directeur optrad, heeft ontslag gevraagd, omdat er voor een tweede leerkracht geen subsidie wordt verleend, en deze aan de Keucheniusschool ook niet noodig is z.i. Zijn arbeid werd zeer gewaardeerd. Het is jammer 'dat hij heengaat. Maar de redenen zijn gegro-nd." Wij voegen aan dit bericht niets toe; het bevestigt geheel ons schiijven.

J. D. W.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen