Verbreking van verloving.

Een onzer lezers doet me een paar vragen overj het karakter van de verloving en het al of nietgeoorlóofde der verbreking van deze verbintenis.!

De vragen luiden: Ie. Moet aan een verloving, I waarin men elkaar trouw zweert, dezelfde waarde! worden toegekend als aan een huwelijk, dat doorj de burgerlijke overheid is voltrokken en waarover j de kerk den zegen Gods heeft ingeroepen. Zoo ja, | waarom wordt dan over het verbreken eener ver-j loving door de kerk geen tucht geoefend'? Enj 2e. Wanneer een onder gebed aangegane verloving! wordt beschouwd, als het aangaan van verbond, ! moet dan wie haar, om een of andere omstan-f digheid, verbreekt niet aangemerkt woerden als een| verbondsbreker ?

Over het karakter van de verloving zou heell wat te zeggen zijn. En daarbij zou dan blijken! hoe onverantwoordelijk 'de lichtvaardigheid is, [ waarmee men ook in onze kringen, maar al dikwijls deze ernstige verbintenis sluit.

'k' Moet me hier evenwel bepalen tot de mij [ stelde vragen. Wie iets méér er over wenschf tel lezen, mag ik, als 't niet onbescheiden is, misschienI verwijzen naar m'n boek „De man, die den Heere| vreest".

Ernstig is het karakter eener verloving ong«-| twijfeld.

Niet alleen om den invloed die ze, hetzij teiil goede hetzij ten kwade, reeds op zichzelve en ootl niet enkel om de gevolgen, die ze, bij verbreking [ en, in het andere geval, in het huwelijk' hebben kan. Poch ook afgezien daarvan.

Ze is toch in den vollen zin des woords wat| vrager haar noemt: een verbond, d.w.z. een wel-[ bewuste, opzettelijke en plechtige verbintenis, diel beiden partijen bep'aalde rechten geeft en zekers' verplichtingen oplegt.

Die rechten en verplichtingen gelden niet alleen den omgang gedurende den tijd der verloving. Deze zijn integendeel slechts bijkomstig.

Ze raken, wat het rechtstreeksche d oi e 1 en de eenige wettiging der verloving is: het huwelijk.

Wie zich verloven verbinden zioh tot het huwelijk, en de intieme omgang, die door de - verloving ontsloten wordt moet over en weer slechts bedoelen voorbereiding van het huwelijk te zijn.

Daarom eischt de verloving zoowel als het huwelijk zelf oprechte' liefde én hartelijke 'trouw.

En wie lichtvaardig een verloving verbreekt, brengt zich daardoor onder het vonnis van trouweloosheid. Veel ernstiger . nog dan wie zich in het dagelijksche leven' aan woordbreuk schuldig maakt, of een verbond van vriendschap breekt.

Doch juist wat aan de verloving zulk ee: n ernstig karakter geeft: dat ze verbintenis tot .eA voorbereiding van het huwelijk' is, bewijst, dat ze met het huwelijk zelf niet op één lijn staat.

Trouwens, dit volgt ook reeds tiit het feit, dat, terwijl het huwelijk een heilige Instelling Go'ds isj 'do verloving enkel berust op zede.

De tijd ligt nog niet zoo ver achter ons, waarin het zich formeel verloven lang vóór het tot een huwelijk kwam, alleen in de hoogere standen in gebraik was. En in tal, van streken te platlfen lande is ze nog altoos niet ingeburgerd'.

Daarom zou de kerk zich ernstig vergrijpen, zoo ze het verbreken eener verloving opi één lijn stelde met echtbre'uk, en met de tucht ging straffen.

Ze zou daarmee de volkszede gelijke autoriteit geven als het 'Woord Gods.

'Dat dit algemeen beseft wordt, blijkt reeds uit het feit, dat men niet te-n huwelijk' gaat zonder bewilliging van en bevestiging door de kerk, maar dat men in een verloving diezelfde kerk op geenerlei wijze betrekt.

Zooveel nadruk als we tegenover lichtzinnige verlovingen leggen op den ernst van zulk een verbintenis — .met evenveel nadruk moet gewaarschuwd tegen het op één lijn stellen van de verloving met het huwelijk. Oók om praktische redenen, waarop ik thans niet kan ingaa.n.

Van een verloving k'an dus niet gezegd wat van het huwelijk wèl geldt, dat ze oiok ontbindbaar is.

Al moet hier voor lichtvaardigheid zeer z~éker gewaarschuwd, al moeten verloofden, die elkander hartelijk liefhebben, toezien, dat ze niet om kleine teleurstellingen en hindernissen hun liefde laten verkoelen en haastig den band verbreken, maar, zooals ook het huwelijk het eischt, zulke hindernissen zoeken te overwinnen — dit neemt niet weg, dat verbreking van een verloving geboden kan zijn.

Bij intiemen omgang k'an het blijken, dat men hij zijn verloving overijld te werk' ging, dat men zich vergiste, toen men zijn eigen genegenheid voor waarachtige liefde hield, dat er in karakter of levensopvatting een te groote en te diepte klove gaapt, 'dan dat er hopte zou k'unnen zijn op een van God gewild en gelukkig huwelijk — om nu van andere wettige hindernissen, , idiieNj-n., den weg kumien komen, niet te spreken. .

En in al zulke gevallen zoii .het een onrecht, een misdaad zijn tegenover de andere partij en voor God, toch de verbintenis aan te houden enkel en alleen omdat men eenmaal zijn woord gegeven had.

De werkelijkheid - zou dan aan dat woord niet meer beantwoorden, men zou de andere piartij bedriegen en tot slachtoffer makten en zichzelf wikkelen, , in een net van leugen.

De heiligheid van het huwelijk eischt dan, dat men zijn woord van liefde en zijn belofte van trouw terngneme.

Een derde - vraag van denzelfden lezer luiaft'i; ö!p' welken grond berust bij de kerk dte tucht ingeval , van gedwongen . huwelijk, op . het 7de geJ)od', of op de zede.? "

Het antwoord hierop kan kort zijn.

Oefening van kerkelijke tucht berust nooit op .zede, maar altoos alleen op het Woord, Gods; en de vrager zal dan ook altijd', bij afkondiging van tuchtsoefening in gevallen 'als hij bedoelt, het 7de gebod van de wet Gods hebben hooren noemen.

F.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen