Trouwdienst.

Een onzer lezers doet me een vraag, die 'k wel niet zonder eenige moeite in deze rubriek thuis kan brengen, maar die 'k, met goedvinden van Redactie en lezers, toch maar even beantwoorden zal.

Hij vraagt, of samenkomsten, als waarin, vooral iu onze grootei steden, de huwelijksbevestigingen gemeenlijk plaats hebben, die men voor een zekere som, variëerend naar allerlei omstandigheden, •, , koopt", waarin vaak van de gemeente, behalve den Dienaar, een tweetal ambtsdragers, en eenige bloedverwanten van het echtp.aar, slechts enkele 'leden fegenwoordig zijn, en die bijgewoond worden door personen, die niet tot de gemeente behoor en, nog wel in ernst samenkomsten der gemeente kunnen heeten.

'k Begrijp deze vraag levendig.

De inzender is de eenige niet bij wie ze opkwam.

Bij ervaring weet ik, dat het zelfs een Dienaar des Woords in zulke gevallen wel eenige inspanning kan kosten, om. zich aan den indruk van den kleinen kring bij een huwelijksbevestiging te ontworstelen, eii het plechtige „voor de christelijke gemeente", „voor God en Zijne heilige gemeente" van ons Formulier met den noodigen klem te lezen.

Toch is er in al wat vrager noemt geen reden om er' verlegen mee te zijn.

•Wat het„koopen" van zulk een samenkomst betreft — als het ergen's bestaat, stem ik van harte in met het vonnis, dat de V. er met deze kwalificatie over bedoelt te vellen. De heilige bediening der genademiddelen, haar door Christus opgedragen, — en daartoe behoort, als bediening des" "Woords, 'en dienst der gebeden, ook de huwelijksbevestiging ~ mag door de Kerk des Heeren nooit ofte nimmer tot koopwaar verlaagd worden. •'

Genademiddel en koopwaar — onverzoenlijker tegenstelling is wel niet denkbaar.

Rome moet .weten, hoe ze die verzoent.

Doch ik denk niet, dat deze handel in het heilige onder ons veel voorkomen zal.

Dat zou alleen het geval zijn, als men hier of daar voor een huwelijk'sbevestiging-door-dte-week een bepaalde som eischte, en haar weigerde aan wie het vastgestelde bedrag niet kon betalen.

Dergelijke negotie heb ik evenwel nog in geen enkele gereformeerde kerk aangetroffen.

Wat ik wèl weet dat bestaat, is de gewoonte hier en daar, van het bruidspaar te verzoeken een gefixeerd bedrag, of zooveel als waartoe ze in staat zqn, ter tegemoetkoming in de kosten van de inrichhng van het kerkgebouw, vergoeding voor Verzuim van arbeid bij orgaaiist en andere bedienden, enz.

Eli die kan "men, al acht ik ook dit gebruik om meer dan één reden niet aan te bevelen, geen handel noemen.

Bedenkelijker wordt het, als men deze som hooger of lager stelt, al naar gelang het echtpiaar burgerlijk trouwt in een hoogere "of lager© klasse, of als tóen de kerkgebouwen gaat clas'sif iceer.en oï öók, al naar-: er betaald kan worden, eenvoudiger of; dëf-. "ger • meubilair bij een trouwdienst gebruikt.

Dergelijke misbruiken — een zachteren naam heb ik er niet voor — waren wel in sommige kerken ongemerkt ingeslopen; maar verschillende voorbeelden, die ik ervan weet, doen me hopen, dat ze thans wel geheel verdwenen zijn.

Inlnsschen is het duidelijk — en zoo kom ik, na dit uitstapje op rh'n vraag terug — dat dit alles niets b'eslist over het karakter van de samenkomsten bij een huwelijksbevestiging. Of er al of niet een tegemoetkoming wordt gegeven in de kosten, die ze meebrengt, verandert aan zulk een samenkomst zelve niets.

Evenmin deet dat de tegenwoordigheid van personen, die niet tot de gemeente behooren.

Ware het anders — we zouden des Zondags, allhans in onze groote steden, wel zelden samenkomsten der'gemeente hebben.

Want er zullen wel altijd niet-leden tegenwoordig zijn.

Daar rekenen we ook op.

Dat wenschen we zelfs.

Daarvoor zijn onze samenkomsten „openbaar".

En uit 1 Cor. 14:23 en 24 o.m. blijkt, dat ze het blijven moeten.

Het ware te wenschen, dat méér buitenstaanders, meer openbaar-ongeloovigen zelfs, onze samenkomsten bijwoonden, en naarmate dat doorgaians minder het geval' is, mogen we er ons te méér in verblijden, dat we ze bij onze huwelijksbevestigingen nog wel eens zien.

En wat nu betreft, dat het aantal gemeenteleden daarbij dikwijls zoo gering is — te bejammeren blijft dit stellig; maar oofe onze inzender zal wel geen middel weten aan te wijzen, om daarin verbetering te brengen.

Men zou daartoe óf alle huwelijksbevestigingen moeten doen plaats hebben in één der samenkomsten op den Dag des Heeren, óf de bevestigingen, die op eenzelfden dag aangevraagd worden, in één avonddienst moeten saambrengen.

Maar zoowel tegen het één als tegen het ander zijn groote bezwaren; grooter en meer dan tegen afzonderlijke bevestigingen onmiddellijk na de burgerlijke huwelijksvoltrekking.

En de wettigheid van een gemeentelijke samenkomst hangt ook niet aan het aantal leden, dat er tegenwoordig is.

In dat geval zou het de vraag worden, of wel één der samenkomsten op Zondag 'in een grootestads-kerk, waarin toch altoos slechts een betrekkelijk klein deel van geheel de gemeente bijeen is, wel een samerikomst der gemeente kan heeten.

Wat hier beslist is de, wettighe id van de saamroeping.

Is aan deze voorwaarde voldaian, dan geldt het Woord des Heeren in Malth. 18:20: Waar twee of drie in mijnen Naam vergaderd' zijn, daar ben ik in 't midden van hen".

En aan deze voorwaarde is voldaan bij elke samenkomst voor de bevestiging van een huwelijk.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen