Weerhouden door vleesch.

Niet allééii de vrees kan ons weerhouden om te zijn, die we zijn moeten.

Ook hel vleesch kan er het zijne toe hijdragen.

Het vleesch.

Maar dat moeten we wel verstaan.

Deze tekst wordt nogal eens aangehaald in een zin, die niet geheel aan de onmiddellijke bedoeling van hef, woord in zijn eigen verband beantwoordt.

Wat Jezus tegen zijn jongeren in den hof van Gethsémané zegt, ziet allereerst op hun lichamelijke zwakheden.

Vleesch beteekent hier dus lichaam, en niet het vleeschelijk, zondig beginsel, zooals in een tekst als: „vleeschelijk, verkocht onder de zonde".

Jezus wil hier tegen zijn discipelen zeggen: gij zoudl; wel met mij willen waken, maar uw lichamelijk bestaan vraagt zijn rechten. Gij zijt zeer vermoeid en deswege overmant U de slaap.

De discipelen worden alzoo door hun lichamelijke zwakheden weerhouden van het waken met Jezus. Weerhouden door vleesch!

Dat is ook een van de mogelijkheden, waarmede we moeten rekenen: dat in den dienst van onzen God ons lichamelijk bestaan ons in den weg staat.

Wanneer de menschen in Ue kerk in slaap vallen - -och. dan kan er wel een begeerte zijn, om te blijven waken, maar het vermoeide afgetobde lichaam vraagt zijn rechten. En het vleesch is dan menigwerf oorzaak, dat we niet waken daar, waar we de roeping hadden, zulks te doen. Dit is dan niet in de eerste plaats gevolg van onze zondige neiging, niet in de eerste plaats , , het zwakke vleesch'' in zulk een zin als er dikwijls over gesproken wordt, maar in de eerste plaats is het het feit, dat we als mensch nu eenmaal gebonden zijn aan een beperkt lichamelijk bestaan, aan een zwak en eindig stoffelijk kunnen.

Zoo komt telkens ons eindig bestaan naar voren.

Zoo voelen we telkens de beperking onzer krachten, ook en niet het minst door de menigvuldige zwakheden van ons lichaam.

Het feit, dat, wie het meest nuttig is voor het koninkrijk Gods, ook de spreuk: , , laat ik maar verteerd worden, als ik maar nuttig ben", moet kennen wijst op het tragische in het bestaan van den mensch in het vleesch.

Nu is dit alles niet erg.

Wij zijn geschapen niet slechts voor den tijd, maar ook, en in hoogsten zin voor de eeuwigheid.

Het bestaan voor den tijd is een bestaan in het vleesch, en een gebonden zijn aan de beperktheden van het vleesch. Eenmaal wacht Gods kind de rijke ruimte van een eeuwig onbeperkt kunnen in den dienst van zijn God.

Nogmaals: het is niet erg, dat we hier zoo beperkt zijn. Wanneer ons die beperktheid maar een hinderlijke band is. Wanneer die band ons maar pijn doet.

Helaas, al te dikwijls, vinden we het zoo prettig om toe te geven aan de zwakheden niet alleen, maar vinden we het zoo fijn om jegens onzen God een eerlijk excuus te hebben. En dan wordt de zwakheid van ons lichaam een schuldige zwakheid. Dan zijn wij de menschen, die met zoo weinig mogelijk onzen God . tevreden willen houden.

Dan zijn we zoo ver af van liet: de ijver van uw huis heeft mij verslonden!

We worden weerhouden door het vleesch.

Dat is niet erg, wanneer we maar bidden: „Heere, geef mij meer kracht, om U al meer te dienen".

Het is niet erg, wanneer onze geest maar kent den drang om uit te breken uit de enge banden; wanneer we maar het heimwee kennen naar de volmaaktheid.

Dan komt die volmaaktheid ook eenmaal...

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen