Volbracht. Goede Vrijdag.

De overdenking van het lijden van onzen Heiland loopt alweer ten ©inde.

De lijdensweken, met beur prediking zoo gaarne gehoord en door zoovelen met bijzondere aandacht en zegen beluisterd, behooren weldra weder tot 't verleden.

Wij overp©inz©n het „Volbracht", waamai Jezus gaf den geest.

Het klinkt als ©en zegeroep over Golgotha's heuveltop.

LI . ^

Volbracht is het lijden van Jezus.

Zijn smarten zijn ten einde. Zijn leed, het is voldragen.

Nog enkele oogenblikken, en Jezus' ziel, zóó fel gefolterd, gaat naar God, Zijn Vader, en naar de ruste van het Paradijs, zoo pas den moordenaar toegezegd.

Nog enkele oogenblikken, en Jezus' lichaam, zoO' bang onteetd, zoo fel verscheurd, wordt doox vriendenhand met eere in 't graf gelegd, waar het zal wachten tot de morgen der verrijzenis aan zal lichten over Jozefs hof, als Engelenhand de groeve Hem zal ontsluiten, opdat de Koning der eere opsta.

Was het dien blijden roep niet waard, zulk een leven, zulk een lijden te mogen eindigen, en dat zóó, zooals Hij het even later deed. Zijn ziel bevelend in Zijns Vaders handen!

O, dat ook wij eenmaal, wij dan door 't geloof in Christus en door Zijne kracht, het einde onzer smarten voelen naderen als een blij volbracht van onzen weg, dwars door dit tranendal naar het land der eeuwige vreugd.

Dat in onze ziel iets leeft aan het einde van de baan, van 't geen ook Paulus juichen deed door 't geloof in 't heil zijns Heeren: de strijd volstreden, de loop voleindigd, voorts mij weggelegd de kroon der rechtvaardigheid, , uit Jezus' hand.

De loop voleindigd, zegt de Apostel.

Déze was hem afgebakend, als een loopbaan!

En zóó was het ook voor Jezus op Zijn smartenweg.

Hij beeft niet maar geleden, bang en zwaar, en stil verbeidend, wat er nog mocht komen, of menschen Hem zouden aandoen, tot Hij 't einde voelde naderen.

Maar, Hij heeft 'tal gedragen van te voren wetend, wat Hem wachtte, wat Gods hand te voren had bepaald.

Hij kende, als Zoon van God, des Vaders Raad van eeuwigheid.

Hij kende, als Zoon des Menschen, heel Zijn lijdensweg nit het profetische Woord van God, waarin het leven en het lijden van Messias stond geteekend.

Jezus leefde en lééd ook b ij d e Heilige Schrift. Hij wil met het „Volbracht" ook "de Christus der Schriften zijn. Zijn geloof in 't Woord van God wordt hier door Hem beleden.

O, welk een troost heeft daarin voor Jezus gelegen op Zijn hangen weg, in heel Zijn bitter lijden, te wéten: geen menschelijke willekeur of boosheid van satan drukt Mijn ziel ter neer. Maar, Ik heb te dragen, wat geschreven staat in het Boek van Mijn God.

Al wat Gods Raad en Hand tevoren had bepaald dat geschieden moest, tot zaligheid en heerlijkheid der zijnen.

Immers, straks gaf Hij het getuigenis: móést de Christus niet deze dingen lijden, en alzoo in Zijn heerlijkheid ingaan!

O! Dat ook wij, als Jezus, leven, en moet het, dat wij dan, als .Jezus, lijden, bij het licht van het woord van God! Sterk door 't geloof in 's Vaders wil en raad, met wijsheid en met liefde bepaald, vast houdende, niets kan ons van Zijn liefde scheiden. Wij dan, door de hand te legge-n op Ziijru volbracht voor ons, op het woord des N. Testaments van Jezus Christus onzen Heere. Ziet! Dat houdt staande in den zwaarsten druk.

Dat doet 't hoofd omhoog houden in het bangst verdriet.

Volbracht 't lijden van den Heiland.

Volbracht 't lijden naar 'twóórd der profetie.

Volbracht ten derde wat op Messias komen móést als het Lam, den Borg der Zijnen.

Volbracht h è t offer, waarop toch alle offers zagen, èn, dat de zonde zou verzoenen, en het heil verwerven zou.

Hier was het reine menschenbloed dat vloeide voor des menschen overtreden, en dat de schuld bedekte voor Gods heilig oog.

Priesterlijk roept Jezus het „Volbracht" , als Hij zich zelven Gode heeft gegeven, in onze plaats.

Zijn offer was volmaakt!

God heeft het aangenomen!

Nu reeds werd het openbaar.

't Werd weer licht op Golgotha's heuveltop, na drie uren zwarte duisternis, 't Bleek ook weer licht geworden in Jezus' ziel. 't „Vader" welt weer uit Zijn hart, na het zoo bange „Mijn God, Mijn God!"

In blijde zielsverrukking roept Jezus, vóór Hij •Zijn geest beveelt in 's Vaders handen: het is volbracht.

O! Dat bloed te zien, dat heilige bloed, gesprenkeld in 't doopwater over onze kleinen; uitgegoten in den beker aan 't Heilige Avondmaal voor ons, dat doet ons juichen: Jezus! Uw verzoenend sterven, blijft het rustpunt van ons hart.

Ja! Het offer volbracht!

En nu: vervuld des Vaders Raad.

Geen priester zal meer staan in eenig heiligdom, bij eenig altaar Gods.

Geen offer zal immer meer gebracht in 's Heeren Kerk.

Geen bloed der verzoening ooit meer vloeiein. Maar, weerklinken zal in de Gemeente van Jezus: „gedenkt en gelooft, dat 't dierbaar lichaam van Christus gebroken is, en Zijn heilig bloed vergoten, is, tot 'n volkomene verzoening van al onze zonden. '

Met ééne offerande heeft Jezus volmaakt al degenen, die door Hem tot God gaan. Het is volbracht.

Ja, dit volbracht is nu de inhoud van het Evangelie, dat onze ziele in den lijdenstijd bewondert vol aanbidding, en dat op Paschen in 't volle licht verschijnt.

't Evangelie van Jezus Christus, onzen Borg!

OI Wat is ’t gemakke1ijk, om zalig te worden.

Het is volbracht, voor ons.

En toch! Wat is en blijft er moeilijker voor een natuurlijk mensch, dan te rusten in 't werk van een ander. Moeilijker, dan te erkennen, zélf niets te kunnen, en niets te vermogen. D'an te zijn: arm en naakt en blind, en tot Hem te gaan, Die armen rijk wil maken.

Immers, dat vraagt zelfverloochening, zelfvernietiging.

Ja, dat is juist de ergernis aan het Kruis van Christus. Zelf den hemel veroveren, en God niet danken voor de zaligheid, en het Lam niet volgen in der eeuwigheid, zoo wil het de natuurlijke mensch.

Genade in ons hart. moet het ons leeren om de genade ons bereid te waardeeren, en te rusten in 't volbracht van een A n d e r, van Jezus Christus.

Die het voor ons deed, aan het Kruis.

En dat is toch de overwinning, n.l. ons geloof in dien Ander. Christus, Die dood geweest is! Gestorven om onze zonde, opgestaan om onze gerechtigheid, ons in Zijn dood bereid.

Het is volbracht.

Dan wordt het ook:

'kHeb Jezus lief! Hij heeft Gods recht voldaan. Geen vloek der wet kan immer meer mij treffen. Wij mogen 't hoofd vrijmoedig opwaarts heffen. Zijn Middelaarsdood bracht ons verzoening aan.

'kHeb Jezus lief! Hij zal mij door Zijn Raad Geleiden tot den laatslen mijner dagen. Dan wo-rdt mijn ziel van alle zonde ontslagen. Dan dank ik Hèm, ook voor 't geleden kwaad.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen