De band der volmaaktheid.

Liefde is geeu boei, maar wel een band. Zij bindt samen, tioudt de velen bijeen, om-.snoei't met kracht. Maar zij doet dat alles, zooals alleen de liefde dat kan, op zachte, teere, innige wijze, en daarom juist zoo sterk, met vaste hand en met vasten band.

Paulus noemt haar den band der volmaaktheid. Hel beeld van den gordel, waarrace we de plooien van het slepende gewaad bijeenhouden.

Alle band en verbinding op aarde is onvolmaakt, tijdelijk van aard, en wordt vroeger of later ontbonden.

De liefde blijft; zij vergaat nimmermeer.

Doch het is gemakkelijker van de liefde mooie en lieve dingen te zeggen, dan haar te beoefenen.

Daarom moeten wij onszelf onderzoeken, of we dezen gordel wel dragen, of deze band ook ons omsnoert.

Sommigen, die zich belijders van Christus noemen, ziet ge nooit anders dan in volle wapenrusting. Zij bewei'en dat ze geen anderen gordel kennen of begeeren dan dien der waarheid.

Ze vergeten dat er behalve vijanden ook nog broeders zijn.

Als we de liefde missen, kampen we toch maar als in de lucht slaande.

Anderen dragen met veel vertoon de wisselkleederen der rechtzinnigheid. Ze hebben er zich met veel zorg mee bekleed en kijken voortdurend in den spiegel of de plooien wel sierlijk vallen. Ze ijveren voor de zuivere leer. En voor derechte belijdenis. Maar ge bemerkt alras: er ontbreekt iets aan hun statige kleeding: ze hebben den gordel der liefde niet aan.

Wat een kil soort menschen! Harten als steenenl In hun zelfgenoegzaamheid zien ze op anderen neer. Hun oordeel is dikwijls fel en bitter, ze veroordeelen haastig; in het breken van den staf over anderen hebben ze het vèr gebracht. Maar de liefde kennen ze niet. Er gaat geen koestering of warmte van hen uit. Geen vonk. Ze hebben volstrekt geen behoefte aan samonbinding. Als de Priester en de Leviet loopen ze den armen Samaritaan voerbij. Zij buigen nooit neer tot armen en ellendigen. Over wie in zonden vielen, wijzen ze een zwaar vonnis. Rijk aan vermeende rechtzinnigheid, zijn ze liefdeloos, harteloos, en dus héél arm.

Zij hebben genoeg aan onvolmaakte banden van uiterlijke saamhoorigheid. Maar ze missen den band der volmaaktheid.

Nog anderen hebben wel een gordel aan die, uit de verte bekeken, op de liefde lijkt, maar het toch niet is. Zij dragen niet den band der liefde, maar der eigenliefde. Zij meten en rekenen alles naar zich toe. Zij vragen, zij eischen, maar ze geven niet, zichzelf allerminst.

En wij dan?

Geldt het van de belijders in onze vrijgemaakte Kerken: ziet hoe lief zij elkander hebben? Was het maar waar!

Of is er ook onder ons niet veel liefdeloosheid, koudheid, scheiding, verdeeldheid, elkaar vereten en verbijten?

Helaas, ja!

Zoeken wij gemeenschap? Geven we ons zelf? Lijden we liever ongelijk dan dat we ons wreken?

Als we de broeders niet liefhebben, hoe zullen we God liefhebben? Vergeet het nooit: wij weten, dat wij uit den dood overgegaan zijn in het leven, dewijl wij de broeders liefhebben.

Die zijn broeder niet liefheeft, blijft in den dood!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen