De Reformatie in den tempel geproclameerd.

Reformatie is bekeering.

En dat heeft de Kerk van Zacharias' dagen noodig. Dat heeft zij altijd noodig: zij kan geen Adventsgemeente zijn, als zij zich niet bekeert.

Daarom moet in den Tempel te Jeruzalem, de centrale cultusplaats van den Ouden Dag, de Reformatie geproclameerd worden.'

De engel Gabriel doet dit: „snellijk komt tot Zijn Tempel die Heere, dien gijlieden zoekt!"

In den Tempel — want nergens komt de verwording der Kerk zoo klaar aan het licht als daé, r.

Die „kinderen van Levi" bekleeden immers het heilig ambt als een voordeeli^e post — z^ minachten , , de schare, die de Wet niet kent", en censureeren haar uit Abrahams schoot: is zij niet vervloekt, naar hün oordeel? De Verbondsverlating komt het

krachtigst uit daar waar de bediening des Verbonds in versteende formaliteit geoefepd wordt: waarlijk, het volk zit in duisternis. Maar het is Adventstijd!

„Elia" komt — en als hij gekomen is, kan uit 's werelds duistere wolken het Licht der lichten opgaan. Kan de Dag des HEEREN aanbreken, die groote en vreeselijke dag, brandende als een oven. Kan hij. Die snellijk tot Zijn Tempel komt, zitten, en de kinderen van Levi reinigen, doorlouteren als gqyd en zilver.

De zoon, die aan Zacharias geboren zal worden, komt de reformatorische opdracht vervullen, van welke Maleachi reeds geprofeteerd heeft:

„De harten der vaderen keeren tot de kinderen, en de ongehoorzamen tot de gezindheid der rechtvaardigen, ten einde den Heere een weltoegerust volk te bereiden". (Vertaling N. B. G.)

Natuurlijk wordt hiermee heel iets anders bedoeld dan het stichten van huiselijken vrede, of van een valsche Kerk-eenheid, welke in wezen „kerkhof-eonheid" is....

Naar Zijn Eigen Woord is Christus gekomen, ^om vuur op aarde te werpen. Reformatie brengt altijd schifting'; verdeeldheid ook in de gezinnen; kloven tusschen bloedverwanten.

We moeten bij deze „vaderen" denken aan de vrome voorvaderen: de godvruchtigen, de rechtvaardigen uit vroeger eeuwen. Dtezen konden, zooals de stand van zaken thans was, geen eenheid vinden met, geen vreugde hebben over hun „kinderen" uit de dagen van Zacharias, want deze leven in diepe bondsbreuk, en wandelen in ongeloof en Woordverlating. Er gaapt een kloof tusschen de „vaderen" en de , , kinderen".

Maar de Adventsklokken luiden! Gods Verbondswerk gaat door. De eenheid ligt in de beloften des HEEREN gegarandeerd. En nu wordt juist in den Tempel de Reformatie geproclameerd. De doorgaan'^e lijn wordt niet afgebroken: ze loopt van Adam naar den Dooper, en van den Dooper naar den jongste.n dag! De heraut van Christus vindt als zijn levenswerk het dempen van de kloof tusschen „vaderen" en „kinderen", de réunie van de Kerk der Oude en die der Nieuwe Bedeeling. ^n zoo zal de kleinste onder den Nieuwen Dag verblijd zijn om den grootste van den Ouden: er wordt een weltoegerust volk den HEERE

Dat is de troost in al de droefheid van den kerkstrijd onzer jaren: de waarachtige eenheid der Kerk. der heilige, catholieke Kerk ligt vast in de Verbondstrouw van onzen GodI; „de geest en de kracht van Elias" wordt vaardig over den Dooper, èn over elk, die staat op het vaste fundament, Gods, mede door hèm gelegd.

De Tempel der schaduwen ligt verwoest, en zijn puin is verstoven — maar de geestelijke 'Tempel blijft, want de Zone Gods vergadert zich Zijn Kerk, door Zijn Geest en Woord, in eenigheid des waren geloofs.

Bet blijft Advent: „vaderen" en „kinderen" mogen tot Gods poorten ingaan met lof — en de minste in het Koninkrijk der Hemelen zal, mèt Johannes den Dooper, nog moeten stamelen: „De helft was mij niet aangezegd!"

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen