Toen we onlangs het voorstel
Amsterdam, 29 November I9I2.
Toen we onlangs het voorstel bespraken, dat door sommige Kerken was ingezonden, om de Generale Synode te verzoeken een nieuwe Bijbelvertaling uit te geven, wezen we op de ernstige moeilgkheden, die aas zulk een vertaling verbonden waren en waarvan men zich blijkbaar niet genoegzaam rekenschap had gegeven. Het ging toch niet alleen om een nieuwe vertaling, die desnoods met behulp van de noodige commentaren nog wel te leveren zou wezen, maar om de nog veel gewichtiger vraag, welken tekst men aan deze vertaling zou moeten ten grondslag leggen. En we spraken de vrees uit, dat wanneer de Synode met de thans beschikbare hulpmiddelen zulk een vertaling tot stand wilde brengen, deze over een paar jaar toch weer als verouderd zou worden beschouwd en weer eennieuwe vertaling noodig zou z^n, waardoor de gemeente telkens in onrust zou gebracht worden. Daarom drongen we op uitstel aan.
Dat deze bezwaren niet uit de lucht waren gegrepen, kan blijken uit wat dezer dagen in Engeland is geschied. Daar heeft men $en commissie van zeer knappe geleerden benoemd, die van 1881—1885 de vertaling hebben herzien en zooveel mogelijk met behoud van den gebruikelqken tekst hebben verbeterd. Deze herziene vertaling is echter nog geen dertig jaar in gebruik geweest, of , er gaan reeds van alle kanten stemmen op om deze verbeterde vertaling weer te herzien, omdat ze met de resultaten der wetenschap niet meer overeenstemt. Een groep van bekende professoren en geleerde mannen uit Oxford, Cambridge, Londen, Manchester, Aberdeen en elders, die te Woodbroke waren saamgekomen om over |deze quaestie te spreken, hebben nu in het blad The Christian World vsai Oct. een adres gepubliceerd, waarin ze hun bezwaren tegen het plan van een nieuwe revisie uiteenzetten en dit doen op dezelfde gronden, die ook door ons z^'c aangevoerd. Dit stuk luidt aldus:
A plea from free church scholars.
We, the undersigned, have met and given prolonged and careful consideration to theqaestion of a further revision of the English Bible, which has been once more raised during the last few months; and we offer the following notes as a contribution to the discussion of a matter which is obviously of immense importance to the whole English-speaking world.
The Revised Version of 1881-5 has now been in circulation for more than a quarter of a century, and has received a large amount of attention from students. It has also, we find, come before the congregations of the Churches in public worship to a considerable extent, though it has by no means won general acceptance. We are strongly of opinion that in both Old and New Testament it has afforded valuable aid to serious students of the Scriptures, bringing them much nearer to the original meaning than was possible for the translators of the Autho rised Version. Three centuries of research and discovery have left their mark every where, and whatever be the ultimate destiny of the revisers' work, we must not underestimate the debt that we owe to their diligence and learning.
The revisers of the Old Testament rendered very great service by the correction of faulty translations, though many of their corrections appear only in the margin. So important and extensive is this correction that in certain parts of the Old Testament, notably the book of Job and some of the prophetical books, whole passages, which in the Authorised Version were really unintelligible or clearly misrepresented the sense of the original, have in the Revised Version become intelligible.
On the other hand, the revisers of the Old Testament, unlike those of the New Testament, confessedly abstained from making any systematic use of the materials that existed for controlling the Received Text, and, as a rule, closely adhered not merely to the Received Hebrew Text, but also to the Jewish commentary, which is attached to that text in the form of vowel points. Since the Hebrew text is in not a few passages unintelligible and in others almost certainly wrong, and since the Jewish commentary, though valuable, is not infallible, many passages still convey in the Revised Version, as they had conveyed m the Authorised Version, a meaning which is certainly at variance with that of the original text.
In any future revision, the fullest use should be made of all existing material for the determination of the original text and its meaning. But much remains to be done before this material, and especially the Septuagint Version, can be fully and satisfactorily used.
In the New Testament there has been a striking increase of material for the determlna tion of the original text. Tae science of textual criticism has accumulated its resources, and is learning how to use them. The ancient versions have been studied far more thoroughly than was possible before, and the progress of inves ligation has added greatly to the wealth of exegetial material. All this research has left its mark upon the Revised Version, and it has been used with the most conscientious and unsparing industry.
The detects of the version were due partly to the instructions imposed upon the committee, partly to the adoption of a textual theory which no longer commands the same confidence among experts, partly to the principles of translation followed. Flexibility was often sacrificed to uniformity, and a too rigid adherence to classical usage was responsible for many renderings which in the light of later discoveries are now seen to have been erroneous. The attempt to translate uniformly the same Greek by the tame English word, and the treatment of the tenses and the article, have been subjected to criticism; much irritation has also been caused y the multitude of changes in which many ave detected a pedantiy inappropriate to a ork designed for general acceptance.
The revision of 188 r, and the almost coin v ident publication of Wescott and Hort's Greek H ext, have been followed by a series of investiations which are still incomplete, and by such p epochmakicg discoveries as that of the ^naitic s Syriac Gospels. All this makes it impossible to n claim that a final text of the New Testament w is sufficiently near to justify, at present, afresh o attempt at revision. There is a decided move v ment »moDg tex'.ual critics towards reopening v the question of the value cf what are called r Western readings; and no doubt the result may I be the reinstatement of a certain number of discarded variants. Bat there is nothing to warrant the expectation that any general move h ment back to the Received Text is possible. m Even though the text of the Revised Version w msy not command ucquestioning cotfiience, it z marks a distinct advacce in the progress of n ciiticim. In our opinion, much, more time is d needed for the settlement of these critic»! questions, if the conclusions are to be reasonably t free from subjectivity.
The nature of New Testament kcgnage, both gramcQsr and vocabulaiy, has been the subject of extensive investigatiotis during the last thirty years. Greek vernacular documents, papyri and inscriptions and literature, have been discovered in great numbers, and examined in the light of comparative grammar and other new studies. The centre of gravity has been largely shifted by these discoveries, so that the weight no longer lies predominantly upon the evidence afforded by classical Greek, which must now, at most, share attention with the study of contemporary popular speech. The relation of New Testament Greek to a Semitic background has also been a subject of very important inquiries. The study of all this new material has affected translation, in a targe variety of instances confirming the Revised Version, and in a fair number of cases correcting it. But another ten years at least seem to be needed for the sifting audprese^ta tion of materials, and the formation of a general scholarly opinion upon them. From this point of view also it appears premature to undertake at present a revision which might be left behind in a short time by the advance of knowledge. It will be seen that many of these considerations constitute a plea for delay.
If, however, it should be thought that the delay, which a cautious scholarship pleads for in the reopening of the general question of Bible revision, cannot be conceded to the extent suggested in the foregoing paragraphs, we would urge that under no circumstances should a revision be undertaken of an inadequate or superficial charakter. Whatever is done should be done by cartying the correction of the t(xt, in both Testaments, to the full extent of one present light and knowledge. In this way we believe that the most lasting results may be obtained, and the hold of the Bible on the affections of the English-speaking peoples would be most likely to be perpetuaed.
J. RENDEL HARRIS (Chairman).
W. H. BENNETT, London.
J. ESTLIN CARPENTIER, Oxford.
T. WITTON DA VIES.
T. R. GLOVER, Cimbridge.
G. BUCHANAN GRAY, Oxford.
J T. MARSHALL.
G, MILLIGAN.
JAMES MOFFATT. Oxford.
JAMES HOPE MOULTON, Manchester.
ARTHUR S. PEAKE, Manchester.
JOHN SKINNER, Cambridge.
ALEXANDER SOUTER, Aberdeen.
J. G, TASKER, Birmiogt)am,
OWEN C. WHITEHOUSE, Cambridge. H. G. WOOD, Woodbrooke.
Wcodbrooke, Selly Oak, September 25.
De ondergeteekenden zijn saamgekomen en hebben lang en zorgvuldig het vraagstuk van een herziening van de Engelsche Bgbelvertaling, dat gedurende de Isatste maanden meer dan eens aan de orde Js gesteld, overwogen en bieden nu de volgende opmerkingen aan als bgdrage tot een gedachtenwisseling over een onderwerp, dat klaarblijkelgk voor de geheele Engelschsprekende wereld van onmetelijk belang is.
De herziene vertaling van 1881—5 Is nu meer dan een kwart eeuw in omloop geweest en heeft een sterke mate van belangstelling gevonden bij gestudeerde personen. Ook is ze, naar we zien, bij een niet gering tal van Kerken In den publiekea eeredienst in gebruik genomen en voor de gemeente gebracht, hoewel het haar daarom nog geenszins gelukt is algemeen te worden aangenomen. Voorts zgn we diep overtuigd, dat deze herziene vertaling zoowel bg het Oude als b^ het Nieuwe Testament zeer te waardeeren hulp heeft geboden aan ernstige onderzoekers der Schrift, doordat ze hen veel dichter bracht bij de bedoeling van het oorspronkelijke dan dit mogelgk was voor de vertalers van de geauthoriseerde vertaling. Men kan in deze herziene vertaling overal de vruchten vinden van de onderzoekingen en de ontdekkingen die gedurende de drie jongstverloopen eeuwen zijn gedaan, en wat ten slotte het lot ook moge zijn van het werk dezer herzieners, we mogen zeker niet onderschatten het goede, dat we verschuldigd zgn aan hun ijver en geleerdheid.
De herzieners van het Oude Testament hebben ons groote diensten bewezen door menige foutieve vertaling te verbeteren, hoewel verschillende door hen aangebrachte correcties alleen in de kantteekeningen z^n te vinden. Zoo belangrijk en veelomvattend is deze verbetering, dat in sommige gedeelten van het Oude Testament, met name in het boek Job en andere van de geschriften der Profeten, geheele stukken, die in de geauthoriseerde vertaling onverstaanbaar waren of zonder twQfel den zin van het oorspronkel^ke verkeerd weergaven, nu in de herziene vertaling begr^pelgk zign geworden.
Hier staat echter tegenover, dat de herzieners van het Oude Testament, in afw^king van die van het Nieuwe Testament, klaarblijkelgk zich er van hebben onthouden, om eenig systematisch gebruik te maken van de middelen, die bestonden, om den tekst zelf, die vroeger algemeen werd aangenomen, te controleeren, en als regel niet alleen zich nauw hebbes gehouden aan den aangenoes Hebreeuwschen tekst, maar ook aan e Joodsche vertaling van dien tekst, die aaraan is toegevoegd in den vorm van ocalen. Daar nu deze ons overgeleverde ebreeuwsche tekst op niet zoo weinig laatsen onbegrijpel^k is en op andere plaaten zoo goed als zeker foutief, en de geoemde Joodsche commentaar, hoeveel aarde ze ook hebben mag, toch zeker niet nfeilbaar is, vindt men in deze herziene ertaling, evenals in de geauthoriseerde, erschillende stukken, die een geheel andeen zin ons geven dan in den oorspronke-Qken tekst moet gestaan hebben.
Bij eene volgende herziening zal daarom et meest volledige gebruik moeten geaakt worden van al het materiaal, dat aanwezig is om den oorspronkelijken tekst en ijn meening vast te stellen. Er zal echter nog heel wat moeten gedaan worden, voorat dit materiaal en bepaaldelijk de veraling der Zeventigen op volledige en voldoende wijze kan gebruikt worden.
Bij het Nieuwe Testament is er een treffende uitbreiding van het materiaal om den oorspronkelijken tekst vast te stellen. De wetenschap der tekstcritiek heeft haar hulpmiddelen verdubbeld en is bezig te keren, hoe ze te gebruiken. De oudere vertalingen zijn veel grondiger bestudeerd dan vroeger mogelijk was, en het al verder voortschrijdend onderzoek heeft groote schatten toegevoegd aan het exegetisch materiaal. Al deze onderzoekingen hebben haar merk nagelaten op de herziene vertaling en er is met den meest nauwgezetten en meest spannenden ^ver van het resultaat dezer onderzoekingen gebruik gemaakt.
De gebreken, die desniettegenstaande deze vertaling aankleven, zijn ten deele te wgten aan de instructies, die aan het comité der vertalers waren gegeven, deels aan het aannemen en volgen van een theorie van tekstcritiek, die onder den huldigen stand niet meer hetzelfde vertrouwen inboezemt, deels aan de beginselen, die bq de vertaling zijn gevolgd. De buigzaamheid werd dikwijls opgeofferd aan de eenvormigheid en een te streng vasthouden aan het klassieke gebruik van de woorden was de oorzaak van menige vertaling, waarvan nu, bij het licht van latere ontdekkingen, gebleken is, dat ze onjuist was. De poging om overal hetzelfde Grieksche woord door hetzelfde Engelsche woord te vertalen en het gebruik van de tijden en het lidwoord is aa^i critiek onderworpen geweest; bovendien is veel geprikkeldheid in 't leven geroepen door de menigte der aangebrachte veranderingen, waarin velen een pedanterie hebben gezien, die niet past bij een werk, dat voor algemeen gebruik is bestemd.
Ds herziening van 1881 en de daarmede bijkans samenvallende uitgave van den Griekschen tekst van Westcott en Hort, is gevolgd geworden door een reeks van onderzoekingen, die nog niet afgeloopen zijn, en door zulke opzienbarende ontdekkingen als van de Sinaitische Syrische evarfgeli£n. Dit alles maakt het onmogelijk om te beweren, dat men thans reeds dicbt genoeg is bq een als slotresultaat vast te stellen tekst van een Nieuw Testament, om op dit oogenblik een poging tot nieuwe herziening te rechtvaardige». Er is onder de tekstcritici een besliste beweging merkbaar om het vraagstuk van de waardij van de zoogenaamde Westersche lezingen te heropenen, en het resultaat van deze beweging kan z^n, dat een zeker aantal opzij geschoven varianten weer in eere hersteld worden. Maar er is niets om aan de verwachting steun te geven, dat er een algemeene beweging mogelijk is om terug te keeren tot den vroeger aangenomen tekst. Hoewel zelfs aan den tekst, door de herziene vertaling gebruikt, geen onbeperkt vertrouwen mag worden gegeven, toont hij toch een onmiskenbaren vooruitgang in de ontwikkeling der critiek. Maar naar onze meening zal er nog heel wat tgd noodig zqn om die critische quaesties uit te maken, indien men tot resultaten M/W komen, die in redelgken zin vrg zijn van subjectiviteit.
De eigenaardigheid van de taal van het Nieuwe Testament, zoowel wat de vormleer als wat den woordenschat betreft, is gedurende de laatste dertig jaren onderwerp geweest van uitgebreide onderzoekingen. Documenten in de Grieksche volkstaal geschreven, papyrussen, opschriften en litteratuur, zijn in grooten getale ontdekt en onderzocht bij het licht van de vergelijkende grammatica en andere nieuwere studies. Door deze ontdekkingen is het zwaartepunt in sterke mate verplaatst geworden, zoodat het hoofdgewicht thans niet meer valt op het getuigenis van het klassieke Grieksch, maar dit de belangstelling deelen moet met de studie van de volkstaal uit die dagen. Ook de verhouding van het Nieuw Testamentische Grieksch tot den Semitischen achtergrond is een onderwerp geweest van zeer belangrijke onderzoekingen. De studie van al dat nieuwe materiaal heeft natuurlijk invloed gehad op de vertaling van het Nieuwe Testament, en hoewel ze in zeer vele opzichten de juistheid van de herziene bq belvertaling bevestigd heeft, heeft ze toch ook in een belangrijk aantal van gevallen haar verbeterd. Maar het schijnt dat er nog minstens een tweede tiental jaren noodig zal zijn, om het materiaal te schiften, voor te stellen en onder de geleerden daarover een algemeene opinie te verkregen. Uit dit oogpiint beschouwd, schgnt het daarom de tgd nog niet te zijn, om thans reeds een herziening ter hand te nemen, die binnen korten tijd toch weer ten achteren zou z^n bg den vooruitgang der wetenschap.
Het zal duidelgk zijn, dat veel van wat. hierboven is opgemerkt pleit voor uitstel.
Indien echter het uitstel, waarvoor een voorzichtige geleerdheid pleit bij het weer aan de orde stellen van de algemeene vraag van de herziening der B^belvertaling, niet kan worden toegestaan tot zulk een t^dsduur als ia het voorafgaande betoog is aafl"
gegeven, zouden we er nadruk op wlUen leggen, dat onder geen omstandigheid een herziening worde ondernomen, die een onvoldoend of oppervlakkig karakter draagt. Welken weg men ook moge inslaan, in elk geval moet de verbetering van den tekst, beide van Oud en Nieuw Testament, geschieden naar de volle maat van het icht en de kennis, die we nu hebben. Op deze w^ze gelooven we, dat de meest duurzame resultaten kunnen worden bereikt en de meeste kans bestaat, dat de plaats, die de B^bel in de liefde van de Engelschsprekende volkeren heeft ingenomen, zal bestendigd blijven.
Uit dit stuk kan tevens blaken, hoeveel vaarde te hechten is aan de wetenschappelgke waarde van de zoogenaamde Leidsche vertaling, waarvan in moderne kringen zoo hoog wordt opgegeven.
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van zondag 1 december 1912
De Heraut | 4 Pagina's