Structuur en energie in de organische chemie - pagina 13

gevonden isomeren overeenkwam met het uit de symbolen te verwachten aantal. V a n 't H o f f ' s ruimtelijke voor­ stelling over de valentierichtingen gaf voor een geheel nieuw isomerieverschijnsel een zeer schoone verklaring, waarbij al weer met nimmer falende zekerheid het aantal optische isomeren van iedere stof uit de theorie van het asymmetrische koolstofatoom viel te voorspellen. T e n slotte bereikte het aldus ontwikkelde systeem in v o n B a e y e r ' s formuleering van de spanning in ringsysternen zijn hoogtepunt. D e anorganici voelden zich nu wel genoodzaakt het zoo succesvolle voorbeeld hunner organische collega's te volgen en ook hun moleculen met letters en streepjes te symboliseeren. Gelukte dit aanvankelijk voor vele zuurstofverbin­ dingen en voor sommige andere eenvoudige stoffen, met meer gecompliceerde liep men hopeloos vast. D e zich hierbij opstapelende moeilijkheden waren van verschillenden aard. In tegenstelling met de ervaring in de organische chemie, bleken hier meerdere valentie's voor een zelfde atoom vrijwel regel te zijn, zonder dat er altijd duidelijke aan­ wijzingen waren, dat een dergelijk atoom in een lagerwaardigen toestand ,,onverzadigd" was, zooals zulks bij organische verbindingen gebruikelijk is. T o c h vertoonden de voornaam­ ste valentie's der atomen te veel samenhang met het periodiek systeem, dan dat de veronderstelling gewettigd was, dat de valentieleer voor dit deel der chemie geheel zonder beteekenis zou zijn. Vervolgens bleek het, dat voor de anorganische atomen, behalve de bindingswij ze, zooals die uit de koolstof chemie bekend was, nog een andere bindingsmogelijkheid bestond, waarbij de electriciteit een zeer belangrijke rol speelde. Hadden D a v y's proeven de aandacht gevestigd op den samenhang tusschen electriciteit en materie, F a r a d a y's electrolysewetten gaven de eerste betrekking tusschen deze beide, een betrekking die in A r r h e n i u s ' hypothesen een aannemelijke verklaring vond. T h o m s o n ' s electronen gaven aan de ionen van A r r h e n i u s een nieuw aspect en de bestendigheid van sommige dezer ionen, ook in vasten toestand, werd eerst volkomen duidelijk, toen o. a. D e b y e en S c h e r r e r aantoonden, dat gekristalliseerd lithiumfluoride uitsluitend uit ionen was opgebouwd.

13

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen