Het kerkverband der Nederlandsche Gereformeerde Kerken, gelijk dat gekend wordt uit de handelingen van den Amsterdamsche Kerkeraad in den aanvang der 17e eeuw - pagina 65

ANNALEN ; VEELiËS.

63

rijkste onderwerpen zien behandelen, zonder dat men uit de Protocollen zelfs vermoeden zou, dat het toen een tijd was van kerkdijken strijd. En dat was zoo, niet ondanks hunne gehechtheid aan de zuiverheid van belijdenis, maar met die gehechtheid in het nauwste verband. Overal en ten allen tijde is diezelfde »preciesheid", zooals men het toen noemde, waar zij niet gehuicheld was maar eene zaak was van overtuiging, door diezelfde nauwgezetheid en dienzelfden ijver gekenmerkt geweest. Ja ! daar zit wel waarlijk eene heilrijke kracht in dat zoo gedurig miskende Calvinisme ! En wanneer die oude stam thans weer opleeft en groeit, dan betoone zich die kracht, ook in onzen tijd, verbindend, hervormend, bezielend en opwekkend; niet slechts voor de kerk en de maatschappij, maar ook op het gebied van de wetenschap; en dan niet slechts voor de theorie van die wetenschap, maar ook voor de jongelingen die zich aan haar toewijden; opdat zij in waarheid mannen worden van karakter, kloek en moedig en vast, zooals ook de kern van ons voorgeslacht is geweest!

Uit den aanvang van de zeventiende eeuw heb ik u nu aanstonds naar het einde van de negentiende te verplaatsen, om u te bepalen bij de lotgevallen onzer lioogeschool in haar t w e e d e levensjaar. Als ik bij dat overzicht bovenal op beknoptheid mij toeleg, zal dat zeker wel door niemand uwer worden gewraakt. Van geschiedenis heb ik immers toch reeds zooveel aan u moeten voorleggen. En wanneer mij dan weer voor den geest komt, »quae hoc anno laeta ac tristia acciderunt", dan heeft zeker het eerste verre de overhand, maar het laatste is ons toch ook niet bespaard. Immers bij de blijdschap, die ons mag vervullen, als we zien op de rijen onzer Directeuren, Curatoren, Hoogleeraren en Studenten, waaruit niemand door den dood ons ontvallen is, komt toch nu bij vernieuwing de droefheid, dat er uit den kring der gewestelijke Directeuren één wordt gemist. Wal er in het algemeen verloren is, toen Mr. A b r a h a m J o h a n T h o m a s s e n a T h u e s s i n k van der Hoop van S l o c h t e r e n aan zijn huisgezin, aan zijne vrienden, aan zijn werkkring ontnomen werd, heb ik thans niet te herinneren. Maar wel moet hier dankbaar herdacht worden, wat hij voor de Vrije Universiteit is geweest: hoe hij een

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen