De geldigheid van de oude kerkenordening der Nederlandsche Gereformeerde Kerken - pagina 13

11 werkt, of wel dat eenige regeling met de veranderde omstandigheden in overeenstemming werd gebracht, of wel dat ter wille van de Overheid en om politieke approbatie te verkrijgen sommige bepalingen uit de Kerkenordening naar de andere Acta werden overgebracht en nieuwe bepalingen werden bijgevoegd, of wel dat bijzonder gelet werd op de formuleering of de rangschikking van een aantal artikelen ^). Al wat niet veranderd was, bleef eenvoudig gelden. En wanneer dan, gelijk doorgaans ter Synode zelve geschiedde, alle die veranderingen ter plaatse waar zij thuis hoorden waren overgebracht, dan kon het daaruit ontstane stuk wel in zekeren zin de Kerkenordening van die bepaalde Synode genoemd worden, maar eigenlijk was het toch niet anders dan de oude in gewijzigden vorm. Vooral omdat de veranderingen inderdaad niet iets nieuws in het leven riepen. Met slechts de beginselen, maar ook bijna alle toepassingen, niet slechts de hoofdlijnen, maar ook verre de meeste 'formuleeringen, werden telkens overgenomen en gehandhaafd; ja zelfs is er tusschen alle die redaction zóó weinig wezenlijk onderscheid, dat men in de kerkelijke handboekjes veilig de gewoonte kon aannemen, om ze alle achter elkander te doen afdrukken ^): welke der redaction men ook volgde, men liep weinig gevaar van te komen tot handelingen, die de kerkelijke orde verstoren zouden. Dat was ook de beschouwing van de tijdgenooten zelven, die aan die regelingen hebben medegewerkt; b. v. van den Dordtschen predikant Hendrik de Corput, die, toen in 1586 de vijfde redactie gemaakt was, kort daarna o. a. schreef: „daer benevens en is de gestelde ordeninge niet nyeuw, maer geüseert onder 'tcruys en de van aenvang aen, ende geconflrmeert met veel Synoden" ^). En ook die ') Wat hierboven in den tekst gezegd is, blijkt vanzelf, als men van die oude Synoden de kerkenordeningen, de notulen, de instruetiën, de antwoorden op particuliere vragen, enz. doorleest (zie de Ned. Syn. Acta„ waarin dat alles is afgedrukt). ') Van den aanvang af is dit geschied in alle algemeene kerkelijke handboekjes, nl. in „De Kereken-ordeninghen der Ghereformeerder Nederlandtscher Keroken" enz. (Ie druk, 1612; Se druk, 1730) en in het „Kerkelyk Handboekje" (Ie druk, 1732 ; 5e druk, 1794) ; en voorts in een aantal Provinciale en Classikale handboeken en handboekjes. Aan de Kerkenordeningen werden dan doorgaans, en met toenemende volledigheid, ook nog andere kerkelijke resolutiën toegevoegd; met name in de algemeene handboekjes, die o. a. do Synodale antwoorden op particuliere vragen en de Post-acta van de laatste Dordtsche Synode mede opnamen. In volledigheid, eu ook in nauwkeurigheid, laten echter alle die uitgaven (ook zelfs de „Oude Kerkordeningen", door C. Hooijer in 1865 viitgegeven) te wenschen over; waarom door de Marnix-Vereeniging gezorgd is voor de hiervoren blz. 7, noot 3, aangehaalde nieuwe uitgave. ") Dit komt voor in een brief van Henricus Corputius aan Arnoldus Cornelii, d.d. 15 Aug. 1587 (Werken der Marnix-Vereen., Serie III, Dl. II, blz. 281).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen