Evolutie of revelatie - pagina 124

122 maar of als tegenwoordig, óf als toekomstig, of in verband met een historische gebeurtenis (den uittocht van de kinderen Israels uit Egypte). Juist dit nu is met de babylonische scheppingasage in onverzoenlijken stryd, want Tiamat wordt daar vóór de schepping door Marduk gedood, in twee stukken gesneden en daaruit hemel en aarde geformeerd. Een strijd met Tiamat, die nog voortduren sou, of in de- toekomst zou plaats vinden, is op babylonisch standpunt ongeremd en onmogelijk. Hiermede is feiteiyk het heele betoog van Gunkel reeds weerlegd. Wat de teksten zelf aangaat, waarop Gunkel zich beroept, zoo zü opgemerkt: Ie dat het eenvoudig dwaasheid is, elke personificatie van de zee als een vijandige macht, die door God getemd wordt, als ontleend aan Babel's epos voor te stellen; by alle volkeren, die by de zee wonen, is de zee de groote vernielende natuurmacht en de dichters van al deze volkeren hebben dezelfde beeldspraak gebruikt die in de Schrift voorkomt; dit geldt van Ps. 18:16-18, Ps. 29:3,10, Ps. 33:7, Ps. 65:8, Ps. 46:4, Ps. 93:4, Ps. 96:11, Ps. 97:7; Jes. 17 :12-14 (waar de zee beeld is van de volkeren) Jer. 5:22, 31:85, Nahum 1:4; 2e dat evenzeer voor de ontleeningshypothese der scheppingsmythe geen de minste bewyskracht hebben al die plaatsen, waar uit het verband duideUjk blijkt, dat niet over de schepping, maar over den uittocht van de kinderen Israels uit Egypte gehandeld wordt; zoo met name Ps. 77:17 cf. vs. 16 en Ps. 106:9; Jesaja 51:9 cf. vs. 10: „opdat de verlosten daardoor gingen"; Habakuk 3:8 cf. vs. 9; terwijl ook Ps. 74:12—14 wel moeilijk anders dan van den doortocht door de roode zee kan verklaard worden, evenals vs. 15. „gij hebt de sterke rivieren uitgedroogd" op den doortocht door de Jordaan slaat: 3e dat evenzeer die teksten, waar het woord Eahab een bijnaam is van Egypte (Ps. 87:4, Jes. 30: 7); of sprake is van bepaalde levende dieren zooals de Behemoth Job. 40:15; den Leviathan Job. 40:24, Ps. 104:25; den zeedraak Ps. 74:13, Job 7 :12 met de Tiamat-sage niets uitstaande hebben; terwyl eindelyk ook de profetie Jes. 27:1, nog daargelaten de vraag of de Leviathan hier symbool van een politieke macht is, reeds daarom geen bewijs oplevert, omdat uitdrukkelijk gezegd wordt, dat God in de toekomst den Leviathan dooden zal. Zoo blijven alleen over die teksten, waar in poëtischen vorm inderdaad over de schepping gehandeld wordt, zooals Ps. 104:6—9; Spr. 8:22 en w . Job 38:4 en vv. Ook hier echter is van een eeuwig bestaan hebbenden chaos of van een stryd Gods .met dezen chaos geen sprake; veeleer wordt in vrije reproductie ons hetzelfde beeld voorgesteld, dat Gen. 1 ons biedt. Het woord tehöm, dat hier trouwens maar éénmaal wordt gevonden (Ps. 104:6), blykt uit het parallellisme juist geen levend wezen zooals de Tiamat te zijn, maar gelijk te staan met de wateren. Dit kort overzicht moge volstaan om te toonen, datdeaange voerde teksten of juist het tegendeel bewijzen van wat Gunkel wil, öf met de schepping in geen het minste verband staan. Wel blijkt uit Jes. 51:9, Job 26:12, Ps. 89:10, 11 (wellicht ook uit Job 9:13 en Ps. 40:5), dat in de poëtische literatuur Eahab niet alleen de aanduiding is van Egypte, maar ook

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen