Evolutie of revelatie - pagina 103

101 vromen in Israel en de profeten of vóór óf ttjdens het Exiel onder Babel's invloed zouden hebben gestaan, is daarom voor ieder, die Israel's vloekpsalmen tegen Babel kent, een „historische onmogelUkheid". — Juist de tegenstrijdigheid van al deze theoriën toont wel, hoe weinig het historisch onderzoek hier nog gevorderd is. Hoofdzaak is, voor wie aan de Schrift gelooft, dat Abraham uit ür der Chaldeën de oudste tradities der Semieten heeft medegebracht en deze door de patriarchen aan Israel zyn overgeleverd. Ook moet de mogelijkheid worden erkend, dat Arabië op Israel's recht en cultus heeft ingewerkt, hoewel alle zekerheid hier nog ontbreekt. Terwijl eindelijk elke voorstelling, alsof Israel hetzij door middel van de KanaSnieten, hetzü later rechtstreeks uit Babel zelf, zijn Urgeschichte, Jahvenaam, cultus enz. zou ontvangen hebben met de historische traditie van Israel ten eenenmale in strijd is. 130) Ik verwijs hier alleen naar het voortreffelijke artikel van R.D. WILSON in The Princeton Theological Review, waar op grond van de comparatieve philologie aangetoond wordt, hoe Israel in zijn gedachtenwereld volstrekt niet van Babel afhankelijk is geweest. Metterdaad is dit bev^ijs „schlagend". "Waar geestelijke afhankelijkheid bestaat, daar neemt men — onze eigen taal toont dit — met de zaken en begrippen ook de woorden over. Het feit, dat Israel voor zijn wetgeving en cultus, zijn psychologie en religieuze denkbeelden .juist geheel andere woorden gebruikte dan Babel, toont, dat in Israel op den gemeenschappelijken bodem van het semitisme een geheel eigen leven is opgebouwd. 131)

DE A. KUYPEE,

De Gemeene Gratie, II. p. 187 en vv.

132) Zie de werken genoemd in aant. 23. 133) Op deze overeenkomst wees ik reeds in aant. 92. Wanneer I.Jeremias I.e. p. 30 en vv. deze overeenkomst beperkt tot het^zoogenaamde „Bundesbuch" om dit voor Mozes als auteur te vindiceeren, dan is dit slechts ten deele juist. In het „Bundesbuch" staat de lex politica in hoofdzaak en daardoor is hier de overeenkomst sterker dan by" hetgeen met den Priestercode of de „heiligheidswetten" noemt; maar de parallellen met Deuteronomium, de heiligheidswetten en den P. 0. ontbreken niet, cf. GBIMME, I.e. p. 85. Natuurlijk dient men met deze parallellen zeer voorzichtig te zijn. Wanneer Delitzsch eerste voordracht p. 28 er vooral op wiJst, dat de verschillende strafbepalingen bij Mozes en bij Hammurabi steeds aanvangen met: „Wanneer iemand dit of dat doet, dan zal hij dit of dat", dan is deze casuïstische vorm evenzoo bij de wetten van Manu en de Lex XII tabularum te vinden, zonder dat iemand hier aan rechtstreeksche verwantscliap denkt. Ook is het opmerkelijk, gelijk Cohn in zijn Rektoratsrede heeft aangetoond, dat dezelfde overeenkomst bestaat tusschen

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen