Het zedelijk karakter der Reformatie gehandhaafd tegenover Rome - pagina 113

mm

103 bedreef hij op één dag duizendmaal doodslag en echtbreuk, toch vertrouwen moest op de genade van Christus, die juist zulke zondaren rechtvaardigen wilde, is een zoo absurde gedachte, dat niemand, die Luther kent, ook maar één oogenblik er aan denken zal, hem zulk een bedoeling toe te dichten. Luther stond veeleer op het standpunt, dat een kind Gods, dat moedwillig zulke zware zonden als moord en echtbreuk bedreef, daardoor zijn genadestaat verbeurde, zooals hij uitdrukkelijk leerde in een advies, dat men vindt in Luthers Werke E. A., 55, 166. Luther heeft blijkbaar geen andere bedoeling gehad dan Melanchthon, die over allerlei kleinere zonden, waarmede hij te kampen had, tobde, en daarom zelfs vertwijfelde aan de genade van Christus, weer moed in te spreken. Vermoedelijk stond hem daarbij voor den geest, hoe zijn eigen leermeester Staupitz hem eens vermaand had, toen hij bij dezen klaagde over zulk soort zonden: „Du willt ohne Sünde sein und hast doch keine rechte Sünde ; Christus ist die Vergebung rechtschaffner Sünde. Du muszt ein Register haben, darinne rechtschaffene Sünde stehen, muszt nicht mit solchen Humpelwerk und Puppensünden umbgehen und aus einem iglichen Bombart eine Sünde machen" (Luthers Werke E. A. 58, 182). Het „esto peccator et pecca fortiter" is daarom een paradoxale uitdrukking, die Luther blijkbaar gebruikte met het oog op Rom. 5 : 20, zooals hij ook in zijn Psalmencommentaar schreef: „nam tanto magis abundat gratia et iustitia Dei in nobis, quanto magis abundat delictum." Op deze plaats voegde hij er echter aan toe, wat hij er mede bedoelde: „Et hoc verbum Apostoli multi male intelligentes dixerunt facienda mala, ut venirent bona; cum potius Apostolus ibi velit docere, quomodo magnificetur iustitia dei se. per magnificationem iniustitiae nostrae. Quia vere tantum abundat peccatum, quantum agnoscitur abundare. Ideo abundantia eius est eius agnitia secundum magis et minus" {Luthers Werke, W. A. 3, 31). Het gaat hier niet om de daad der zonde, maar gelijk Luther het elders noemt, om de conscientia peccaii, en Luther wil eigenlijk zeggen : erken, dat ge een zondaar zijt (peccator esto), heb den moed werkelijk een zondaar voor Ood te worden, (pecca fortiter) en vertrouw dan op de genade van Christus. GRISAR, Luther, II, p. 159 erkent, dat van dit woord van Luther door Roomsche schrijvers misbruik is gemaakt en geeft er dezelfde verklaring van, als door mij gegeven werd. "') De Formula Concordiae Pars II, Sol. Deel., II de libero arbitrio

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen