Het zedelijk karakter der Reformatie gehandhaafd tegenover Rome - pagina 63

53 sprung dieser Erregung darauf zurückzuführen ist, d a s z d e r Z w e c k n i c h t r i c h t i g e r k a n n t w o r d e n ist, auf den die Enzyklika gerichtet war, and dasz daher einige ihrer Satze in einem Sinneausgelegt worden sind, d e r d e n A b s i c h t e n d e s HI. V a t e r s v ö l l i g f r e m d ist. Es liegt daher dem unterzeichneten Kardinal daran, zu erklaren, dasz Se. Heiligkeit mit w a h r e m B e d a u e r n d i e N a c h r i c h t von e i n e r s o l c h e n E r r e g u n g v e r n o m men hat, da — wie schon öffentlich und formell erklart worden ist — irgend welche Absicht, die Nichtkatholiken Oeutschlands oder dessen Fürsten zu kranken, seiner Seele ganz und gar fernlag. Der HI. Vater hat iibrigens niemals eine Gelegenheit vorbeigehen lassen, urn seine aufrichtige Achtung und Sympathie fur die deutsche Nation und ihre Fürsten zu bekunden und hat noch bei einer kürzlichen Gelegenheit die Freude gehabt, diese seine Gefühle zu wiederholen. Der unterzeichnete Kardinal benutzt diese Gelegenheit, um Sr. Exzellenz den Ausdruck seiner ausgezeichneten Hochachtung zu erneuern." lets verder ging nog de verklaring, die de Paus, toen de zaak ook in ons Parlement ter sprake was gebracht, aan onze Koningin deed toekomen en welke aldus luidde : „De zaakgelastigde van den Heiligen Stoel te 's-Gravenhage heeft den e^en dezer in opdracht van den kardinaal-staatssecretaris uit naam van Z. H. den Paus aan den Minister van Buitenlandsche Zaken medegedeeld, met verzoek zulks ter hooge kennis van H. M. de Koningin te brengen, dat Z. H. met leedwezen vernomen heeft de onjuiste uitlegging, in Nederland van de encycliek „editae saepe" betreffende St. Carolus Borromaeus gegeven, en dat hij, smartelijk aangedaan door de gedachte, dat door die uitlegging eenige woorden der encycliek H. M. pijnlijk zouden hebben kunnen treffen, er prijs op stelt Hare Majesteit te verzekeren, dat Z. H. met de bovenbedoelde woorden geenszins gedoeld heeft op de vorsten uit het Huis van Oranje-Nassau, noch op de voorouders der niet-katholieke onderdanen van Hare Majesteit". Zooals men ziet, heeft de Paus alleen verklaard, dat de woorden „pro libitu corruptissimi cuiusque principis populive", die 't meest aanstoot hadden gegeven, niet sloegen op de Protestantsche vorsten en volkeren in Duitschland en Nederland. De vraag, welke vorsten en volkeren dan bedoeld worden, kan ik hier in 't midden laten. Voor mijn betoog was niet de beschuldiging tegen de vorsten en volkeren, maar die tegen de Reformatoren ingebracht hoofdzaak en van die aanklacht heeft de Paus geen woord teruggenomen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen