Het zedelijk karakter der Reformatie gehandhaafd tegenover Rome - pagina 177

167 nes, qui aliter quam per fidem Christi salvari volunt, respicientes magna sollicitudine, quomodo legi satisfaciant multis operibus et iustitiis suis". Het necessaria wil hier dus zeggen necessaria ad salütem, en in dat opzicht verwerpt Luther de necessitas operum zeker. "8) Rome heeft uitdrukkelijk de stelling van Bajus: „non est vera legis obedientia quae fit sine caritate" verworpen (DENZINGER, Enchiridion, ed. dec. p. 331, error 16), waaruit blijkt, dat er volgens Rome ook „sine caritate" een „vera legis obedientia" kan wezen. Aangezien nu volgens het Concilie van Trente de iustificatio impii tot stand komt, doordat „per Spiritum Sanctum caritas Dei diffunditur in cordibus eorum, qui iustificantur" (Sess. VI, cap. 7. DENZINGER, I, a. p. p. 269], zoo volgt hieruit, dat ook de homo non iustificatus deze vera legis obedientia hebben kan (LOOPS, Symbolik, i, p. 261). De vraag, of de homo naturalis dit doen kan propriis suis viribus, gelijk de Nominalistische Scholastiek leerde, dan wel of hiervoor een gratia actualis (in onderscheiding van de gratia habitualis, die ons rechtvaardig maakt) noodig is, zooals de Thomisten leerden, is door de Roomsche Kerk niet uitgemaakt. Luther, die voortdurend tegen de Nominalistische Scholastiek te velde trekt, bestrijdt daarom voornamelijk het eerste gevoelen, (FICKER, I, 2, p. 110, 114 enz.), maar voor de zaak, waarom het hier gaat, maakt dit weinig verschil. In beide gevallen toch gaat de vera legis obedientia aan de justificatio vooraf, is de mensch nog niet iustus en doet hij toch reeds opera iusta. Al wat Denifle, Weisz en Grisar tegen Luther aanvoeren, dat hij de gezonde Theologie niet kende en vergat, dat Thomas Aquinas e.a. deze gratia actualis als eisch stelden, gaat daarom grootendeels langs de eigenlijke quaestie heen, waarom het Luther te doen was. "') Luther zegt dit reeds in het begin van zijn commentaar op de Romeinen bij Cap. 1 : 17: „Secundum Deum precedit (justitia) opera et opera fiunt ex ipsa. Sicut in simili opera episcopi vel sacerdotis nullus potest facere, nisi sit prius consecratus et ad hoc sanctificatus, et opera iusta nondum iustorum sunt sicut opera hominis facientis opera sacerdotis nondum sacerdos i.e. stulta et ludrica et circulatorum similia" (FICKER I, 2, p. 14; cf. p. 85, 103 en v.v.). Zie voorts C. E. LUTHARDT, Luther nach seiner ethischen Bedeutung, Leipzig, 1883, p. 10. 1^°) Het Concilie van Trente zegt wel, dat het eerste doel der

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen