Gatechisatlelokalen.

Merkwaardig, hoe soms — schij'nbaar zonder bijzondere aanleiding — verschillende personen tegelijkertijd over eenzelfde onderweri> gaan scjhrij'ven. Dezer dagen was dit het geval met de inrichting van catechisatielokalen, welke zoowel in „De Reformatie" als im verschillende kerkbladen werd besproken.

Bij alle schrijvers was de meditatie ia mineur gezet. Prof. Hoekstra wees op de aesthetiscihe en practische gebreken ervan, en Ds C. L'. F. van Schelven vroiög! zelfs in de „Geldersche Kerkbode": „Wie zal oins nu eens mededeelen, hoe een behcoirlijk catechisaüelokaal ingericht moet zijn?

't Lijkt - wel een wanhoopskreet, nietwaar? Men is dus ontevreden. Hoe nu verandering aan 'te brengen ? .

Prof. Hoekstra hoopt verbetering' van de z^ijde der .ouderliifligen en Dsi Van Schelven van die der Kerkvisitatoren. Beider.i^^j*, ^^ schijnt echter zeer geri'n, g te zijn. ''~

Bij - het lezen van een en ander daciht ik aan het iDckende werk van Dr A. Kuyper: „Onze Eere^ dienst". Dr A. Kuyper — in velerlei opzicht onze geestelijke vader — is nimmer z: o; o.veel eer bewezen als na zijn dood. Herinneringsgeschriften worden — en gelukkig! — met sucoes-verkocht. Maar... vraag nu eens: hoevele kerikVisitatofren en oiuderlingen — om de gewone leeken nu maar eens uit te schakelen — kennen inderdaad gijn geschriften en speciaal Kuypers gedachten over onzen „Eeredienst", en daarmede in verband zijn ideeën over kerkbouw ? Niet onwaarschijnlijk is dat velen déze höiofdstukken oversloegen of met minimum belangstelling inzagen. En dat laatste is niet zöoi onwaarschijnlijk, gezien het feit, dat ons gfoote volksdeel —' èn onze luiden zijn goede kunstbegrippen bijna stelselmatig onthouden; (wellicht ter goeder trouw" — inog zoo^ weinig voor kunst gevoelt.

Zoolaing dat het geval is, zal er ook geen belangstelling z^ijn vo; or goed ingerichte catechisatielokalen.

Summa 'summarum, wordt het gevoel voor kunst bij oinze kinderen weinig ontwikkeld.

Wat de practisohe inrichting der lokalen aanbelangt, meen ik toich, dat hier vele predikanten zelve schuldig!, staan. Als zij in dezen met een voorstel bij den kerkeraad komen, zal 'in de meeste gevallen wel groatendeels aan hun verlangen worden voldaan.

Maar 'nu de aesthetisdhe zijde van het vraagstult:

Hier helpen geen argumen-ten, .als dat er geen geld beschikbaar is, want men ijst er dikWijls van, hoe toet hooge kosten veelal nog eien leelijfc' bouwwerk is gemaajct. Of nog erger: hoe een goed lokaal doior afzichtelijke meubileering is verknoeid. O, dat .armzalig vormengeknoei van bouwkundigen in onze kerkgebouwen. Men zou haast met Keuning kunnen zeggen: „Wat kunst betreft, wanhopen we soms aan het christelijk volksdeel van oaiize natie". En met Wielenga (pag. 200): „Kunst is een !gehe.im'zinnig ding, dat dooir verwant gevoel ontdekt, en door nauvidetitend onderzoek gekend wil wezen".

Eerst als men zoover komt, dat de kerkelijke autori; teiten tot het besef komen, dat er zooiets van „kunst" aanwezig moet zijn in een berkgebouw en dat de bouwikunstenaar (en niet de bouwkundige) in dat gebouw, een gedachte weet neer te leggen, die dooir verwant gevoel ontdekt wil wezenj, dan pas is .er verbetering te wachten.

Ea dat er nu al voioruitgang te bespeuren is, is in hoofdzaak te danken aan de beweging der jongeren in de moderne bouwkunst, alsmede dat er ook onder de 'Gereformeerde bouwkunstenaars meerderen zijn, die de nieuwe richting toegedaan zijn. Die zullen voorshands nog de beste waarborg zijn, dat in de toekomst ook aan cateohisalielokalen meer zorg zal besteed worden.

Het is ten deele maar gelukkig, dat vele gereformeerde broeders niet weten, wie de baanbrekers zijn op het gebied van de moderne bouwkunst, anders werd deze laatste wellicht ook evenals de literaire kunst der modernen uit den b o o z e bevomden.

Wat heb ik met genoegen in een der vorigemos „een stem der jongeren" gelezen. De nieuwe strooming is van alle zijden waarneembaar, tegenhouden zal men ze niet meer kunnen.

Met een variatie ap Wielenga's gezegdo (blz. 200 Ref.) moet meïi heden ook nog wel zeggen: „Waardeering van de bouwkunst als kunst, moet men noig met lantaarnschijnwerpers zoeken". Maar de toekomst is toch lichtend, • zij het dan. voor een igroot gedeelte, dank zij vele moderne bouwkunstenaars.

En daarom, ook onder den invloed van „De Refotrmatie", zien we met vertrouwen de toekomst tegemoet.

De Deiver op den Dijk. 1)

Den bronzen kop op zijnen stoeren stierennek staand op de sterke stuJJ.en zijner schonbge schoudren, noig trillend, door zijn warmgewerkte lijf, de li'ek van strakgespannen .spier en pezen, voelt hij koud'ren

en koeler adem van de zee, en staart hij, stom, stroef-stug, met starren blik, haar 't staag gestuw der .golven; gloed van de zengend-hfeete zomerzon, , blinkt om zijin spa, waarmee hij héél den dag dooi heeft gedolven.

Nolg staat daar zijn. gestalt strak in den zonnebrand : sterk-standig, gram, granieten beeld. Glazuren glanzen van Igolvenglim'pen glinstren rond den ruwen rand van rijen steenen, schrap geschaard als scherpe schainzen.

Daar heeft hij 't naakte lijf plots in de zee geplonsd, en daagt de golven uit, in drommen aangedroingen; en davrend dreunt zijn lach, die als een donder bonst diep door zijn bonkge borst, luid-loeiend uit zijn loingen!

Karel J. v. Dorp.

Andijfc, 13-5-'21.

B. W.

1) Als proeve van dichtkunst, waarin persoonlijke visie uilgedrukt wordt in het eigen woord, wordt dit vers hier geplaatst. Het diene niet als model. Daarvoor is er nog te

weinig spontane eenvoud en teveel gezochte alliteratie-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen