Verkorte Bijbeluitgave.

De kwestie van de yerkorte bijbeluitgave kwam door het werk, dat Dr Obbinik, hoogleeraar te" Utrecht, nu uitgeeft en waarvan-thans het eerste stuk compleet is, optaieuw op bet tapijt.

Vroeger bad die zich in anderen vorm opgedrongen, inzOnxlerbeid ten opizichte van zoogenaamde kinderbijbels.

Maar door den eerbied afdwingenden arbeid - van prof. Obbink 'kwam zij in een nieuw stadium.

Stelt men de vraag: is ©en verkorte bijbeluitgave geoorloofd in het , aigetrok3cene, dan kan zij' niet bo: tw: eg met een ontkenning worden beantwoord.

Er 'zijn gevallen denkbaar, dat mien bet meer verkieslijk kan acihten den mtenschen enkele gedeelten van den-bijfoeL wo-r tó-legigen dan den geheelen bijbel.

Als b.v. iemand ernstig krank is en te vermoeid om eenige hoofdstukken uit de Scbrift acbter elkander te lezte'n, dan-kan hem zoo uitnemend van dienst zijn „Sommi'ge troostelij'ke uitspraken der Heilige Scbrift om in doodsnood te bidden" en „Sommige uitspraken, dienende voor de kranken in hun uiterste", welke men acbter onzte litargiscbe geschriften vindt opgénomlen. Wel bezitten zij geen officieel kerkelijk gezag, m'aar 'zij' dateeren reeds van ouden datum, uit den bloeitijd der Reformatie. En nu ware bet zeer wel denkbaar, dat men deze uitspraken nog ging vermeerderen om nevens den eigenlijken ^„Zie'fcentroost", die meer een logische uiteenzetting van de leer der waarheid-geeft, te worden gebruikt.

Als daar joïige soldaten naar het front vertrekken, za] men gaarne de pogin, gen steunen om ben allen een uittreksel uit de evangeliën in den ransel te stoppen. Zouden'zij in het heete van den stiijd niet zoo licht naar den bijbel grijpen, zulk een uitgekozen bijbelgedeelte laat zich ge'maklcelijker opslaan.

Op inrichtingen als normaal-en kweekscbolein. Christelijke H., B. S. en gymnasia werd langen tijd en wordt nog wel gebruikt het leerboek van Zabn, dat voor het grootste deel stukken uit.^^den.ibijb^ letterlijk afdrukt.

Voor evangelisatie-doieleinden maakt rnén ook vaak gebruik van enkele bijbelgedeelten en niemand zal dat afkeuren.

Deze voorbeelden .waren"Tiöf^; ; fe yermeeraeren. Wiiarmede wij dan voioropstellen, dat we ons niet onvoorwaardelijk tegen eenige verkorte b.ïfjtoeluitgave verklaren.

Maar bij zulk een verkorte uitgaye 'möëfr'dan ook een zeer speciaal doel voor oogen staan. Goed dient zij - te Jaten uitkomen, dat zij „de Bijbel" 'niet is, docb' 'sleohts een bloemlezing eruit. E'n tevens de gedachte levendig houden, dat de geheel'0 Bijbel voor de kerk, ook voor de ge-• loovige'n van dezen lijd onmisbaar is.

Zoodra een verkorte uitgaye den indruk vestigt, dat zij het beste uit de Sohrifit wil bieden, het meest geïnspireerde, het meest voiörvOhzéiL-tijd .geschikte, is zij geoordeeld.

Want dan gaat de opsteller ei"F: aii 'sfibiften tussdhen het m'eer en niinder voorname.

Zijn verstandelij'k inzicht gaat Schrift heerschen.

Hij maakt uit waarmee men uit den bijbel volstaan kan.

En dat doet afbreuk aan de gaafheid der Scbrift. God 'heeft Zijift. gebgele Woord aan kerk toebetrouwd.

Dat hebben'"wë'^^öngièschonden te~ lièwa'rën; ' Naar dien geheelen^bijbel moet dan ook elke verkorte uitgave - hel; verlangen opwekken.

De laatste kan daarom onze huisbijbel niet zijn. Want afgedacht van de vraag of men in een gezi'n, waar knap'en en meisjes zijn niet beter doet de gedeelten, welke over geslachtelijke yerhoudingen handelen over te slaan bij "bet lez'en, en of bet stichtelijk kan zijn een week lang geslacbtsregister en ceremoniëele wet in de huiselij'ke godsdienstoefening te laten spreken, moet ieder lid in bet gezin toeh weten, dat de gansche bijbel ons troositboteik iSj dat geen enkel gedeelte in goddelijk gezag beneden ©en ander staat, dat, waar men dat Woord ook .grijjot, men steeds'-met onbedriegelijke Godsopieinbaring heeft te doen.

Daaroan, geen verkorte uitgave op den huiselijken discb, op den kerkbank en voor particulier onderzoek in bet eenzame vertrek der geloovigen. In bepaalde om'standigbeden kan ©en verkorte uitgave hulp yerleanen, maar als be| leven zijn •normalen loop volbrengt niet.

Dan zij het gansche Woord de lamp'voor onzen voiet en bet licht op ons pad.

Daarmee hebben we tegelijk' ons gevoelen uit­ gesproken over den arbeid yan prof. Obbink.

Als vertaling heeft zij ter dege verdiensten.

Wanneer bet in de Gerefomieerde kerken tot een herziening der Statenvertaling komt, kan zij met vrucht worden geraadpleegd.

Maar de opziet beeft onze instemming niet.

Prof. Obbink toc'h schrijft: „Deze vertaling omvat dein ganschen inhoud der Sobrift voorzoover zij in de huiselijke en kerkelijke praktijk pleegt te worden gelezen, "

Nu valt het voor één man al heel moeilijk uit te maken wat „pleegt te worden gelezen".

Daarvoor z'öu teen uitgebneide enquête noodig zijn. In elk geval wordt onder Gereformeerden veel meer gelezen, dan men 'hier afgedrukt vindt.

Daarbij, de huiselij'ke en kerkelijke pr, aktijk mogen nooit • tot een m^teitaf worden.

Die praktijk kan o^nzuiver zijn en i's "het ook. Daarom wordt juist op reformatie aangedrongen, ook in dit opfeicht.

En wie nu nog nader de wieglating'en van prof. Obbink biestudeert, bemerkt, dat, ; jie.iSchriftkritiek hier een voiorname rol speelt.

Hoeveel goeds deze uitgave dan ook heeft, zij mag ons Gereformeerde volk niet anders dan ontraden worden.

De Vrije universiteit vyr alle Gereformeerden in ilen lande.

De Hoofdredacteur van „De Waarbeidsvrjend", Ds Van Grieken, heeft zijn sympathie voor onze Vrije Universiteit niet onder stoelen of banken gestoken.

Hij belichaamde ze zelfs in een voorstel ter Htiagsc'he Synode om. voor candidaten van de Vrije bet predikam'bt in de Herv. Kerk open te stellen. Thans schrijft zijn Mad: , ^^^^^^^^^j^^^^r;

Er zijn twee dingen rskende^'et Hoolgéi: "'Onderwijs, die onze aandaclit vragen. En dat is ten eerste, dat in de kringen van de Vrije Umversiteit ervaren woï"dt, dat Oip den duur de kring van leden, en begunstigers dei" Vö^esniging zal moeiten worden ..uitgeWeid > en de ffinanciëele èfl^rs veel-' vuldiger zullen moeten wopden; - daar andors de Vrije Univefsiteit met, 5 faculteiten enz., niet zal tunnen blijven bestaan. En de tweede gpbeuxtenis van belang in deze is, dat er spoedig een RoomSch'e' Universiteit zal zijn, die natauriijfc over geldgebrek niet zal Kebben te klagen.

Dat doet ons nog eens vragen.: is het gaen tijd, dat de "• Vrije .Universiteit inderdaad opihouds te beh'ooren tot een bepaalde kerkelijke gezindte, dn dit geval de Gereformeerde Eerken'eoi dat we krijgen een Hoogeschool ter beoefening van de wetenschappen, opkomend uit de Kerk; maar dan de Kerk genomen, zooals we allen belijden met 1 ' 3e 12 aXtikelen van ons OÜristelijk geloof: Ik geloof eene, beiligo algemeene Chris telij'ke Kerk. Dus in den zin van het lichaam van Christus, de saamvalting aller geloovigen; en dan bepaald zooals dat lichaam van Christus leeft bij' het licht, dat God heeft doen opgaan in de groote, refor-_. ' matorisohe.^ beweging der 16de eeuw.

Geen kerkelijke gezindte.

Maar wel de geestelijke ader van het lichaamvan Christus er in.

Opkomend - uit (h'et leven der geloovigen, die saam zich' scharen TOndom Gods Woord, die saam^ leven uit de Gereforni©erde, \ ech't-reformatorische beginselen.

Wij willen die vraag nóg eens-do'en, Kaar met ernst vooirleggend aan de Directeuren van de Vrije Universiteit, aan de HoogleeTaren van alle faculteiten aan die Hoogeschool, aan alle Gerefoirmeerden in den lande, in de h'oopi, dat eindelijk door allen, die het wèl meenen met land en voilk en Christus' Ke* mogen lief hebben er'^^iffe^i^rasitig '. over gedacht zal worden.

Zouden „De Heraut", , , De Refoiroiatie", , , De Bazuin", enz., er eens iets van willen zeggen?

Zou men het in den kring van degenen, dr© in onze Hervormde Kerk de belijdenis liefhebben, óók eens willen overwegen, om te komen tot • - -positief werk tegenover Rome in h'et midden van - ons • volk?

Wij willeh ook om Ds '^f^-'^rieken dit stukske. niet gaarne negieeren,

Bovenal niet, omdat er een ideaal' uit spreekt, •-dat 'nog altijd ook ons ideaal blijft: vereeniging • va.n alle Gereformeerden.

Toch weten wij niet goed, hoe wij: hierover vrucbtbaré besprekingen moieten voeren.

Nog versch ligt» in_ het geheugen een discussie tusscbein „De Waarheidsvriend" en „De Heraut" oyer deze materie.

De esrste gaf als baar meening te kennen, dat de Vrije een Hervoirmd juris't, met-name jenoemd, moest benoemen. I^S^^

„De Heraut" vroeg ter snede, ' 0'ÏA„'De Waa.rheidsvriend" zelder wist, dat geen pogingen in dien geest waren .aangewend.

Zoo verzandde bet debat.

Opdat dit niet weer geschiede, geloof ik, dat Dis Van Grieken 'zijn gedachten eens in een belijtad voorstel moest uitwerken en dat niet slechts als zijin private opinie aanbieden, maar rug'gespraak houden met de groep^ waartoe bij behoort en dan als resultaat van gemeenschai^pelijk overleg onderhandelingen voelien .-met onze Vrije Universiteit.

Dat zou dunkt mij doeltreffender zijn dan artikelen, die licht langs elkander beenloopen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen