Predikantstractementen.

Eenigen tijd geleden bevatte „De Reformatie" een artikel van mijn hand over Predikantstrac^tementen (No. 27). In dit artikèr stelde ik voorop, dat als 'maatstaf voor de be.zoldiging onzer leeraren dient te worden genomen de levenspositie.

Wat is onder , ^1 evenspositie" te verslaan? Wil het zeggen, ~dat een predikant, wanneer voor hem een. ziekere „levenspositie" wordt opgeëischt, in de gelegenheid moet wezen „zijn stand op te houden"? Neen.

, , Z'n stand ophouden" ziet op het uitwendige leven, de buuït óf > -#jaat waar men woonl, _ de kleeding, die men draagt, de kring van vrienden waarmede m.en omgaat. Wie „z; 'n stand wil ophouden" moet toezien, dat hij in de keuze van zijn woning, zijn kleedij en zijn vrienden niet buiten zekere, in-zijn kring heerschende begrippen gaat. Het is alles puur uitwendig gedachl, het neemt het leven van den kleinen kant.

„Levenspositie" - drukt geheel iets anders uil. Z'n positie ontleent iemand niel aan zijn uilerlijken staat in de maatschappij', maar aan hoogere facltorein. Niet in materieelen ziin hang'L de levenspoisiti© af van het geld, maar in ideëelen z'in van het getfruik dat iemand maakt van zijn geestesgaven, van zijn intelleotueele, zoowel als van zijn geestelijke eigenschappen.

Maar wanneer da, t zoo is, wat verband valt er dan te leggen tusschen de levenspositie en het financiëele inkomen?

Het-antwoord op deze vraag kunnen we langs een-omweg vinden. In tegenstelling met. , , stand" stelt de positie geen uiterlijke eischen. Maar in de innerlijke levenswaarden vindt, de positie haar voedingsbodem. De predikant neemt een plaats van aanzien in het leven in.-Men aqht hem ho'Og „om zijns weï'ks wil". Daarom mag in zijn uiterlijke levensomstandigheden niets liggen, wat contrasteert met zijn positie; die omstandigheden moeien zóó zij'n, dat de positie tol haar recht kan komen;

Is dit nu geen woordenspel en komt niet feitelijk alles op hetzelfde neer? Geenszins. Bij „stand" zijn het de uiterlijke dingen die voorop gaan; zij bepalen den maatstaf van bet tractement. Bij levenspoisitie, zooals boven opgevat, stelt den maatstaf de achting van hen, tot wie de predikant in relatie staat. Niet de predikant komt met zijn eisohen, maar de gemeente is het, die voor den predikant een situatie b'egeert, waarin hel ambt geëerd wordt. Dat de predika.nt gebrek lijdt, moei dus vóór alles uitgesloten z.ijn. Maar wat zegt dit? Kan de liefde zioib tevreden stellen met een minimum-eisch? Zij zoekt het goede, en het 'goede ligt UI ét op de grens van de biestaansmogelijlvheid. Zij streeft naar het betere, en hel betere kan niet schriel-berekenend op'gevat worden.

In den waren zin ligt „dus de maatstaf in hel innerlijk leven der gemeente, haar liefde tol de bediening des Woords, haar verlangen in den Bedienaar des Woords te eeren de bediening des Woords, de kerkelijke samenleving hoog te honden in hem, die haar uiterli.jk middelpunt is.

Mr A. J. L. VAN BEECK CALKOEN.

De vrije hand.

I.

In een tweetal artikelen wijst prof. Hoekstra in „De Bazuin" op het__ fgit, dat van de' 4a theologisehe studenten, die "door de Icerkèlijke kassen gesteund worden, er 11 in Kampen en 34 aan de Vrije Universiteit studeeren.

Hoevelen er door particuliere'studiefondsen worden gesteund, wordt hier buiten beschouwing gelaten.

Het gaat hier om de studenljen, die krachtens art. 19 onzer kerkenorde door, de kerken zelf worden 'onderhouden, en waarvoor dan oo, k op geregelde tijden wordt gecollecteerd.

In het voorbijgaan mag wel even opgemerkt, dat bet getal 45 waarlijk niet garing is en voor velen een verrassing zal zijn. Er werd weleens over geklaagd, 'dat zoo menig jongeling van uJtne--mende gaven niet wordt geholpen, maar als men. bij deze 45 nog rekent ben, die, door de particuliere Studiefondsen en wellicht ook door particulieren worden gesteund, dan is de gelegenheid om steun te ontvangen iloch zéker niel minimaal. O'nze kerken maken bhj'kbaar m'et deze zaalc wel ter dege ernst. Alleen verbinden we, gezien het groote aantal vacaitures in onzfe kerken, er den wensch aan, dat de som hiervoor bestemd nog hooger worde opgevoerd.

Maar 'nu ter zake.

Prof. Hoekstra verzoekt nog eens extra er op te letten:

Aan de - Theologische Schoob: elf.

Aan de Vrije Universiteit: vier en dertig. E.i dan vraagt hij: is deze verhouding'billijk? ïn. het tweede artikel antwoordt hij daarop beslist on I kennend.

Hij achl hel alleen billijk, wanneer het half om half gaat. Zijn w b.v. 50 studiebeurzen te vergeven, dan worden er 25 beschikbaar gesteld voor Kam.pe'n en 25 voor Amsterdam.

Voorts heeft hij een onderzoek ingesteld naar de oorzaken van dezie z.i. onbillijke verdeelingj. Ziehier het resultaat:

Toon ik Ihier en daar informeerde., Uoie het tooh zou komen, dat er in Amsterdam 34 en in Kampien sleolits 11 studenten naar art. 19 studeeren, is door iemand opgemerkt, dat in versehillende pirovincies de deputaten vpor art. 19 in meerderheid hun opleiding hebben genoten in Amsterdam en deze bij de keuze, waar een bepaald alumnus zal studeeren, ter dege 'hun invloied laten gelden.

Deze redeneoring wil •& bij mij' niet in. Laat ons ti'et Jaarboiefc' van Ooisterbfen en Ie Cointre eens raadp'legen. Er vóór schijnt te spreken dat in Drente, waar alle gulmi deputaten hun oplaiding in Kampen ontvingen, de twee alumni studseren aan do Th'eoi. School en dat in Utrecht, waar alle deputa.ten (primi en secundi) van da Vrijte Universiteit afkomstig zijn, de twee alumni in Amsterdam worden opgeleid. Maar er tegen dat in Z.-Holla.nd (N.), waar de in Kampen opgeleide dienaren in het college - van deputaten sterk vertegenwoiordigd zijn, van de 7 alumni 5 naaf Amsterdam len 2 naar Kaïmp'en _ gingen, en dat in Z.-Holland (Z.) waar van de zes deputaten drie aan de - Th'eoi. School en drie aan de Vrije Universiteit gestudeerd hebben, alle alumni, ten getale van zes, in Amsterdam studeeren. Mij zijïi geen voorbeelden bekend van deputaten naar ^rt. l9, die h'un positie als depiutaat naar de eenei et de andere zijde gebruikt hebben om invloed uit te oefenen bij' de keuze van ptlaats der studie. Doch' laat ons niet verder onderzoek dosn naar de aorzaken van het verschijnsel dat in Amsterdam driemaal zoo.veel alumni van art. 19 studeersn dan in Kampen.

Tot ieen vast resultaat kom'l prof. Hoekstra dus niet.

Hij nam de opmerking-van iemand, dat dejcerkelijke deputaten hierop uitoefenen, blijkbaar serieus, al wil ze er bij hem niet in. Hij weegt zelfs af 'wat er vóór en wat er tegen pleil. Dat .vind ik jammer.

Het Was dunkt mij beter geweest, wanneer hij dit vermoeden naast zich had-neergelegd en er in^ , , De Bazuin" met geen woord van had gerept. Of anders zijn onderzoek' tot het einde'top had doorgezet en niet had gerust, - vóór hij. tol zekerheid was gekomen.

Zooals hij het nu voorstelt, kan hij de aanlei-, ding worden, dat menige broeder, bij wie de 'A-B-'kwestie nog altijd nawerkt, ziegt: nu ja, hel wil er bij prof. Hoekstra niet in, maar onomstoO'lelijke redenen brengt hij er niet voor bij, het wil er daarom bij mij wèl in.

En zoó wordt ondanks den schrijver de Irwestie weer opgerakeld.

Daarom had-ik liever gezien, dat heel de redeneering "Over dat vermoeden ware uitgeschakeld.

HEPP.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen