Synode-Indrukken.

X.

De Glindhorst.

't Was de laatste Syhode-avond. De afgevaardigden kwamen over 't algemeen bepa-kt en betascht binn^.'

Was er de laatste, dagen onder hoogen druk vergaderd, werden de debatten sterk besnoeid, zoodat op het laatst zelfs geen gelegenheid tot repliek kon worden toegestaan, deze avond overtrof in spoedbehandeling nog de vorige zittingen.

Vele onderwerpen passeerden de revue en gingen onder den hamer door.

Ik kies er slec'hts enkele uit.

Eerst „De Glindhorst".

Deze bekende Stichting voor achterlijke en voogdij-kinderen, vrucht van de Centrale Diaconale Conferentie, verkeert in nood.

Zij wendde zich tot de Synode met het verzoek om een collecte in alle keri^^en.

Volgaarne erkende zij den nood.

Zij was overtuigd, dat „De Glindhorst" geholpen moet worden.

Evenwel kon zij zulk een collecte niét uitschrijven. Dan zouden dadelijk ook andere stichtingen, die op denzelfden grondslag staan, komen aankloppen. En de Synode zou ziöh begeven in een vaarwater, waarin zij nooit mag verzeilen.

Dit neemt niet weg, dat de plaatselijke kerken niet tegen het kerkreoht handelen, als zij een collecte voor dit doel op haar jaarrooster zetten. Bij deze vestig ik idan de aandadht op deze Stichting.

Zij moet spoedig geh'olpen worden, zoo werd verklaard, anders zal zij opgeheven moeten worden.

Werd zij in de eerste periode misschien niet al te praktisch befinancierd, thans, zoo verzekerde men, laat dit niets te wenschen over.

Alleen door groote offervaardigheid Stichting gered worden. kan deze

Doopstipu1aties.

De Classis 's-'Gravenh'age verzocht de Synode om een uitspraak of en in hoever de doopVragen kunnen gesteld worden aan niet-leden dep Geref. Kerken, die nochtans Gereformeerd van confessie zijn.

Prof. Kuyper pleitte om zulke Gereformeerden, die niet kei'kelijk met ons samenleven, maar volmondig erkennen, dat de leer, die in de ^Christelijke Kerk .a, lhier (dus in de Gereformeerde Kerk) geleerd wordt de waarachtige en volkomen leer der zaligheid-is en die ook willen beloven en zich voornemen, om hun kind in de voorzeide leer naar hun vermogen te onderwijzen of te doen onderwijzen, toe te staan de doopvragen te beantwoorden. Natuurlijk zou dit antwoord een eenigszins ander karakter dragen dan de stipulatie, welke met de eigen leden werd aangegaan, zij het ook, dat' de vraag in beide gevallen • gelijkluidend zou zijn.

Deze ruimere opvatting werd o.a. ook' gedeeld door een predikant uit de Classis 's-Gravenh'age, tevens Synodelid.

Een andere predikant uit de Classis Den Haag, eveneens Synodelid, stond een engere opvatting voor.

De laatste nam de verantwoordelijkheid tegenover zijn Classis op zich om de Vraag terug te trekken.

Vermoedelijk zal zij eerlang weer gesteld worden, al spant de Classis Den Haag er zich dan misschien niet voor.

Als zulke vragen eenmaal opgeworpen zijn, rust men niet, vóór men er een antwoord' op hjeeft bekomen.

Sluiting.

De praeses had 's middags al gewaarscihuwd, dat vele afgevaardigden 's avonds niet meer naar huis zouden kunnen vertrekken en derhalve genoodzaakt zouden zijn nog in Utrecht te blijven.

Hij deed een beroep op het geweten van hen, die misschien van plan waren de sluitingszitting niet bij te wonen, hoewel hun heengaan niet door de omstandigheden werd geëischt.

Of het aan dit suggestieve woord te danken was of niet, in ieder geval waren bij de sluitingszitting ' nog zeer veel Synodeleden tegenwoordig.

Ook van de praeadviseerende leden, van wie er bij vorige gelegenheden soms een of twee tot het laatst toe bleven, was er een aardig getal op, gekomen.

Voor mij sloot dit slechts een gering offer in zich, daar ik nog gemalkkelijk 's aVonds huiswaarts kon keeren.

Dit zal trouwens het vergaderen in het aentrum van het land bij meerderen dan mij hebben voorgehad.

Over het algemeen zal het, meen ik, goed zijn er alles op aan te sturen, dat de 'sluitingszitting 's middags plaats heeft.

Dan kan bijna ieder nog rustig zijn terugreis voorbereiden.

Bij de laatste zitting behoort men eigenlijk op de volle Synode te kunnen reikenen.

Immers, de sluiting is meer dan een vorm.'

Daar moet belijdenis gedaan van de zwakheden en de zonden der Synode en der Synodeleden.

Daar moet Gode voor de leiding van Zijn Geest worden gedankt.

Daar moet gebeden om zegen over de genomen besluiten.

Diaar moeten de laatste oogenblifcken (doorgebracht in de tegenwoordigheid Gods.

En welke 'kritiek men ook op de Synode moge hebben, dit mag niet ontkend, dat de sluiting een plechtig, een gewijd karaikter droeg, dat de eindindruk zeer vergunstigde.

In Elam.

Nog schreven we niet over de rector-ale rede door Prof. Van Gelderen ter gelegenheid van den dies natalis der Vrije Universiteit gehouden.

Het verslag heeft men in de dagbladen kunnen lezen.

Hier worde er dan slechts een enkel woord aan gewijd.

Prof. Van 'Gelderen leidde zijn gehoor rond tusschen de puinhoopen van het oude Elam. De baksteenen waren voor hem waardevol materiaal. Hij deed ze spreken van goden en koningen. Vanzelf vergat hij niet te wijzen op dé distantie tusschen het christendom als de ware religie en de valsche religie der Elamieten.

De Elamieten moeten wel veel gevoel voor een klankrijke taal hebben gehad. Namen, als Hoembaan en Kiririsja duiden in die richting. Ze blijven nog dagen lang in de ooren zweven.

Het was een zeldzame oratie, waardoor men versterkt werd in de overtuiging, dat' in Prof. Van 'Gelderen een uitnemend geleerde aan onze Universiteit geschonken werd.

Met gemak bewoog hij zich op een gebied, waar slechts een paar geleerden in Europa den weg weten.

De Roomsche Universiteit.

Ook daarover mag in ons blad niet gezwegen, al had haar opening een paar weken geleden plaats.

Ze geschiedde, gelijk te verwachten viel, met groote staatsie.

De titel van Prof. Schrijnen's openingsrede „Eigen Kuituur" heeft voor ons een bekoorlijken klank.

„Eigen Kuituur" is ten slotte ook ons ideaal, mits men aan dit „eigen" niet een bepaald kerkelijk begrip verbindt.

Onder de vele sprekers deed zich ook de rector Magnificus van de Vrije Universiteit hooren.

Prof. Van Gelderen hield een toespraak, welke zich kenmerkte door hoffelijke beslistheid.

Hij legde nadruk, zoowel op wat wij met Rome gemeen hebben als op wat ons van haar scheidt. Dit laatste, zoo profeteerde hij, zal door het stichten der Roomsche Universiteit nog meer aan het licht komen.

De wederzijdsche bestrijding zal toenemen.

Maar, voegde hij er aan toe, moge die strijd gevoerd worden, , met ridderlijke, ja met gees|; elij'k!e wapenen.

De Universiteit te Nijmegen werdi^tiiiéli-ionder gunstige omstandigheden geboren.

Zij is tevens monument voor Kuyper's juistlheid van blik.

Alleen aan Universiteiten met vaste basis zaJ op den duur de wetenschap kunnen bloeien.

De Roomsche Universiteit begint met 145 studenten, derhalve iets minder dan de helft van het studentental, bij de Vrije Universiteit ingeschreven.

Wel zal het voor de Roomsche Universiteit groote moeite kosten, om steeds naiar buiten haar eenheid te bewaren.

Wie er iets van af weet, welke verdeeldheid er bij de Roomschen op wetenschappelijk terrein heerscht, zal zich gelukkig achten, dat dit bij onze Universiteit niet h'et geval is.

De Schotten.

„De Heraut" drukt de vertaling al van een brief, welke Prof. Cameron uit Edinburgh aan .Ds A. de Geus, assessor van de Utrechtsche Synode, heeft geschreven.

Ze luidt:

„Wij zullen altij'd met genoegien. terugzien opi ons bezoek aan Hdland. Slechts één ding spijt ons zeer ia verband hiermede, n.l. dat w^l geen gelegenheid gehad hebben, meer persoonlijk kennis te maken met de leden der Synode. Wij vonden zóó veel bij u, dat ge met ons. Schotten, gemeen hebt, dat we ons geheel onder u thuis gevoelden en gaarne ons verblijï zouden verlengd hebben. Het was inderdaad een zeer aangename ervaring. Naar mijn bescheiden oordeel dienen de betrekkingen' tusschen Engeland en Nederland veel nauwer te worden dan ze zijii, en in 't bijzonder die tusschen de Gereformeerde Kerken van beide landen.

Met zeer hartelijke groeten en de beste wenschen voor het welslagen van uw werk voor onzen Heere en Zaligmaker Jezus Christus,

Uw br.

J. K. CAMERON.

Dit schrijven worde door onze kerken. niet voor kennisgeving aangenomen.

De vraag blijve onder ons levendig: h|oe kunnen we de internationale banden met de buitenlandsche Gereformeerden verstevigen?

Maar ook: hoe k'an men het den buitenlandschen afgevaardigden op' onze Synodes recht gemakkelijk maken?

Kaar aanleiding van dit schrijven zij het ons toegestaan den een of anderen tijd op; onze idee van toegevoegde tolken op' onze Synodes terug te komen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen