De Jezus-naam.

Telkens leest men nog van menschen, die het gebruik van den naam , .Jezus" zonder meer oneerbiedig achten.

Zij hebben liever de voorvoeging „orize Heere" daarbij o£ de vervanging door een ander woord als , , 0!izc Heiland" of iets dergelijks.

Vroeger kwam deze opvatting veelvuldiger voor.

Maar het is voor een deel aan de meditaties van Er Kuyper te danken, dat men hiervan teragkwam.

Zeker, er bleven nog bezwaarden.

Ik heb zelfs den titel: „In Jezus ontslapen" voor heiligschennis liooren verklaren.

Maar meer en meer slonk hun getal.

En het valt te hopen, dat zij tot den laatsten man toe zullen verdwijnen.

Wij zullen daarom nog eens een poging doen, om het minder juiste van deze meening aan te tooneii

In do Schrift komt zeer zeker vaak de samenvoeging van „Heere Jezus" voor. Men denke slechts aan hel roepen van de Bruid: „Kom, Heere Jezus, ja kom haastiglijk."

Ook wordt heel dikwijls „Christus" ol „de Christus" gebruikt.

Maar ook enkel „Jezus" leest men daar gedarig.

Teksten daarvoor aan te halen is wel onnoodig.

Men sla slechts de evangeliën op.

Daar vindt men „Jezus" tal van malen .op één en dezelfde bladzijde.

En zouden dan de evangelisten oneerbiedig zijn geweest tegenover hun Heere?

Geraken we hierdoor niet in strijd met de leer van de inspiratie door den Heiligen Geest?

Zouden wij den bijbel niet meer als richtsnoer mo-gétj nemen bij onze benoeming van onzen Heiland?

Kietwaar, deze vragen te stellen staat gelijk met ze te beantwoorden.

Men valle niemand toch moeilijk, wanneer hij ziel van den enkelen Jezus-naam bedient.

Het is aan te bevelen, dat men op het voetspoor van de Schrift met meer dan één naam over Hem spreekt,

Maar het gebruik van den naam „Jezus" afkeuren mag niet.

Is het niet de naam, waarmee men Hem in i^ meest mystieke oogenblikken van het leven het liefst benoemt?

Is er hier op aarde iets zaligers denkbaar, dan in de eenzaamheid het „mijn Jezus" te mogen stamelen-

Eigenaardig is het dan ook, dat mystieken als Ihoins' il Kempis, Ruusbroec, Jan Luycken, Lodensteijn het liefst dien enkelen naam bezigden.

Laten wij toch oppassen, dat wij don Geest niet bedroeven, die gekomen is oin Jezus te verheerlijken

Dr A. W. Bronsveld. †

Ee onrustige is gegaan in de rust.

Dat vertrouwen we van Dr Bronsveld, die in de vorige woek overleed.

Want bij het geopende graf kunnen we over veel, waardoor hij andere kinderen van God pijn heeft gedaan, heenzien.

Hoe jammer, zeggen we, dat hij niet met Dr Kuyper schouder aan schouder heeft gestaan in de vrijmaking der kerk en in den politieken strijd.

Maar 't mocht zoo niet zijn.

Noode misten wij een man van zoo onmiskenbaar talent in onze gelederen.

Doch hij heeft het zelf ook niet gemakkelijk gehad.

Zijn leven werd hoe langer hoe tragischer.

En soms dachten we aan „De Eenzame".

Dit blijven we echter in hem waardeeren, dat Iiij voor zijn overtuiging streed. Alle halfheid was hem vreemd.

Hard heeft hij gewerkt.

Hij heeft boeken geschreven, boeken vertaald, maand ua maand Kronieken gegeven, die altijd uitmuntten door pittigheid, ook al was men 't in 't geheel niet met hem eens.

En nietwaar, in den hemel valt alle misverstand weg; wordt alle eenzijdigheid in inzicht en karakter opgelieven, gaat vervreemding tusschen broederen over in de nauwste verwantschap.

Welk een troost!

De eenige troost van een socialist.

In een gedaehtenisrede voor de , Nederlandsche ïoouetlkunstcnaarsvereeniging deelde een spreker mede, dat Heijcrmans eens tot hem had gezegd: „Je moet' niet zoo treuren om een gestorven mensch, hij keert terug in het gezang der vogels en in het zonlicht. Een anderen troost ken ik niet, maar deze is mij ruimschoots voldoende."

De woorden zijn mooi genoeg.

„De mensch keert terug in het gezang der vogels en in het zonlicht."

Maar 't zijn woorden zonder inhoud.

En die ledige woorden waren zijn troost.

Welk een tegenstelling met de belijdenis van den Gereformeerden Christen: „Dit is mijn eenige troost, dat ik met lichaam en ziel, beide in het leven en in het sterven, niet .mijns, maar mijns getrouwen Zaligmakers Jezus Christus eigen ben."

Private colleges van Prof. Visscher.

„De Waarheidsvriend" bevat het bericht, onderteekeud door den Secretaris van den Gereformeerden Bond, dat Prof. Dr H. Visscher op verzoek van het Hoofdbestuur zich bereid heeft verklaard óm enkele uren per wetk voor de jjanisisaandf Eiienareij' des' Wóörds van (iereformeerde 'richting, die' te 'Utrecht hun opleiding ontvangen, beschikbaar te stellen en hen te onderwijzen in de „Gereformeerde levens-en wereldbeschouwing", terwijl hij tevens op zich nam hun een meer practische opleiding te geven in de preekmethode.

Wij verblijden ons, dat Prof. Visscher, niettegenstaande zijn talrijke functiën, zich hiervoor liet vinden.

Belvwamer man kan men • zeer zeker in zijn kring niet aanwijzen.

Al verwonderen wij ons over de uitdrukking: „onderwijzen in de Gereformeerde levens-en wereldbeschouwing", te betwijfelen valt het niet of zijn onderwijs : ial vruchtdragend zijn .voor de Gereformeerde belijdenis en belüders.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen