De verzegelende werking van de Sacramenten.

Onze lezer Z. te A. dien we reeds een-en andermaal te woord stonden over doel en werking van het Sacrament, meer bepaald van den H. Doop', schrijft me, na rri'n toielichting in ons nommer van 10 Deo. 1926 — 'k vraag ditmaal wel veel van 't geheugen onzer lezers — wel in te zi< ia, dat m'n zeggen, „dat de Doop dient om den geloovige verzegeling te doen van'de afwassching der zonden" iets anders beduidt dan wat hij er aanvankelijk in l.a, s, „dat, de'geloovige door den H. Doop verzegeld wordt".

„Doch" — zoo gaat hij voort — daardoor kom ik thans tof de vraag:

„Is er wel wezenlijk onderscheid tusschen het zeggen „dat de doop dient om den geloovige te verzegelen" en de uitspraak „dat de Doopi geiijk elk Sacrament, dient om den geloovige verzegeling te doen van de afwassching zijner zonden door den Geest en door het bloed van Christus"?

Wanneer aan den geloovige verzegeling is gedaan, van de afwassching zijner zonde, is die geloovige dan nog onverzegeld? Kan iemand verzegeling hebben ontvangen, van door den Geest en door het bloed van Christus gereinigd te zijn, zonder deel te hebben aan de verzegeling, waarvan 2 CoT. 1:22, Ef. 1 : "Ï3b en Ef. 4:30 spreekt?

Van harte hoop-ik, dat U deze vragen zult willen behandelen, intusschen wil ik' trachten deze vragen nog wat nader toe te lichten. Naar mijn meening kan iema, nd wèl door het geloof deel hebben aan het offer van Christus, zonder nog verzegeld te zijn op de wijze, waarvan de genoemde Schriftplaatsen ons spreken. Docli dan is aan zulk een geloovige ooft nog in het geheel geeli verzegeling geschied, ... ook niet van de afwassching zijner zonde door den Geest en door het bloed van Christus.

Het geloof, als do acte is dan wel aanwezig, maar daaraan is dan nog niet het onveranderlijk zegel gehecht. Het zegel, dat aan de acte kracht verleent, ontbreekt nog. Vandaar dat veler geloof, hoewel het een echt geloof is, toch zoo krachteloos is.

Voor de gedachte, dat de Doiop zou dienen om den geloovige verzegeling te doen, is m.i. hierbij geen plaats, de verzegeling waarvan hier sprake is, kan door den Doop niet worden aangebracht, slechts wie de Kracht des Allerhoogsten, wie den Heihgen Geest heeft ontvangen, slechts die is verzegeld tof den dag der verlossing.

Hier komt natuurlijk de onder ons gangbare beteekenis van den Doop in Tiet ge< 3rang, doch wij Gereformeerden zijn menschen, die naar Art. VII geen menschenschriften, hoe heilig die ook' geweest mogen zijn, gelijk stellen met de Goddelijke Schriften, noch de gewoonte met de waarheid' Gods. Het is mij natuurlijk ook nu onmogelijk dieper .opi de beteekenis van den Doop in te gaan, doch als U met mij instemt, dat de Doop in het N. T. „ook en voor alles de beteekenis had van een belij­ denis" dart kan ik niet nalaten het uit te Toepen.-^ Och keerden wij tof dien schriftuurlijken belijdenisdoop weer terug!

Ofschoon ik niet kan blijven antvvoordeai op alle vragen, die men, naar aanleiding van een ontvangen aritwoord, kan blijven doen, en van deze rubriek geen rubriek voor eindelooze discussie over één onderwerp mag maken — kan ik me, nu er geen andere vragen op behandeling wachten, wel de weelde veroorloven van nogmaals br Z. te woord te., staan.

'Ik begin dan met den staart van zijn brief, dien ik, om niet te veel ruimte te nemen, zoo vrij was wat in te korten. Br. Z. meent, dat ik, door toe te stemmen, dat het zich onderwerpen aan den Doop in de dagen der Apiostelen, óók en vóór alles de beteekenis eener belijdenis had, in beginsel mèt hem koos voor wat iiij noemt den belijdenisdoop, m.a.w. voor de bediening van den H. Doop aan volwassenen, die belijdenis van hun geloof deden, en tegen die aan de jongere kinderen der geloovigen.

.Laat ik hem daarom even mogen zeggen, dat deze gevolgtrekking in 't geheel niet wettig is. Dat de Apostelen .aanvankelijk in hoofdza.ak alleen volwassenen doopten, die hun geloof beleden, was in 't minst geen .afwijzing van de bediening va.u deii Doop, aan de jonge kinderen der geloovigen, maar gevolg hiervan, dat de kerk des Nieuwen Testaments in eerste instantie niet uit kinderen maar uit volwassenen moest vergaderd worden.

Overigens kan ik me door Z.'s verzuchting uit den aard der zaak niet laten bewegen, voor den zooveelsten keer over den Schriftuurlijken grond van den „kinderdoop" te gaan handelen.

In de tweede plaats, wat Z. beweert, dat er geen plaats is voor de gedachte, als zou de Doop dienen o^m den geloovige eenige verzegeling te doen, omdat immers alleeir de. Heilige Geest verzegelt — ik wil hopen, dat dit zeggen een uitglijding van de pen is. Het is toch feitelijk niets minder dan een ontkenning van alle middellijke werking des Geeste.s en daarmee, tegen de uitdi-ukfcelijke verzekering o.a. van Rorn. 1:16 en Rom. 4:11. in, ©en verwerping van Woord en Sacrament als van God ons verordineerde en beschikte genademiddelen. En dit zou te tastbaar tegen Schrift en belijdenis ingaan, om er een woord aan te verspillen.

Ea wat nu betreft de vraag, om wier beantwoording het onzen broeder te doen is: of als aan een geloovige verzegeling is gedaan van de afwassching zijner zonde, zulk een geloovige dan (zelf) nog onverzegeld kan zijn — daarop^ is liet antwoord natuurlijk ontkennend. W^^È^W^^'.

Als we in het algemeen sprek'eal vaii het verzegeld-zijn van den geloovige, denken we daarbij n.l. aan zijn subjectief-(onderwerpelijk)-verzekerdzijn van zijn genadestaat. En wijl nu niemand buiten den staat der genade de afwassching der zonden deelachtig kan zijn, sluit verzegeling van de laatste noodzakelijk de verzegeling van den eerste in.

We kunnen het ook anders zeggen.

We kunnen óók zeggen, dat de (onderwerpelijke) verzegeling van eenige genadeweldaad van den geloovige, , altoos óók een verzegelen is van hemzelf als eigenaar dier weldaad. Overigens zij men met het gebruik jan de woorden zegel en ver­ . zegelen voorzichtig. Ze beteekenen in de .H. Schrift, ook in 't N. Testament, lang niet altoos hetzelfde. En al naar de beteekenis varieert, varieert ook bet voorwerp van de handeling, en omgekeerd.

Evenals het verzegelen onder menschen, heeft ook de verzegeling, gelijk de Schrift er ons van spreekt in onzen God, allerlei verschillende voorwerpen en bedoelingen.

Ze dient nii eens om verborgen te hoiud en; b.v. bij de sterren (Job. 9:7) en bij het Boek van Gods raadsbesluiten (Openb. 5:1); dan, om een door God beschikten toestand of verhouding te bestendigen; bij 't verzegelen van den afgrond waarin Satan geworpen werd (Openb. 20:3); óók om veilig te stellen te midden van gevaren de dienstknechten des Heeren tijdens de gerichten Gods o, p aarde (Openb. 7:3 en'9:4); vervolgens om te waarmerken, als echt en ver trouwbaar: hristus als die het brood des levens geeft (Joh. 6:29), de Apostel Paulus, in zijn AposteJschap en de bediening daarvan (1 Cor. 9:2), de Gemeente, als tiet eigendom des Heeren (2 Tim. 2:9), de geloovigen als die gemeenschap met Christus hebben (Ef. 1:13) gerechtvaardigd zijn doo-r 't geloof in Hem, Rom. 4:11 en deel aan de verlossing en heerlijkheid in Zijne toekomst (2 Cor. 1:22, Ef. 4:30).

Het is, bij zooveel variatie in hun beteekenis, dus wel van belang, zich telkens als men de woorden , zegel of verzegelen in de Schrift ontmoet, zich rekenschap' tei geven van den zin, dien ee blijkens bet verband Jiebben moeten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen