De Krankensojnmiinie.

V. (Slot)

Gelijk het Rapport vermeldt ried Calvijn aan, dat een Avondmaalsbediening aan kranken uitzondering behoort. te blijven en dat een kerkeraad niet aan lederen kranke, die dit begeert, maar alleen dan, wairneer hij dit gewenscht acht, behoort toe te staan.

Het Rapport sluit zich daarbij. aan. •

Wat het laatste betreft n.L, dat niet de wensch van den zieke, maar het oo'rdeel van den kerkeraad den doorslag moet geven, is een alleszins uitnemende stelregel.

De bediening der genademiddelen mag nooiit afhankelijk gesteld van het sentiment der geloovigen, maar is toevertrouwd aan de kerk.

Zeker, het gaat aan het hart, wanneer onder de tegenwoordige omstandigheden een ernstige zieke zulk een sterk verlangen heeft naar het sacrament van het Avondma.al en het moest hem door zijn kerkeraaid worden geweigerd, omdat onze kerken dit gebruik niet hebben ingevoerd. En er is weleen s een kerkeraad geweest, die de orde in zulk een geval verbrak en het sacrament toch uitreikte.

Dat moet natuurlijk als indepiendentistisch woirdten afgekeurd.

Cook mag een kerkeraad zich niet zóó door d'e begeerte van een zieke laten beïnvloeden, dat zij over alle, ook wettige, bezwaren heenstapt.

Het sacra, ment mag niet in de sfeer van het sübjektieve worden getrokken, maar behoort in die van het objektieve te blijven.

Wat ten deze mag en niet mag, moet ter beslissing worden gelaten .aa.n de Heilige Schrift:

En als de Schrift zich hierover niet rechtstreeks uitspreekt moeten de beginselen der Schrift worde» opgespoord .en toegepast.

Het is dan ook goed, dat de Synode geroepen wordt zich daarover, thans vrij van vrees voor alle Roomsche superstitie, te beraden.

Toch kan — hoezeer men dit ook betreure — een beginsel maar zelden geheel worden uitgeleefd.

Altijd zijn er weer zekere omstandigheden, waarmee men heeft te rekenen.

Aan een concessie ontkomt men bijnai nooit. .' <

.Als een concessie beschouwen we Calvijns fidvies om de Kranken-communie uitzondering te laten blijven. ^

Laten we alleen het beginsel spreken, dan meenen we iets tegenovergestelds te hooren.

Dan gelooven we; dat, wanneer heit Avondmaal in de gemeente bediend .wordt en zieken zijn. er naar menschelijk inzicht voor geruimen tijd van verstoken, het beginsel juist meebrengt, dat de kerkeraad zijn zorg ook over hen uitstreldk'e. ^ .

Ons schijnt het eisch van beginsel te zijn, dat in de dagen volgende op de Avondïnaalsbediening in de gemeente het sacrament ook naar' zulke' kra.nken worde uitgedragen.

Dat dan weer worde toegepast het van tot huis b r O' o d brekende: huis

Christus wil niet, dat de kerk karig zal zijn in het uitdeelen der menigerlei genade Goids.

Niet.emdat we het ©en heerlijke, een verheffende gedachte vinden, bepleiten we het, dat oiok de kranken op deze wijze gemeenscha, pi zullen hebben aan het 'lichaam en bloed des Heeren, gemeenschapj^ ook met de geloovigen, die in het kerkgebouw heb--? " ben gecommuniceerd en in de gelegenheid worden gesteld om het bevel van hun Heiland na te komen: doet dat tot Mijn gedachtenis. i

Allerminst willen wij het verheffendeyen, , lieer lijke van die gedachte wegcijferen. .. Sfei^M'feSsi

Doch daarin ligt voor ons niet het 'zwaartep!u.ntl.^, .r.

Dat is gelegen in het principiëele. '"''"'"

En wij mogen dan ook zeker wel als voorwaarde stellen, dat zij, - die hierover met ons in disaissie zouden willen treden, als eenig uitgangspunt nemen de beginselen der Heilige Schrift.

Voorzoover ons inzicht reikt behoort dan de Kranken-communie niet als uitzondering te' wO'rdeii to-egesta.an, maar heeft zij in zekeren zin als rege|f te gelden. ""

Men heeft begrepen, welke condities wij ^daarbij stelden.

Men bediene het Avondmaal niet ten huize van iemand, die voor een betrekkelijk korten tijd niet , ^ in de kerk kan komen.

Aan zoo iemand zal men ook niet een telefoonof radiofoestel van kerkeraadswege in huis geveiij . opdat hij de preek kan volgen of op andere Vijz^^ in die behoefte voorzien. , "^"

We hebben een bepaalde katego^rie van ziefcei|||fj op het oog n.l. de chro-nische en zulfcen van wi^iJ men verwachten moet, dal hun krankheid zal ein^fl digen met den dood.

Aan hen zouden we op> geregelde tijden, n.ltelkens na de Avondmaalsviering in de gemeente het sacrament willen zien toegediend.

Dan krijgt dit meteen oo-k naar het uiterlijke een gansch ander karakter daii het sacrament der stervenden bij de Roomschen.

En de voornaamste conditie blijve natuurlijk, dat de zieke zich tevoren ernstig heeft beproefd en wanneer hij gezond ware aan de tafel in de gemeente zou zijn toegetreden;

Van een opdringen van het sacrament mag natuurlijk nooit sprake zijn.

Een stilzwijgende conditie is vanzelf ook, dat zulk een Kranken-communie tevoren van den kansel worde afgekondigd, de gemeente worde .uitgenoodigd, zooveel* mogelijk, bij de bediening tegenwoordig te zijn, de kerkeraad in ieder geval door enkele leden aanwezig zij en de predikant en liefst ook enkele ouderlingen mede-commnniceeren.

Wij vleien ons echter niet, dat dit inzicht op' eenmaal iii onze kerken zal doorbreken.

Aan de doorwerking der beginselen moet gewoonlijk .langdurig worden gearbeid'.

Dat is op .dit punt nog niet geschied.

Daarom zou het ons reeds Verïieugen, indien het voorstel, in het Rapport geconcipieerd, werd aangenomen.

Wij zouden het begroeten als een teeken voortgaande Reformatie. van

-s Eflele konkurrentie!

In het jongste nummer van „De Bazuin" lazen wij van de hand van Prof. Bouwman het volgende:

„God was goed voor de Theologische School. Nog nooit heeft een zoo groot aantal studenten de lesse.]! gevolgd als in het voorbrjgega, nëi jaar. Niet een onzer studenten dreigde af te glijden met de verkeerde strooming, die aan de Vrije Universiteit onderscheidene jonge mannen mede trok." (Spatiësring van mij, H.).

AVij zouden hiervoor volstrekt geen aandacht vragen, indien dit de eerste maal ware, dat de door ons hooggewaardeerde schrijver zich in dezen geest uitliet.

leder; die geregeld voor de pers werkt, schrijft weleens een zinsnede neer, waarvan hij later denkt: dat moest ik zóó niet hebben gezegd.

Maar soortgelijke uitlating, als we boven citeerden, vonden we.in „De Bazuin" reeds een paar keer.

Telkens hébben wij' het laten glippen.

Doch nu het nogmaals herhaald wordt, meenen wij het niet langer met stilzwijgen te mogen laten passeeren. '

Wij vinden het jammer, dat de schrijver zich keer op keer tot deze vergelijking tusschen Kampen en-Amsterdam laat verleiden.

Al zit er bij hem ook niets achter, moest dan de voorzichtigheid, welke hij overigens in zoo' rLiime mate bezit, hem niet waarschuwen zulke opmerkingen in 'de pen te houden?

Immers laadt hij den schijn op-. zich eigen pa, rochie te willen aanprijzen boven een andere.

Zullen sommigen er niet uit afleiden, dat in Kampen de orthodoxie eigenlijk-veiliger is dau aan 'de Theologische faculteit te Amsterdam?

En kan dan de schrijver zich verdedigen, dat hij aan zulk een konklusie geheel onschuldig is?

•Moet men ook niet den schijn-van Jiet verkeerde mijden?

Wij zullen het volstrekt niet ontkennen' óf er-ook : , maar iets op afdingen, dat sommige studenten aan de Vrije Universiteit door de schismatieke strooming zijn meegesleurd. Hoewel wij de aanduiding „onderscheidene" niet voetstoots willen overnemen, omdat deze in den regel ruimer wordt genomen dan hier toepasselijk is.

Niemand kan dit feit dieper betreuren dan wij. Maar mag men daarop de Vrije Universiteit aanzien?

Is dat billijk?

Heeft met name het theologisch onderwijs — want dat is bij zulk een vergelijking speciaal in liet geding — iets daarmee te maken?

jv Kampen zoowel als Amsterdam hebben voorheen niet van alle studenten plezier beleefd. Maar mag ' daarvan aan een der beide inrichtingen een verwijt worden gemaakt?

- En wat het tegenwoordige geval aangaat, men kent de situatie.

Het kerkelijk konflikt brak uit'in de nabijheid der Vrije Universiteit.

Is het-dan niet'alleszins verklaarbaar, dat jeugdige gemoederen te Amsterdam daarop, eer in den verkeerden zin reageerden dan elders?

Ware Dr Geelkerken predikant in Kampen of Zwolle geweest en ware daar het konflikt ontbrand, wij maken ons sterk, dat dan de Theologische-School er het sterkst onder zou hebben geleden en dat juist de Vrije Universiteit er vrijwel van verschoond ware gebleven.

Ja, wij verstouten ons de meening uit te^ spreken — 'welke natuurlijk a.bsoluut voor onze persoonlijke verantwoording blijft — dat dan zelfs docenten en studenten van andere faciulteiten er geheel buiten zouden zijn gebleven.

Daarenboven."Prof. Bouwman beweert: „niet een onzer süidenten dreigde af te glijden met de verkeerde strooming".

Helaas" moeten wij vragen: is hij daarvan zoo zeker?

Wij publiceeren in deze, niets, want publicatie zou kunnen bederven, wat mogelijk nog terecht komt. Onder vier oogen willen wij Prof. Bouwman gaarne mededeelen, waarop wij doelen.

Maar openlijk willen wij hem verzoeken te denken aaai het woord: die zich aangordt, beroeme zich niet als die zich losmaakt.

In ieder geval zullen wij er ons wel voor wachten ons op zoo'n manier uit te drukken, dat iemand zou kunnen meenen: het ligt aan Kampen.

Het zou ons spijten, indien opi eenigen kerkeraad de woorden van onzen hooggeachteii aollega dezen indruk zouden hebben gemaakt: bij een candidaat van Kampen hebben wij grooter waarborg van orthodoxie dan bij een van Amsterdam.

Wij willen daar niet tegenover stellen, dat, wie in de vuurproef is ge^weest en haar heeft doorstaan, psychologisch meer - vuurvast zal zijn dan wie er buiten heeft gestaan.

Want dan zouden jvij ons op^ hetzelfde stellen als Prof. Bouwman. plan

En daar moeten we toch heusch af.

We zeggen dit in alle bescheidenheid en broederlijkheid.

Hij aanvaarde ligt van ons: alle geraaktheid en alle zweem van bitterheid is verre van ons.

Wij hebben nu eenmaal twee inrichtingen opleiding van Dienaren des Woords.

Het voordeel daarvan is, dat wij-een dubbel stel hoogleeraren hebben.

Het nadeel, dat er af en toe een beetje konkurrentiezucht om den hoek komt gluren.

Nu kan zelfs konkun-entie geen kwaad, indien het slechts ©en edele konkurrentie zijL

Laten beide inrichtingen tegen elkander konkurreeren in liefde tot het Gereformeerd beginsel en in het geven van het beste oaiderwijs.

Daarmee zijn zij zelf, haar studenten en onze kerken gebaat.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen