Het regentessespel Rego pro Rege.

Het regentessespel Rego pro Rege.

Amsterdam heeft deze week feest gevierd: Hare Majesteit de Koningin-Moeder is ©r gehuldigd ter gelegenheid van haar gouden jubileum.

leder, die herinnering heeft aan ©enig bijzonder Oranjefeest in de hoofdstad, weet, wat dat zeggen wil. Er is immers iets zeer karakteristieks aan d© Oranjedagen te Amsterdam, iets spontaans, dat altijd weer suggestief werkt. Als het Damrak versierd is en .het Paleis opwaakt uit zijn lethargie, als de Dam, gelijk van ouds, weer middelpunt is van. d© stad, d© agenten hun helmen en d© trams hun wimpels dragen, als' de statie van uniformen en livreien het zakelijke Amsterdamsche leven verguldt, dan komt stemming over de stad. 'tCT©won© van allen dag gaat w©l door, maar er ligt ©en andere kleur over, er is een andere geest onder de menschen, een makkelijker toon, een gemoedelijker omgangsvorm. En naarmate het Oranjöt©©st ©en meer uitzonderlijk karal^ter draagt, stijgt de stemming: versiering en tooi, de welverzorgde f eestui tingen, de fleur der levendige straten en pleinen doen voor een oogenblik het niet dringende werk op zij zetten, opdat men mee f©©st©n kan spontaan, vroolijk, met Amsterdamsch jolijt.

Zoo kent i©d©r, die er in zijn leven getuige van geweest is, de Amsterdamsche Oranjefeesten. En zoo hebben we 'took we©r deze w©©k gezi©n en gehoord, in hartelijke toejuiching, zoovaak de vereerde Koningin-Moeder zich met haar familie onder d© feestvierenden begaf, in zang en muziek, door monster-luidsprekers allerwege over de straten uitgedaverd, in het blij geklapper der vroolijke vlaggen en het vreugdig kleuren der smaakvolle versiering.

Een rijk programma is afgewerkt, van Zaterdag toen in de feeërieke calèche de jubileerende familie haar intocht deed in de stad, tot Donderdagnamiddag toe. En 't is, als altijd, weer een echt, rijk, warm Oranjefeest geweest, waarbij de ouderen aan het opvolgend geslacht een gouden traditie hebben getoond.

Een der feestnummers was de vertooning van een Regentessespel in het Stadion en 'tis zeker niet de minste toon geweest in de symphonie der f©estklanken. Een regentess©spel, uitgevoerd door duiz©nd©n en, voortreffelijk geleid door den heer Frans Luns, tot ©en monumentaal gebeuren geworden.

Bij de compositie van het grootsche stuk is de gedachte aan het regentschap der Koningin-Moeder leidend motief geweest. De h©rinn©ring aan het met wijs beleid gevoerde regime van Koningin Emma is verlevendigd, door aan het regentschap, zooals het in de historie een en andermaal is voorgekomen, gestalte te geven, en met telkens wisselend aspect, rijke verscheidenheid van tafreel ©n decoratief heeft zich daar in het Stadion een waarlijk artistiek spel ontwikkeld, dat h©t Rego pro Rege, ik r©g©©r voor den koning, in stijlvolle kleuren heeft gezet.

’t Zag er weinig belovend uit boven h©t wijde Stadion; zelfs regende het kort voor den aanvang der vertooning. Maar des te meer belofte was er op het veld, dat, toen de koninklijke familie haar triomphanten intocht had gedaan, weldra een bonte - mengeling van kleuren deed' zien. Nederlands eerste jegentes' reed binnen, Aleidis van Avenues, die pl.m. 1260 voor Floris V het bewind voerde, en om haar een zwierige stoet van edellieden en jonkvrouwen. Haar kwamen de burgers begroeten en de kinderen, met bloemen • en groen, de gilden met hun banieren, straks hooge gasten, de hertog van Brabant, de graaf van Gelre, de bisschop van Utrecht, allen met hun gevolg. Ineens was het middenterrein vol bewegen, en dat breidde zich uit over de zijden, toen een steekspel begon, het echt-middeleeuwsche riddervermaak, ter eere van de Regentes en haar gasten vertoond. Intusschen was ook de lucht opgeklaard en begon de zon. met de vele kl©ur©n van costumes en vaandels t© tooveren, zoodat men geen fantasie meer behoefde, om een voorstelling zich te vormen van den midd©l©euwschen praal. Na het tournooi schaarden meisjes in 't wit en enkele honderden joncfrouwen zich ten blijden reidans en zoo werd de hulde aan de eerste regentes leen fleurige begroeting van de laatste regentes, die van de rijk versierd© tribun© met belangstelling .Jiet schoon© geheel volgde.

Op dit historisch begingedeelte van het spel sloot aan een meer symbolisch© tweede afdeeling. De Nederlandsche Maagd reed door de hoofdpoort het Stadion binnen en. om haar een gansch© rij van figuren, voorstellend Handel, Scheepvaart, JNijverheid, Wetenschap, Cultuur ©n Kunst, een veelvervjge stoet weer, di© w©rd gesloten door een viertal versierde oogstwagens, symbolen van den welvarenden landbouw, en door vertegenwooi'digers van de koloniën.

Daarmede was het eigenlijke Regentessespel begonnen. Want nu verschenen achtereenvolgens verschillende Regentessen uit de historie, ieder met haar gevolg, om d© Nederlandsche Maagd te begroeten. Cleopatra, die pl.m. 50 jaar voor Christus voor Rtolemeus Xlli regeerd©, kwam in haar draagstoel, Gallia Placidia, d© r©gentes van Valentianus 111 (5e eeuw na Christus) reed op ©en zeg©wag©n voor de jubileerende landsvrouwe. Telkens reden nieuwe groepen aan, die van de Middeleeuwsche Duitsche regentes Agnes van Poitou, van d© Fransche Blanch© van Castilië; van d© Schotsche Maria de Guise uit de 16e eeuw, van Maria de Medici (die zelf in. een statiekaros praaldej uit de 18© eeuw. Door een eerewacht van kozakken omringd verscheen. Sophia Romanoff, de regentes voor Peter den Groot©, en met vele • pronkerige hovelingen de 17e ©euwsche Italiaansch© r©gentes Ehsabeth van Bourbon ©n Maria Christina uit h©t 19© eeuwsche Spanje.

Zij allen brachten haar eerbiedig© hulde aan de ]\[ederlandsche Maagd, die met een wijdsch gebaar haar als overdroeg aan Koningin Emma. 't Was een veelheid van historische tafreelen en ©en uniekkleurige voorstelling van statie uit allerlei perioden, die, door het bonte en ongelijksoortige, een geheel van contrasten vormde. En dat beeld werd steeds rijker, doordat elke groep zich, na het brengen der plichtplegingen aan de Nederlandsche Maagd; in het veld rondom de middentribun© posteerde, in een bepaalde orde, di© het kal©idoscopisch totaal al groot©r maakt©.

In dit stadium van het spel was het 't moment voor de huldiging door Amsterdam zelf. Een viertal coaches met vierspannen, elk met één kleur bloemen getooid, die tezamen den fleur van oranje, rood, wit en blauw in het Stadion brachten, reden binnen en achter deze aan kwamen, van alle kanten tegelijk, de kinderen, tweeduizend in 't geheel, blijuitgedost met wapperende oranjevanen, l'oen waren eindelijk all© medewerkenden in 't veld.

Toen zette het groote koor, rechts t©r zijde opgesteld, het Hallelujah in.

Toen luidden, de Idokken, dondorde het geschut, schetterden de klaroenen.

En, als grootsche en indrukwekkende apotheose, zetten de gezamenlijke muziekcorpsen het aloude Wilhelmus in, dat door de duizenden in het veld en de tienduizenden op de tribunes staande werd gezongen, als de hulde van allen.aan de Reg©ntes, dio in dit Regentessespel werd gevierd.

Een d©filó van alle spelers, de schoolkinderen incluis, langs Me vorstelijke tribun© besloot de plechtigheid.

Wat haar indrukwekkend maakte, was niet in de eerste plaats het actieve, ook niet de symbolis©ering der gedachte alszoodanig, al was die voortreffelijk, maar het artistieke. Deze finale van de Amsterdamsche huldiging der Koningin-Moeder droeg een kunstzinnig karakter: alle sferen der kunst: muziek en zang, mimiek en spel, sierkunst en costumeering waren vereenigd tot een harmonieus geheel, dat als kunstprestatie dankbare erkenning verdiende en ook in zeer overvloedige mat© verkr©©g. .

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen