Gezonden van Hem die heenging.

Schijnbaar heeft Jezus door Zijn heengaan Zijn discipelen armer gemaakt, hen beroofd van Zijn iroostende en sterkende tegenwoordigheid. Wat moest er uit hen, zwakke en twijfelmoedige mannen, worden zonder Hem, die gezegd had: „Zonder Mij kunt gij niets doen". Moeten zij apostelen worden, die nog niet eens goede discipelen zijn? Leermeesters der christenheid, terwijl zij zelf nog zoo weinig van Jezus weten? Moedige visschers van menschen op de bewogen zee des levens, zij die in nacht en storm al versagen? Trouwe herders der gemeente, die zelf zoo vaak dwalen als schapen zonder herder? Alles hing voor hen aan Jezus' inspireerende tegenwoordigheid. Wat zal er van hen worden nu Jezus is heengegaan?

Toch had Hij tevoren verklaard: „het is u nut dat ik wegga".

Dat hebben ze eerst niet kunnen gelooven. Maar op het Pinksterfeest is het hun ten volle duidelijk geworden.

Juist door Jezus' heengaan werden de discipelen niet armer, maar rijker.

Zij moesten eerst geheel worden ontledigd, om daarna vervuld te kunnen worden met deii Heiligen Geest.

Door Zijn lijden en sterven had de Heiland immers den levendmakenden Geest verworven, die het nemen zou uit het zijne, en het hun zou verkondigen. Die Geest zou toej)assen ia de harten al wat Christus verworven had.

In dien Geest zou Jezus wederkomen, want Hij zou hen geen weezen laten.

Daartoe moesten zij dus van Zijn lichamelijke tegenwoordigheid beroofd worden, om eeuwig en onlosmakelijk aan Hem door den Geest verbonden te blijven. ' • '

Die Trooster, Advocaat, Zaakbezorger Gods, zou de heilige rechtsgedingen in hun hart voeren en het goddelijk recht daarbinnen bondig maken. Terwijl Christus zelf Voorbidder bij den Vader bleef, zou deze Advocaat het pleit daarbinnen voeren om alle gedachten gevangen te leiden tot de gehoorzaamheid aan Christus.

Die Trooster zou komen, maar, gezonden van Christus, die heenging. Hoe innig en oaverbreekbaar is dus het verband tusschen Christus en den Heiligen Geest, tusschen Christus en Zijn christenen.

Door de uitstorting van dien Heiligen Geest is nu alles voor en in de discipelen anders geworden.

Zij drinken nu met volle teugen uit de bron der genade, die afvloeit van het hemelsch heiligdom.

Zij worden nu door dien Geest trouwe getuigen van Christus. Het stemt hen zelfs tot blijdschap als zij smaad moeten lijden om de eer vanliun Zflligmaker.

Die Geest maakt hen tot kloeke en moedige Godsgezanten, die zeggen: wij kunnen niet laten te prediken wat wij gezien en gehoord hebben.

Zij gelooven, daarom spreken zij.

Nu hebben ze alles over voor het Koninlaijk Gods, en laten er alles voor los: geluk en eer, have en goed, lichaam en leven.

Die geweldige verandering is alleen gekomen door den Heiligen Geest, die het ledige, door het heengaan van den Heiland gekomen, vervuld heeft uit Zijn overvloeiende volheid.

Daarom heeft Christus hen eerst ootmoedig en lijdzaam gemaakt, door hen in de opperzaal te laten waken en wachten, bidden en smeeken, totdat zij zouden aangedaan worden met kracht uit de hoogte. Van hun tijdelijken troost werden ze be-, roofd, alle aardsche steun en verwachting werd hun ontnomen. Ze hadden niets meer om op te steunen, dan de belofte van hun Meester.

Nu konden ze niet meer slapen, want niemand waakte met hen in de ure der verzoeking. Op een aardsch Messiasrijk konden ze niet meer ho_pen, want duidelijk was gebleken dat Jezus' Koninkrijk niet van deze aarde was.

Nu streden ze niet meer over de vraag wie de eerste was, want ze werden allen geacht als schapen ter slachting.

Daarom kon nu de beloofde Trooster komen.

Hij zou hen in alle waarheid leiden en de toekomende dingen hen verkondigen.

De Heilige Geest heeft andere menschen van hen gemaakt, apostelen in den rijksten zin des woords, ambassadeurs van Christus, bloedgetuigen van het Lam.

Jezus is heengegaan.

Maar in zijn Geest is hij teruggekeerd tot Zijn kinderen, tot Zijn kerk, om eeuwig bij hen te blijven. v

Die Geest wijkt nooit meer van ons, noch keert ooit terug naar den hemel.

Wel kan die Geest Zijn werking inhouden, als wij Hem door onze zonde bedroeven, zoodat wi]

bidden moeten als David: ai, laat van mij üw Heilige Geest niet scheiden.

Daarom is die Heilige Geest, die Gezondene van den Gezegende des Vaders, ons zoo noodig.

Zonder dien Geest baat ons kribbe noch kruis. Is die Geest tot vernieuwing ook in ons hart gekomen ?

Opdat Christus door het geloof daarbinnen zou wonen, Hij die naar Zijn godheid, genade, majesteit, en Geest nimmermeer van ons vsrijkt.

Die Geest klopt aan de deur van zondaarsharten. Daarbinnen is het leeg en kil; wel staat er een troon^ maar voor den Satan.

Waar Christus niet woont, is armoede, en onvrede. Maar als dat leege hart vervuld mag worden met den levendmakenden adem des Geestes, dan wordt er de troon des Satans neergeworpen, en Christus gaat er koninklijk heerschappij voeren, om alle gedachten gevangen te leiden tot gehoorzaamheid aan hem.

Want de Geest is gekomen om Jezus te verheerlijken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen