Veertig dagen lang.

Waarom is Cliristus na zijn verrijzenis niet terstond ten hemel opgevaren?

Had hij er geen recht op?

Hadden de engelen die hem dienden bij zijn opstanding, niet terstond het glorielied zijner troonsverhooging kunnen aanstemmen: Heft uwe hoofden op, gij poorten! en verheft u, gij eeuwige deuren! opdat de Koning der eere inga?

Hij had toch voleindigd het werk, dat de Vader hem gegeven had om te doen?

Zijn ure was nu toch gekomen?

Neen, het was voor Jezus nog geen tijd om van zijn strijdende Kerk te scheiden. Veertig dagen loeft hij nog op aarde, naar den wil zijns Vaders, eer hij toegelaten wordt te zitten aan Diens rechterhand.

Die veertig dagen zijn van ontzaglijke beteekenis geweest voor het Koninkrijk Gods.

Want hij kón niet eer opgenomen worden in den hemel, dan nadat hij door den Heiligen Geest aan de apostelen, die hij uitverkoren had, bevelen gegeven had, aan welke hij ook, nadat hij geleden had, zichzelven levend vertoond heeft, met vele gewisse kenteekenen, veertig dagen lang, zijnde van hen gezien, en sprekende van de dingen, die het Koninkrijk Gods aangaan. Over de beteekenis van het getal veertig in dit verband zullen we geen onvruchtbare bespiegelingen houden. Dit behoort tot de dingen die we aan God hebben te laten, die de maat van dit getal der dagen met oneindige wijsheid heeft vastgesteld. En die zich niet laat narekenen.

Stellig hebben deze viermaal tien dagen ook voor den Heiland zelf hun waarde gehad. Zijn verhoo-^ng geschiedde, evenals zijn vernedering, trapsgewijs. Na den zwaren arbeid van zijn lijden genoot hij zalige Sabbathsrust en bereidde hij zich vóór op zijn hemelvaart.

Maar zijn blijven op aarde stond bijzonder met zijn jongeren en met zijn Kerk in verband. Immers, de Heiland had vóór zijn kruislijden de laatste hand nog niet kunnen leggen aan het onderwijs zijner discipelen. Niet omdat de stof daarvan teveel omvattend en de tijd te kort was, dpch omdat voor dat onderwijs de opstanding een feit moest zijn geworden.

Met de waarachtigheid van die opstanding stond dan ook de afsluiting en voltooiing van zijn onderricht in verband. Daarop richtten zich alle gedachten. Ojpdat straks de jongeren getuigen konden zijn van hun levenden Heer. Daarom heeft hij zichzelven levend aan hen vertoond, met vele gewisse kenteekenen, en is hij van hen gezien, en heeft in dat verband tot hen gesproken van dè dingen die het Koninkrijk Gods aangaan.

Wel was alles anders dan vroeger, gedurende die Veertig dagen. De afstand tusschen den Heiland en zijn discipelen werd grooter. Hij was bezig heen te gaan. Maar het verband bleef vast. Het heilig contact werd niet meer verbroken.

Die veertig dagen hebben van de leerlingen gezanten gemaakt, van de discipelen apostelen. De weg van hun predildng werd doorgetrokken ook tot ons.

Hebben wij hun getuigenis door geloof aanvaard?

Dan, maar dan ook alleen, hebben die veertig dagen hun eeuwigheidsbeteekenis ook voor ons gehad. Dan heeft de Heiland ook tot ons gesproken van de dingen die het Koninkrijk Gods aangaan. Dan heeft hij ook in ons het leven zijner opstanding willen openbaren, opdat wij niet langer kinderen des doods zouden zijn. Ja, dan is hij ook voor ons zoo lang op aarde gebleven.

Omdat hij ons in zijn hemel niet wilde missen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen