EVEN PARKEEREN.

Van Huisgemeente tot Wereldkerk.

In het groole Jeruzalem met zijn heerlijken tempel was dan ook een klein kerkje van de discipelen gesticht. Een huisgemeente! Waarschijnlijk heeft een der rijke discipelen zijn woning daarvoor beschikbaar gesteld. Bij alle overeenkomst met den ©eredienst in de synagoge, waren er ook allerlei verschillen. Eén van die verschillen bestond daarin, dat die christelijke gemeente twaalf apostelen had. Dat waren mannen die een ambt hadden, maar nog geen werk. In dat opzicht kon men ze candidaten noemen, bevestigde candidaten! Hun werk zou zijn: in heel de wereld te getuigen van Jezus. Maar eerst zou Jezus, hun Heere in den hemel, neerdalen, wederkomen in de uitstorting des Heiligen Geestes en Zich alzoo als Koning aan het Hoofd van Zijn Kerk stellen. Die komst van Christus als Koning blijkt uit allerlei dingen. Zijn eerste komst was in een stillen stal. Engelen zongen daarbij in het veld. Zijn hemelvaren geschiedde op een berg, slechts door de oogen der discipelen aanschouwd. Maar met Pinksteren komt Hij niet in een stal, niet in een veld, niet op een berg, maar in een stad! Niet in den naclit, maar op een druk uur, op een ptiblieken feestdag. Niet in stilte, maar met het alles vervullend geluid van den wind. En Zijn komst brengt de duizenden te samen: waar het Woord des Konings is, daar is heerschappij!

Honderdtwintig menschen in de kerk en duizenden vóór de kerk!

Het is te begrijpen, dat de gebeurtenissen, die ons verder in Handelingen 2 worden verhaald, zich niet binnen de wanden van die huisgemeente kunnen hebben afgespeeld. Daar was geen ruimte voor geweest. De gemeente is naar buiten gekomen. Zij is door God naar builen geleid. God heeft haar bewaard voor het grootste gevaar, dat een gemeente treffen kan, dat zij zich opisluit en tevreden zegt: Dat is mijn Jezus! Dat is mijn evangelie en zoo aan de eere en heerlijkheid van haar Koning tekort doet.

De gemeente stroomt uit de zaal naar de binnenplaats, uit de binnenplaats naar de poort, de apostelen staan weldra op straat. Er heeft daar een openluchtsamenkomst plaats. Eerst is er een algemeen getuigen van de groote werken Gods. Dan neemt Petrus, de Apostel-straatprediker het woord, om aan de samengestroomde schare het evangelie te verkondigen.

Machtige, heerlijke oogenblikken zijn dat geweest, daar op de straat van Jeruzalem, op den drempel der huisgemeente! Gij hebt met deze leer Jeruzalem vervuld! zouden later de overpriesters aan de apostelen verwijten. Inderdaad, de Naam van Jezus wordt hier in Jeruzalem verheerlijkt door God en door Zijn kerk. Dat is het eigenlijke van Pinksteren: Gód grootmaken en Jezus verheerlijken.

Al het andere is bijkomstig, het zijn leekenen en symbolen, lieerlijk, maar het eigenlijke niet. Het eigenlijke van Pinkster is, dat de wereld teruggeroepen wordt tot God en dat daartoe de Naam van Jezus wordt uitgeroepen onder de menschen. Ben Heiligen Geest ontvangen: dat is niet iets voor jezelf krijgen, niet iets ontvangen waarmee je in een hoekje kunt kruipen als een hond met een vet brok, niet iets waarmee je een groot man kunt worden in den kring van je broeders en je vrienden. Den Heiligen Geest ontvangen: dat is uit de kerk naar den voorhof gaan, en uit den voorhof in de poort, en uit de poort de straat opgedreven worden om uit te roepen dat voor Jezus alle knie zal gebogen worden en dat alle tong Hem als Heere zal belijden!

Rijkelijk wordt de prediking van Petrus gezegend. Niet minder dan drieduizend lieten zich doopen. Hetzij in de beek Kedron, hetzij dit ditmaal door besprenging geschiedde. Welk een geweldige doopdienst is dat geweest! Drieduizend' maal klonken de plechtige woorden: Ik doop u in den Naam des Vaders, en des Zoons en des Heiligen Geestes! In één dag wies de gemeente vait ruim honderd tot meer dan drieduizend personen. Kerken of gebouwen hadden zij er niet voor. Maar de huizen werden opengezet, allerwegen huisgemeenten gevormd. De Zondag was tekort om al die geloovigen geestelijk te verzorgen. Eiken dag kwamen de broeders samen om onderwezen te worden en gemeenschap te oefenen.

De blijde jeugd der christelijke kerk, de heerlijke lente der gemeente was aangebroken! Zeer heerlijke dingen worden van u gesprolcen: o Stad Gods!

Van deze gemeente belijdt gij mijn lezer: Waarvan ik een lidmaat ben en eeuwig zal blijven. Zijt gij al van de achterste bank op de gaanderij naar de deur gedreven?

naar de deur gedreven? N. B, .

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen