Voor Kinderen.

VERLOREN DOCH NIET VOOR ALTIJD.

VI.

ONTÖEKKINGEN.

Wat de beide heeren met elkander vei handelden is te begrijpen, al hebben zij het nooit verteld. De uitkomst was dat zij besloten een belangrijke som —» 't schijnt een 400 gulden te zijn geweest — van de studenten te eischen. Wel vond de eigenaar van den haan dat veel te hoog, maar de man Van het museum zei: «Volstrekt niet. Zij hebben zeker bij mij voor een 300 gulden bedorven. Daarbij, als wij dreigen er een rechtszaak van te maken, komen ze wel over de brng«.

„Maar we krijgen de burgerij tegen ons, die nu in deze zaak op onze hand is.«

«Niet onmogelijk, maar ik heb er op gerekend. Het gaapt TOJder dan het bijt. Als we hoog inzetten kunnen we makkelijk wat laten vallen.«

Onze vriend Wulfert voelde zich weinig op zijn gemak toen hij, die als da hoofdaanlegger van het zaakje was aangewezen, bezoek ontving van den eigenaar van den haan, en vernam wat van hem en zijn vrienden werd gevorderd en het dreigement daar achter. Hij gaf nu veel üeve woorden en beloofde met de vrienden alles te zullen bespreken. Ook bood hij nederig aller verontschuldiging aan.

«Best, best», 5 zei de andere, «en een goede leer voor een volgenden keer. Ik hoor nu wel spoedig wat van u.«

Toen Wulfert des avonds met de vrienden bijeen was, ging het heel wat minder vroolijk toe dan eenige dagen geleden. Wel waren er "in het groepje wier ouders desnoods best het gevraagde konden betalen, maar de meeste heeren staken reeds diep in schuld en waren platzak. Na veel pratens werd besloten dat Wulfert verder zou onderhandelen en trachten de schivergoeding op 250 gulden te brengen. Maar het shmste voor hem' nog was, dat de vrienden hem hoofdzakelijk \vilden laten opkomen voor de betaling.

Wulfert had daar veel tegen, doch de heeren brachten hem aan het verstand, dat hij zelf de eerste was geweest die van betalen had gesproken. Dat nu viel niet te loochenen. Ronduit te zeggen dat zijn vader zelf moeite had rond te. komen, en hoe hij, Wulfert, altijd kort werd gehouden, daarvoor schaamde hij zich. Zoo ging hij dan m.et een bezwaard hart naar den man die antwoord wachtte. Het' gelukte hem den .gewenschten afslag te verkrijgen en de belofte dat met den man, bij wien was ingebroken alles zou geregeld worden. Zoo verliep alles goed, maar er was meer.

Want Wulfert wist zeer goed, dat minstens een vijfde van de te betalen som voor zijn rekening zou komen, en daarvoor bezat hij geen duit. Veeleer stak hij, gelijk zijn vrienden, hier en daar in de schuld.

Intusschen er moest raad geschaft, en spoedig ook. Zoo bleef er niets over dan een brief aan moeder te schrijven, waarin hij meldde dringend verlegen te zijn om een vijftig gulden. Waarvoor die eigenlijk noodig waren zou hij later wel eens uitvoerig schrijven. Thans vertelde hij er slechts zooveel van als hij kwijt wilde wezen, wel wetend dat moeder hem niet in den steek zou laten, nu zij wist dat hij schuldeischers had die niet wachten wilden.

Met de eerste gelegenheid werd de brief verzonden. Hij bereikte ook zijn bestemming en werd behoorlijk aan het huis van den dominé afgegeven. Het trof zoo, dat de vrouw des huizes dien dag op bezoek was, en zoo kwam de brief, die aan haar gericht was, bij de brieven van den leeraar te liggen, en kreeg deze . hem dan vanzelf in handen.

Nieuwsgierig en min tevreden dat er op deze wijs, achter hem' om, brieven werden gewisseld, , scheurde hij den brief open en las den inhoud. Deze vervulde hem met geweldigen toorn. Wat haalde zijn zoon nu weer uit.'' Zou hij dan nooit willen deugen ? Waar had hij nn zoo veel geld "voor noodig? Vader vermoedde weinig goeds en maakte zich schrikkelijk boos over de handelwijs van zijn zoon. In der haast schreef hij een kort briefje aan diens huiswaard, met dringend verzoek hem in te lichten omtrent het gedrag van Wulfert, en waarvoor deze zoo dringend een vrij hooge som geld kon noodig hebben. Hij drong op spoedig antwoord aan en — niet vergeefs.

Zooals ik vroeger zei, was dé huiswaard een bejaard man, die een zeer huiselijk leven leidde, en zich weinig met de buitenwereld bemoeide. In gewone omstandigheden zou hij dan ook weinig aan vader over Wulfert hebben kunnen schrijven. Doch het gebeurde met den haan en het vervolg daarop waren zoo algemeen bekend geworden dat zelfs deze stille luidjes er van gehoord hadden en niet minder van de schavergoeding. Zoo was 'er dus eenige stof tot schrijven. Binnen enkele dagen had de predikant een brief, die hem - zoowat geheel op de hoogte bracht, en die aldus eindigde :

»Hoe onaangenaam het ook is, toch raad ik u het geld te betalen. Anders zouden de gevolgen wel eens heel ernstig kunnen zijn. Ook uw goede naam is er mee gemoeid«.

Bij nadenken mott de dominé erkennen, dat de briefschrijver gelijk had. Zoo schreef hij dan terug dat hij op zich nam wat redelijk was te betalen, hoe zeer het hein ook stuitte. Hij voegde er echter een scherpe vermaning, bij aan den huiswaard die zoo weinig acht geslagen had op handel en wandel van Wulfert. Want ik vergis mij zeker niet, zoo schreef de dpmine^ dat er vóór deze geschiedenis al vrij wat meer gebeurd is, dat'ik had moeten weten, 't Is een slecht voorbeeld dat iemand geeft die voor predikant bestemd is. In alle geval verzoek ik u nog uitvoerige inlichtingen omtrent het laatste voorval, dat mij nu zoo duur te staan komt.

Het antwoord werd zoodra mogelijk gezonden, en de leeraar kreeg wat hij gevraagd had: een uitvoerig verhaal van .het gebeurde. Hij kon zijn oogen niet gelooven toen hij alles las, ook wat vroeger reeds was voorgevallen. Het slot van de zaak was dat vader er met het betalen van 40 gulden afkwam. En daarmee was de zaak uit, althans wat de stad betreft, waar na een maand alles bij de mbesten was vergeten. Maar niet alzoo in den kring van het gezin. Vader had met moeder over alles gesproken, en toen was het duidehjk geworden dat Wulfert van huis geld ontving waar vader niet van wist. Natuurlijk werd deze hierover ernstig ontstemd. Hij verweet zijn vrouw, zeker niet geheel tenonrechte, dat zij Wulfert bedierf. Daarop viel niet veel te antwoorden, en het treurig gevolg was, dat tusschen den dominé en zijn vrouw een .groote verwijdering ontstond, die het huiselijk leven verbitterde.

Wat Wulfert betreft, die ontving van vader een korten maar zeer emstigen brief, waa.rin hem gezegd werd dat, viel er weer iets dergelijks voor, zijn studentenleven uit zou zijn. Al wat ik hoor, schreef vader, toont dat gij volstrekt niet begrijpt voor welk een verheven taak gij u voorbereidt. Daarbij geeft gij roekeloos geld uit, terwijl gij weet "dat uw ouders moeite hebben de kosten van uw studie te betalen. Daarom kort en zakelijk, beter uw leven en grondig. Zoo niet dan is uw studeeren uit en moet ge een handwerk opvatten. Ik hoop dat ge uw dwaasheid zult inzien, en bij den Heére licht en kracht vragen, die ge zoo zeer noodig hebt.

BRIEFWISSELING.

N. N. te D. Ook de tweede brief is ontvangen, met het doosje. Op punt 2 hopen we nu eerlang te antwoorden.

HOOGENBIRK.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen