Evolutie of revelatie - pagina 94

92 land van Sumer". Sinds echter heeft Professor Joseph Halévy te Parus gemeend dit feit te moeten betwijfelen en volgens hem is de cultuur, religie, de taal en het schriftl ook van de oudste inscripties van semitischen oorsprong. Hoewel enkele Assyriologen met hem medegingen, heeft toch het oude gevoelen van Oppert verreweg den sterksten aanhang en Delitzsch en Zimmern, die aanvankelijk met Halèvy meegingen, zyn later hiervan teruggekomen, Mosis JASTEOW, Die Religion Babyloniens und Assyriens, Griessen, 1902, I, p. 19 en vv. Maar ook onder degenen, die een oorspronkelijke Sumerische bevolking aannemen, bestaat geen gering geschil van gevoelen over de vraag, waar de grenslijn tusschen beide volkeren loopt. De oudste inscripties zijn wel alle in het Sumerisch gesteld, maar H. WINCKLEE, in Helmholt's Weltgeschichte, Dl. IH, p. 6 meent evenals M. JASTEOW, I.e. p. 22, dat de geheele ons bekende literatuur, ook de oudste, afkomstig is van de Semieten, die het Sumerisch als schrijftaal zouden hebben overgenomen. De grond hiervoor aangevoerd, dat in deze inscripties reeds enkele Semitische woorden voorkomen, is echter uiterst zwak, omdat bü een vermenging van beide volkeren het evenzoo denkbaar is, dat de Sumeriërs aan het Semitisch enkele wooi'den hebben ontleend. Vandaar dat Bezold, Hilprecht e. a. in de oudste koningen van Erech, Lugalzaggissi en Lugalkigubnidudu, Sumerische vorsten zien, omdat hun namen ongetwijfeld Sumerisch zijn. Ik heb in den tekst mij aangesloten bij het gevoelen van Hilprecht, Bezold, Winckler, Zimmern, Delitzsch en anderen, omdat hun onderstelling alleen verklaart, hoe in Mesopotamië het oudste beeld der cultuur voor ons optreedt. 110) BEZOLD, I.e. p. 27; HILPEECHT, I.e. p. 71.

dracht, p. 22, noemt deze Sumeriërs „die Schöpfer babylonischen Kultur."

„Ook DELITZSCH, eerste voor-

und ürheber der grossen

111) Even moeilijk als het is de grenslijn tusschen de Sumeriërs en de Semieten aan te v?:ijzen, omdat in de oudste oorkonden beiden reeds als een „Mischvolk" voor ons optreden, evenveel bezwaar levert het de religieuze voorstellingen van de Sumeriërs en de Semieten te onderscheiden. Daargelaten echter de vraag, hoeveel van deze inscripties aan de Sumeriërs of de Semieten zijn toe te schrijven, beslist m. i. voor het hier genoemde vraagstuk, dat de oudste goden Sumerische namen dragen, die later in het Semitisch zijn over gebracht. Zoo werd En-lil, de god van Nippur, later Bel. Ook het feit, dat de boetepsalmen, bezweringsformules enz. in het Sumerisch gesteld zijn en door de Semieten in dien vorm, dien zij later zelf niet meer verstonden, overgenomen en eeuwen lang behouden zijn, wijst op sumerischen oorsprong. Oorspronkelijk had elke stad haar eigen god; zoo Ur, waar Abraham woonde, Nannar of den maangod; Nippur: En-lil of Bel, den heer des hemels ;Larsa: C/ÜM of denzongod; eerst later werden deze goden in één pantheon vereenigd. Dat de religie oor-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen