Evolutie of revelatie - pagina 97

95 en v.v. wordt de juistheid dezer lezing betwijfeld, ook al geeft men meerendeels toe, dat de naam aldus kan gelezen worden. De moeilijkheid schuilt in twee dingen: vooreerst daarin, dat het letterteeken voor ve meerdere verklaringen toelaat, omdat het assyrische letterschrift verschillende klanken door één teeken uitdrukt; en ten tweede, dat de naam Jehova of Jahve in het Hebreeuwsch een lange e-klank heeft (eigl. Jhavae), terwijl in de bedoelde namen de e zeer kort is (Grimme, l.c p. 28). Vandaar dat enkele geleerden de eerste lettergrepen (ja-a'-ve, ja(')ve, ja-u-um) als een werkwoord opvatten en den naam vertalen door: God beschut mij (König), God is de bron des levens (Barth), God bestaat (Ranke); terwijl anderen (Hommel, Lehmann, Grimme, Keil, ten deele ook Zimmern) meenen, dat hier sprake is van een god Jahu of Jau (gelijk ook Delitzsch zelf eerst verdedigd had in zijn Wo lag das Paradies ?), die dan een der speciale goden der Semieten zou zijn, of wel dien men tracht te identiflceeren met een der Babylonische goden. Hiertegen heeft Delitzsch ecliter opgemerkt — en deze argumenten zyn dusver niet wederlegd, — dat het bedoelde letterteeken in Hammurabi's tijd alleen de lezing Jahve toelaat; en ten tweede, wat nog meer afdoet, dat in later tijd in de Assyriologische inscripties de naam van Jahve altijd met precies dezelfde teekens wordt weergegeven als in deze namen. Al kan dus niet van absolute zekerheid gesproken worden, toch pleit zeker veel er voor, dat de lezing van Delitzsch juist is en hier reeds in Hammurabi's tijd de naam Jahve of Jahu optreedt, gelijk ook GIESEBEECHT (1. c. p. 41, NiKÉL, (l.c. p. 257), OETTLI (l.c. p. 26), KITTEL (l.c. p. 44), ZIMMEEN, K.A.T^ (1. c. p. 468) toegeven. Nog moeilijker is de vraag, wat men onder dezen naam „Jahve" te verstaan heeft. Elke poging om bü de Semitische stammen een god Jahve naast de andere goden te ontdekken, of om dezen naam met een der babynische goden te identificeeren, is tot dusverre vruchteloos geweest. By de Semieten komt nergens een god Jahve voor; Hommei heeft wel beweerd, dat de oud'Arabische naam Ai (de maangod) door de Semieten later veranderd zou zijn in lau en hieruit Jahve zou ontstaan zijn, maar staat met deze meening geheel alleen. Ook in de lijst van goden, die Hammurabi voor en na zijn wet vermeldt, wordt de naam Jahve niet gevonden (Zimmern, K.A.T^ p. 468). Even onjuist is het, wanneer Delitzsch zelf, evenals Winckler, Max Muller e. a,, meent, dat Jahve oorspronkelijk een Kanaanitische god was, die door Hammurabi's stam naar Babel zou zyn overgebracht. Want vooreerst is de onderstelling van Delitzsch en Winckler, dat de Kanaanieten Semieten waren en Hammurabi's stam uit Kanaan naar Babel is verhuisd, een bloote hypothese, die niet alleen door de Schrift (die Kanaan uit Cham laat geboren worden en niet uit Sem) maar ook door de beste Assyriologen als Jensen, Hommel, Oppert, Lehmann, l.c. p. 35, enz. weersproken wordt; en ten tweede is de naam Jahve bij geen der Kanaanitische stammen uit dien tijd terug te vinden. Het eenige bewijs, dat men hiervoor aanvoert (de Palestynsche plaatsnaam „bait-ya: huis van ja of jahve" op een

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen