Het zedelijk karakter der Reformatie gehandhaafd tegenover Rome - pagina 104

94 te gast zijnde bij vrienden, „schvvere, üppige, luxuriöse Kost" of „alte schwere Weine" gebruikt had, dan vertoonden zich terstond dyspeptische verschijnselen (zoogenaamde Katzenjammer). „Das hat ihn und mit grossem Unrecht bei seinen Gegnern in den Ruf eines Trinkers gebracht" (p. 128). Zie voorts SEEBERQ, Luther und Lutherthum, p. 17; KOLDE, P. Denifle, p. 18; BOEHMER, Luther, p. SO-84 en WALTER, Für Luther wider Rom, p. 573—593. •'") DENIFLE, Luther, I', p. 102, verwijst hiervoor naar een brief van Luther, die nog op het Vaticaan bewaard wordt, waarin Luther zich zelf onderteekend zou hebben „Doctor plenus", wat dan zou beteekenen, dat hij bij het schrijven van dezen brief dronken was. De inhoud van den brief zelf zou dit ook bewijzen, want Luther klaagt er in, dat hij niet genoeg bij zijn studenten kan zitten en zegt: „Das Bier ist gut und die Magd schön und die Gesellen innig". H. Grisar komt echter tegen Denifle's onbillijke opvatting van dezen brief van Luther op en zegt, dat „der Brief im Gegenteile Luther Ehre macht", t. a. p. p. 482. En wat de onderteekening betreft, is de lezing Doctor plenus lang niet zeker. In ENDERS, Luthers Briefwechsel, 10, 137 luidt de onderteekening wel: „Doctor Martinus, Doctor Luther, Doctor plenus," maar dit laatste woord is in het oorspronkelijke zeer onduidelijk geschreven. E. THIELE deelde in de Christliche Welt, 1904, No. 6 (van 4 Februari) mede, dat een geleerde, die te Rome den brief onderzocht had, Doctor Hans las, waarmede Luther dan gekscherend zijn zoon Hans zou bedoeld hebben, maar Denifle hield in zijn Luther in rat. und christl. Beleuchtung, p. 77 de lezing doctor plenus vol. KAWERAU, die in de TheoL Stud, und Krit., Jahrg. 1908, Heft 3, p. 334 en v.v. een zeer interessant artikel schreef over Fünf und zwanzig Jahre Lutherforschung 1883 bis 1908, merkt naar aanleiding van deze quaestie op, dat „seitdem gute Photographien des Originals vorliegen, Schriftverstandige die Sicherheit schwerlich begreifen werden, mit der Denifle seine Autoritat dafür einsetzte, dasz plenus zu lesen sei". Ook de voorgestelde lezing Doctor Hans acht hij echter minder juist; hij vermoedt, dat er Doctor plures staat. De kwestie schijnt mij voorts toe van weinig belang te zijn. Ook al had Luther met het oog op het bekende verwijt, dat hij te veel dronk, zich zelf schertsend Doctor plenus onderteekend, dan zou uit deze onderteekening natuurlijk nog niet volgen, dat hij toen werkelijk dronken was. Zie overigens WALTHER, Für Luther wider Rom, p. 583 en v.v.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen