Frankrijk.

Ds de Senger vaa Montbéliard zal dit jaar, gelijK oorspronkelijk jhet p'lan was, niet naar ons land fomen om ten behoeve van het werk der Evangelisatie in Frahkrijk, uitgaande van de kleine groep der „Unie v^n vrije evangelisdhe kerken" in ons midden te ooUecteeren. De synodale coimimissie voor de evangelisatie vreest, dat het thans niet de geschikte tijd is ona voor dezen arbeid bij ons a, an te kloppen wegens eene mogelijke verkoeling der sympathieën voor Frankrijk. Zij kan daarin wel eens niet mis hebben gezien! Zij heeft voorloopig de collecte-reis uitgesteld tot het voorjaar van 1924, hoezeer deze kerkengroep onzen steun behoeft!

Dit uitstel aoht ilc in het belang dezer zaak zeer gewenschtl Over het geheel zijn wij niet bizonder op de hoogte van den kerkelijken toestand onder de gereformeerden in het op kerkelijk gebied zoo ongelulckiige Frankrijk. Wij weten er wel zooveel vian, dat , het in .godsdienstig en zedelijk' opzicht met het rijk begaafde Fransche volk diep'treurig is gesteld. Hoe de verhouding is tusschen de Gereformeerde (Kierk vian Frankrijk en deze groep; hoe het gesteld is in het midden van de eerste, de-staande kerk, en welke het motief is van het gescheiden leven der tweede groep? Deze en dergelijke vragen dienen eerst door ons 'met kennis van zaken te kiannen worden beantwoord, aleer men met eenig recht kan verwachten, dat ook voor dezen arbeid sympathie kan worden gewekt en steun verwacht.' Het jaar van uitstel kan allicht de voorgestelde collecte-reis ten goede komen.

Ik las een !mooi en beknopt overzicht van de geschiedenis der genoemde Unie, gedurende de eerste vijftig Jaar van haar bestaan. Smartelijk' trof mij in de korte verslagen, die hierin gegeven werden van de gesdhiedenis van elk dezer meestal kleine kerken, hoezeer vele dezer zwakke gemeentetjes te lijden hebben gehad van eene sterk gedreven da, rbistische propaganda. Meer dan ©ene dier vrije Kerken is daardoor, zoo niet geheel, dan tooh bijna geheel ten gronde gericht. In enkele deelen van ons eigen vaderland hebben sommige onzer kerken ook te worstelen gehad met deze propaganda, en nog wei^ken de Diarbisten hier en elders, zoo het schijnt, het liefst _onder onze menschen. D|a, t zij bij ons niet dat succes hebben als in de genoemde Fransche kringen en ook in Duitschland en zelfs in Hongarije, is te danken aan het feit, dat door de Reformiaties van '34 en '86 onder ons het gereformeerd kerkelijk bewustzijn zoozeer verlevendigd is geworden. De Unie lijdt aan een v i t i u m; "o r i-ginis. In haar is de Gereformeerde Ker'k van Frankrijk niet tot Reformatie gekomenI Zij is een bond van vrije evangelische kerken van verschillende geboorte. Zelfs over den doop en over meer dan één vraag, de leer en de kferk-regeering rakende, verschilden deze geunieëerde kerken. Daardoor zijn zij zoo wondbiaar en een geschikt terrein voor de propaganda van onderscheiden sectarische stroomingen. In landen, waarin de volkskerk niet tot refomiiatie is gökomten, bloeit het sectarisme gemeenlijk met kracht. Een gelijk verschijnsel openbaart zich in Duitschland en in Hongarije. Eens hoorde ifc uit den mond van een achtenswaardig voorganger , van zulk ©en .sectarische groep ' in Duitschland mij opien in het gezicht zijn oordeel uitspreken, |b!oe lichtvlaardig ook: dat alle predikanten dienen om hun groo-t traktement. Hij was een Duitscher! .Toen ik hem Imededeeld© — het was voor ruim tien jaar — hoe het stond met de traltótementen in onze kerken, en met welk eene' toewijding onze miannen werkten en hoe weinig van hunne zijde geklaagd werd — bond hij wel een weinig in, doch zijn ongunstig oordeel over de „officiëele" predikanten, als loondienaars, nam' hij niet terug.

Heb ik het goed, dan zie ik in de Unie in veel opzichten een tamelijk duidelijk • sprekende familietrek met de groep van de vrije evangelische kerkjes in ons land. Haar geboorte-gesahiedenis schijnt mij ook pog jal sterke trekken van overeenkomst te hébben; natuurlijk zijn er ook verschilpunten en wel in kerkrechterlijk opzidht. Het verdient, dunkt mij, wel aanbeveling om'toch niet te vergeten, dat de geschiedenis der Gereformeerde Kerken van Frankrijk een der rijkste en heerlijkste is. Zi| is zoo nauw verbonden aan de namen van Calvijn en Beza! Wij hebben zooveel van het eêlste bloed der Fransche gereformeerden in onze aderen opgenomen! : Zou er nog niet ©en overblijfsel zijn van dat heerlijk geslacht? Ons is een tijd van uitstel gelaten, waarin wij kunnen onderzoeken of wij eventueel onzen steun aan de Fransche gereformeerden bunnen hieden en aan welke groep , dan het eerst en het meest!

Dultscbland.

Hartelij'k verblijden wij ons over het verschijnsel, dat de uittreding bij menigten uit de „kerk" in D'uitschland tot stilstand is gekomen, ja, dat sinds een paar jaar juist het tegenovergestelde kan worden opgemerkt. In 1920 keerden, bij name in Saksen, • waar het radicalisme hoogtij viert, enkele honderden terug; die honderden zijn in 1921 tot duizendtallen aangegroeid. De toetreding overtreft in sommige diocesen reeds ver het uittreden. Zelfs in de Staten van Midden-Duitschland, waarin de vijandschap tegenover de kerk zich zoo brutaal openbaart, is de terugkeer in vollen gang. In Thüringen klom het getal reeds tegen de twintig-duizend en. door sommigen wordt dat voor heel Duitschland begroot óp een 40—50000 per jaar. Uit dezen terugbeer blijkt echter ook zeer duidelijk hoevelen de kerk den i"ug hadden toegekeerd. Echter deze terugkeer is toch nog met , alles wat de kerk behoeft! Zij zelf moet terugkieeren , tot Gods Woord. De ontreddering blijkt in sommige deelen wel groot te zijn! G etuige het volgende: Thüringen is mee van het mieest radicale gedeelte van het Dtiitsche rijk! Eene commissie heeft - opdracht verkregen 'om een nieuw liederen-boek samen te stellen. Zij heeft zich van haar taak gekweten en een verzameling, bestaande uit 170 lieden ren, aangeboden .aan het ministerie van onderwijs te W e i m a r. Dit ministerie heeft daaruit 27 liederen geschrapt' en juist die, waarin ook maar iets voorkwam, dat in de 'verte herinnerde .aan God en Zijn dienst en dat zong van de liefde tot vaderland en (historie. In Saksen staat het niet beter! Wat blijft er van de geestelijke vrijheid onder het regime van bet socialisme over! Daai'tegenover is een verblijdend teéfcen, dat namens de Duitsch Evangelische Kerk een klaar en duidelijk opgesteld stuk bij de regeering des Rijks protesteert tegen een poging om de echtscheiding te vergemakkelijken!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen