De toestand der Wereldzending.

V.

(Haar taak.)

Het doel van de zending is het brengen van het Evangelie aan hen, die de waarheid niet kennen, om alzoo te komen tot stichting van de kerk des Heeren. Alles wat dus door de zending gedaan wordt moet daarmee in verband staan. En ook mag noch het een noch het ander worden verwaarloosd. Eveneens moet de zending er zich voor wachten, om de boodschap des heils te brengen in Westersche vormen, of ook aan de kerk een vorm te geven, die aan de bevolking van het zendin^svdd ten eenenmale vreemd is.

Ook dreigt er gevaar voor de zending, als de regeering haar steunt voor den arbeid in het zendingshospitaal en op de zendingsscholen door overgroole subsidies, waaraan vanzelfsprekend allerlei voorwaarden worden verbonden. Immers, de zending zou er dan toe kunnen komen, om haar tweevoudig doel wat minder ernstig op te vatten. Steun der regeering mag alleen worden aanvaard inzooverre de zending dien steun kan dienstbaar maken aan het volbrengen van haar taak.

Er zijn er geweest, die meenden, dat de eigenlijke taak der zending was de „Chrislianiseering der niet-Chrisldijke wereld". Zelfs vraagt Prof. Richter zich in zijn artikel „Zur Missionslage" af, of de zending niet een te groote taak op zich genomen heeft door zich te werpen op de geheele niet-Chrislelijke en de Roomsche wereld; vergt dit niet te veel aan geld en aan menschen? Moet men inderdaad er op uit zijn, om steeds weer nieuwe volksstammen le ontdekken, die het Evangelie nog niet gehoord hebben?

Ook acht hij het van twijfelachtige waarde, wanneer men poogt groote massa's van landen en volken, zooals Indië of China, als één zendingsveld saam te vatten ten koste van alles. Als het doel is een kerk te slichten, een volkskerk in den goeden zin van het woord, dan concentreere zich

de zending op een terrein, dat overzien kan worden, zooais b.v. gescliied is op Sumatra onder het Batakvollc, op Nias, in Uganda enz.

Voor de overzetting van den Bijbel in vreemde taal en voor de Bijbelverspreiding in de geheele wereld 'kan een uilzondering gemaakt worden, meent Prof. Richter; dan is beperking tot één land of tot één volk niet noodig. Maar overal, waar het er om te doen is de menschen zelf te bereiken door persoonlijk getuigenis en ze straks saam te brengen tot één gemeente, daar geeft het steeds maar uitzetten van de grenzen groot gevaar.

'Deze beschouwingen van Prof. Richter zijn voorzeker waard om ernstig te worden overwogen. Men voelt, dat hij zich vooral richt tegen gebruiken in de Engelsche en Amerikaansche zending. Ook in de zending geldt het woord: in de beperking toont zich de meester.

Wij zeiden reeds, dat elke tak van arbeid in de zending in ovei-eenstemming moet z'ijn met het beoogde doel. Is dat niet het geval, dan wordt zulk een arbeid voor de zending een last.

Neem b.v. de medische zending.

Natuurlijk heeft de zendeling en zijn gezin medische hulp nooaig; ook hebben de Christenen er recht op door goede medisclie hulp bewaard te blijven voor de toovenaars onder hun volk, die ook een dokterspractijk uitoefenen.

Evenzoo is het onder de Mohammedanen noodzakelijk een medischen dienst in te stellen, om diep geworteld wantrouwen weg te nemen en vijandige stemming te overwinnen; dan wordt de medische dienst een middel, om voor de prediking van het Evangelie toegang te verkrijgen tot het volk. "Wjj weten van hoeveel beteekenis de zendingshospitalen op Midden-Java zijn geweest en nog zijn.

Eveneens kan men het als een plicht der zending beschouwen, om in een gebied als Midden-Afrika medischen arbeid te verrichten met het oog op de groote kindersterfte, en vreeselijke inheemsche ziekten.

Een andere vraag is echter of het de taak der zending is medische opleidingsscholen te stichten voor doktoren en verpleegsters.

De zending acht het ook meermalen haar taak te zijn onder de zeer arme plattelandsbevolking in Afrika en in Azië op een of andere wijze hulp te bieden, b.v. door landaankoop, huisindustrie enz. Het is vindingrijken zendelingen dikwijls gelukt met zeer verrassende uitkomsten een nieuwen tak van arbeid in te voeren, zooais de cacaoplanting op de Goudkust, den boomwolbouw in Uganda en den tarwebouw in Kingaland. Zulke hulpdiensten verdienen alle lof.

Een andere vraag is echter, of de zending de taak en de roeping heeft, om haar krachten te wijden aan de overwinning van de massa-armoede in de groote landen van Azië. Op dit gebied heeft de staat een taak te volbrengen, gelijk het ook toegejuicht kan worden als de algemeene philanthropie zich daarvoor geeft. Maar deze arbeid vraagt zooveel zakenkennis, die slechts heel zeldzaam bij de zendelingen gevonden wordt, dat het reeds daarom, afgezien van andere overwegingen, niet aan de zending kan worden opgelegd.

Meer moeite geeft de kwestie van steunverleening in de groote fabriekssteden van China en Japan, die als paddestoelen uit den grond verrijzen, en in hun slums een toonbeeld van de vreeselijkste ellende te aanschouwen geven. In overeenstemming met den realistisch-practischen aard van het Chineesche en Japansche volk acht Prof. Richter het noodig, dat de prediking van het Evangelie gepaard gaat met betooning van effectieve hulp. De waarheid, beteekenis en waardij van de heilsboodschap moet blijken uit de hulp, die aan de ellendigen wordt geboden.

Temeer is dit ook noodig, omdat het Communisme, "hetwelk zeer sterk uit Rusland wordt gepropageerd, met een zoogenaamd algemeen „Heilandsprogram" is gekomen voor allen socialen nood. Kan daar de zending bij achterblijven?

Van dit practische Christendom in het steunverleenen in de sociale ellende, is de bekende Kagawa in Japan hel voorbeeld geworden. Hij heeft op dit gebied, wij zouden haast zeggen wonderen verricht. Maar zelfs wat deze geniale sociale profeet heeft gedaan of ook heeft voorgesteld te doen, ontmoet van allen kant heftige critiek. En dan zijn er maar heel weinig sociale profeten zooais Kagawa, Kingley, Stöcker e.a. En hoe gering is hun hulp nog geweest, vergeleken bij de grootte der ellende!

Bovendien dreigt voor de zending ook het gevaar, om bij zulk een arbeid in humanistische wateren te verzeilen, en politiek-sociale hervormingen te willen aanrichten. En niemand zal kunnen tegenspreken, dat zooiets heel ver afligt van het doel der zending: prediking van het Evangelie en planting der kerk.

(Slot volgt.)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen