EVEN PARKEEREN.

Een droom.

Ik droomde en ik zag in mijn droom: hoe de Vorst der Duisternis twee duivelen deed uitgaan om liet werk der evaagelisatie te verstoren. Want daarin verschilde de Booze van meening met vele igodsdienstige menschen: hij vond dezen arbeid belangrijJc en schadelijk voor zijn heerschappij. Zoo riep hij twee listige geesten: de naam van Iden eerste was: „Rust-in-vrede" en de naam van zijn collega was „Rusteloos".

„Rust-in-vrede" was een zeer welgedaan en welgemoed heer, hij had een zalvende stem en voerde allerlei geschenken mede, als: tuintjes, landlhnisjes, sludeerkamertjes, kunstkringen, gezelschappen ©nz. „Rusteloos" was zijn volslagen tegenbeeld', één en al zenuwen en spieren, zijn stem klonk als een zweepslag, hij had spopen aan zijn laarzen en een geesel in zijn hand.

Ik zag ze uitgaan naar de aarde en ik zag ze de gpoote stad binnengaan, waar de dienslknecht'an van Jezus .streden voor de komst van Zijn Ko.ninkrijk. Daarna verloor ik ze uit het oog, want de geesten uit den afgrond arbeiden incognito.

Eindelijk zag ik in mijn dïoom, dat de listiga ambassadeurs wederkeerden tot hun snooden meester.

„Rust-in-Vrede" bracht zijn rapport uit. „Ik heb vele arbeiders aan het werk onttrokken", snoefde : hij. , „Tot den één zeide ik: gij zijt reeds te oud, ; en tot den ander: gij zijt nog te jong! Gij hebt te weinig geloof, zoo bepraatte ik een derde. Een vierde fluisterde ik in het oor, dat hij teveel kennis had voor zulk een eenvoudigen arbeid. Sommigen heb ik voorgehouden, dat zij te weinig waardeetring vonden voor hun noeste werken. Zoo heb ik vergaderingen ontvolkt en commissies doen inslapen. Ik heb aan secretarissen gesuggereerd, dat zij aan scltrijfkramp leden en in het hart van sprekers heb ik plankenvrees gezaaid".

En de Booze zeide: „gij hebt goed gearbeid!" Toen naderde „Rusteloos" om zijn verslag uit te brengen. „Ik heb er velen aan het werk gezet en aan het werk gehouden", zoo sprak hij. „Ik heb de werkers aangespoord en voortgestriemd om steeds meer te doen, steeds meer functies op zich te nemen. Ik heb ze ingefluisterd: Wees bij en wees oiveral bijl Ik heb ze hun eenzame uurtjes afgenomen. Ik heb ze luie Bijbellezers en trage bidders gemaakt. Hun vrouwen maakte ik tot weduwen en, hun kinderen tot weezen. Ik heb ze zóó voortgejaagd, tot hun hart uit den arbeid weg was. Ik heb ze geïnfecteerd met de bacillen van ijdele eer, afgunst op elkander, wettische ijver en heerschzucht".

En de Booze sprak: „gij hebt beter gearbeid". Ik treurde over de stad, waarin zulk een groote arbeid verstoord lag en ik treurde over de menschen, die ik liefhad. Maar zie ? Ik zag twee Engelen heengaan naar diezelfde stad. Gód had hen gezonden, want God heeft de steden lief!

De naam van den éénen Engel was „Roeping". Er was iets bijzonder welgemaakts in de gestalte van „Roeping", want alles aan hem was evenredig en aan dezen hemelbode was niets onregelmatigs te bespeuren. Hij voerde met zich een meetsnoer en een weegschaal. Terwijl hij zich naar de aarde spoedde, zong hij:

Gij hebt, o Albestierend Koning, De plaats bepaald van ieders woning, Den lering, waarin hij werken moet...

De naam van den tweeden Engel was „Afhan- .kelijklieid". Hij hield de handen gevouwen en als hij sprak, zeide hij niet anders dan: „Eén ding is noodig".

En deze beiden gingen Toen ontwaakte ik tezamen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen