GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

EVEN PARKEEREN.

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

EVEN PARKEEREN.

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

Het Deel der Eleenen.

Onze tijd: is de tijd van liet groote. Waar nog óór eenige tientallen jaren een molen met zijn anke, gracieuze ve'rscWjning het landScliap stofeerde, staat thans een plompe siloi

Hier en daar, in een vergeten plattelandsitreek, is nog iets van het oude gebleven. Daar eeft de kleine man en geniet zijn kleine vreugden. ees maar eens de berichlen in een stlreekkrantje! Het heeft weliswaar zijn kojapen als uw middageditie, hier is er één. Dat schiet op! Onze laatsgenoot Kees Drop is bevorderd naar de weede klasse M.U.L.O. Die Kees toch! zeggen de orpelingen en verheugen zich met den gelukkigen cholier, met zijn trotsche ouders. Ik schrijf nog en vellen kop uit de dorpscourant na, lees slechtei: aar zit een bol op! _Aafje Splunter behaalde eden het Middenslandsdiploma. Ja, het is een eeë maid, deuze Aofie! Ze komt nog iens in de emienteraod! Doch, de streek heeft ook haar orgen: de pink van Aorie Kraaij is in het land oor den bliksem doodgeslagen. Dat is een strop oor onzen Aorie, gelukkig dat zijn zeug gebigd eeft en zoo zijn veestapel weer aangevuld is. En riendelijk schijnt de zon door de kleine tiaamjes... Want alleen wie zich verheugen kan over kleine dingen en schreien kan over een luttel verdriet, alleen deze is een gelukkig mensch!

Ach, in onzen tijd van het groote schijnt er oor zulk een gewoon leven geen plaats te zijn. et een gevoel van heimwee kunnen we terugzien op een beslaan, dat zijn besclu-ijving kon inden in de woorden: „en hij gewon zonen en dochteren en hij stierf..." Ons leven is als een rant met vette koppen: wereldoorlog - — reolutie — crisis — geloofsvervolging —- volksfront... Met angst zoeken wij naar den volgenden kop. Dit is geen tijd voor gewone menschen. Misschien is hel een tijd voor helden en eldinnen des geloofs. Maar wij, de lammeren van ezus' kudde, de kleinen die jn Hem gelooven, wij unnen er niet in terecht. Mogen wiji zelfs wel enken aan die kleine dingen, die ons hart ver!ullen? Is het geen zonde, als wij bidden om een betrekking, om een beetje omzet in onzen inkel, om wat eenvoudig geluk in ons huwelijk? Moeten wij zulke egoïstische wenschen niet uit ons hart uitrukken? Is et in onze apocalyplische euw alleen voor groote 'dingen plaats, heeft het leine, het gewone geen recht van bestaan meer?

Gods Boek leert het ons anders en tróóst ons ver ons leven. Ik d'enk aan het visioen van esaja 7:21-—22. Over den IsraëUeÜschen bodem ijn geweldige gebeurtenissen heengevaren; het olk is geschud als in een zeef. Rachel heeftj eweend over hare kinde'ren, die gevallen zijn ïn en meedoogenloozen oorlog. Daar trekt de Geest des Heeren het gordijn op en wat zien wij? Een lein, vriendelijk huisje, een stalletje, de hoeve an een keu ter boertje. De geheele veestapel wordt uitgemaakt door één koe en twee schapen. Voor en machinale melkerij is waarlijk geen reden, er s geen landarbeidersbond en geen zuivelconsuent. In een tijd van weelde als aan de oordeelen was voorafgegaan, iels om den neus voor op te rekken. Een keuterboe'rtje! Is dat ©en menschaardig bestaan? Maar doot- de bladeren der indeboomen en door de takken van da kamperfoelie ruischt: hier woont hel geluk! En vriendelijk schijnt de zon door de kleine raampjes...

Soms kijken radicalen over het heggetje van de nederige hoeve. Radicalen heeft men üi allerlei soorten, maar allen hebben één ding gemeen: zij verachten de kleenen en het gewone leven. Wrevel staart uit hun oogen, zij pirotesleeren: dat mocht eigenlijk niet zijn, dal deze menscli nederzit in vrede onder zijn stroodak, terwijl er zooveel llende in de wereld is! Maar het boertje melkt zijn koetje, scheert zijn schaapjes en God geeft op het klein bedrijf gróólen zegen. Ver bon ds-' zegen : vanwege de veelheid der melk zal hij boter en honig eten! En in zijn huisje looft hij den God zijns levens: Hij overlaadt ons, dag aan dag, met Zijne gunstbewijzen!

Wij zijn vaak te groot en te vroom voor Gods gunstbewijzen. Wij zouden Jesaja's maar amper op den kansel kunnen dulden. Gij daar, met uw koeien en uw schapen, met uw boter en uw honig! Gij zijt ons te oppervlakkig, man! Wij zijn veel te vroom om naar boerderijtjes te Idjken! Maar God wendt 2ijn hand tot de kleenen. En het zal geschieden, dat iemand een winkeltje zal hebben en hij zal veel verkoopen, want de Heere zal hem zegenen! En het zal gesciiieden, dat iemand vijf en twintig gulden zal verdienen en zijn kinderen zullen wel gedijen, want de Heere zal met hem zijn! En bet zal geschieden, dat er zal zijn een kweekeling met iakte en hij zal een betrekking vinden en ©en schoolmeester worden met ©ere! Om Immanu ë 1' s wille, den Verlosser van het leven. Die God is onze zaligheid! Ons eenig en waarachtig

geluk!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 11 augustus 1939

De Reformatie | 8 Pagina's

EVEN PARKEEREN.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 11 augustus 1939

De Reformatie | 8 Pagina's