Ware of valsche synagoge

Heel wat menschen worden kwaad, als ge tot hen zegt: uw kerk is een valsche kerk. Of: ze is een synagoge. Ze meenen, dat daarmee een zeer hard oordeel geveld is over de personen der als „valsch" betitelde vergadering.

Misschien zouden die menschen niet kwaad worden, als hun tegensprekers verklaarden: mijn kerk is de ware synagoge. AUicht gnuifden ze in zoo'n geval i; elfs van een beetje binnenpret.

Ze zouden repliceeren: Zeker, meneer, uw gezelschap is een „synagoge" — dat is een ongunstig woord. Maar mijn kerk is een „ecclesia", — dat is een gunstig, vriendelijk woord.

•Maar als op deze manier de vrede geteekend zou worden, dan bleek toch het spreekwoord toepasselijk van de gauw gevulde kinderhand.

Immers: „synagoge" kan gunstige, en „ecclesia" kan ongunstige beteekenis hebben. „Ecclesia" toch wordt wel vaak vertaald door kerk, maar kan ook beteekenen: vergadering, ge ze il schap.

De Schotsche Belijdenis (1560), art. 18, verzekert, dat Satan altijd zijn best gedaan heeft, om de pestilente synagoge te voorzien van den naam der ware kerk (of: vergadering; er staat ecclesia). Zij wil dan ook de ware „ecclesia" van de onzuivere „synagoge" door vaste en duidelijke kenteekenen zien onderscheiden worden. De eene is bruid, de andere hoer.

Nu, nu, zegt u, daar is dus „ecclesia" bhjkbaar gunstig, en „s y n a g o g e" ongunstig bedoeld. ï^n verder denkt u: ie Schotten zijn extremisten, en ze zwendelen met woorden, en van dik hout zagen ze absdlutisten-planken. Maar de Schotten zeggen meteen: lijf kalm, wij zien, dat u kwaad wordt om dat woord „hoer"? En u denkt, dat wij haar in geen geval „ecclesia" noemen? Lees dan even verder: ie „hoer", die eerst „synagoge" heette, wordt nu meteen „ecclesia" genoemd. Onmiddelhjk daarna „Ecclesiam impiorum". Dat beteekent: ergadering van menschen, dié in de publieke normatieve vergadering niet handelen naar de door den Wetgever gestelde normen. Als voorbeeld noemt de Schotsche Belijdenis b.v. heel de „ordo", heel de klasse, van de Joodsche priesters. De „godvruchtige" mannen, en vrouwen, die óp, en ook nog wel na, den Pinksterdag in Handelingen genoemd worden, krijgen dan individueel een respectvollen naam, maar de „Schot" zou toch zeggen: n toch zitten ze nog onder „de hoer", en zij zijn nog in de valsche synagoge, of valsche ecclesia, of valsche vergadering; en daarom moeten ze daar onder vandaan gehaald worden. Er zijn wel exegeten (anderen betwisten het), die b.v. (in 2 Tim. 1 : 5) Timotheus' moeder en grootmoeder geloovigen genoemd achten, óók toen ze nóg waren onder de valsche ecclesia of' synagoge van de joodsche priesterkaste. Dat die exegeten zoo iets k i'j n n e n denken, bewijst, dat de zin: u bent onder de hoer" (de „valsche ecclesia") nog heelemaal niet beteekent: u zult niet zalig kunnen worden", of „u bent een ongeloovige". Het beteekent wel: u moet daar vandaan", want bij u is de vergadering niet naar goede normen geregeld; en als u daar blijft, dan is u mede voor de toepassing van die onjuiste normen verantwoordeüjk. De Schotsche Belijdenis noemt Kaïns gezelschap, en Jeruzalem, en de schriftgeleerden en Farizeeën, en de priestersgemeenschappen allemaal „ecclesiae" (meervoud van ecclesia). Alleen maar: e waren óf nimmer, of na eenigen tijd niet (niet meer) vergaderingen van God. Want (ïod ging een anderen kant op. Kaïn was mèt Abel geboren inde kerk; maar toen Kaïn eigenwillig ging vergaderen, ging de Heere den weg van Seth op. Nicodemus was een man, dien wij allen. respecteeren: aar hij moest toch beleven, dat God na Pinksteren publiek een anderen weg insloeg: ij vergaderde voortaan onder „die visschers", en onder een „gedrosten" leerling van Gamaliel (wij spreken in diens taal).

Hoe lang moet het nog duren, eer die geprikkelde en wat onnoozele „Kip-ik-heb-je"-ruzie ophoudt, die de menschen tegen elkaar laat uitvaren, alleen reeds om het woord ware of valsche ecclesia (vergadering) ? De Westminster Confessie (lang niet gereformeerd inzake de kerkleer), beweert, dat sommige (!) van de zuiverste kerken onder den hemel zoozeer kunnen gedegenereerd worden, dat zij van kerken-van-Christus verworden t ó t synagogen-van-Satan.

Sommigen meenen, dat het al heel wat winst opleveren zou, als we, met vermijding van den naren en „hatelijken" term „valsche" ecclesia, voortaan zouden spreken van „dwalende kerk". Maar de Anglicaansche Artikelen constateeren (1552, art. 20), dat de kerk van Jeruzalem heeft gedwaald, en die van Antiochië, en die van Alexandrië, en ook alzoo die van Rome. Niettemin wordt in vrijwel aile confessies van deze familie de roomsche kerk ook valsche kerk genoemd.

Moet men nu niet erkennen, dat de naam „valsche kerk" identiek is met „valsche vergadering", en dat dit zeggen wil: een vergadering, die de geloovigen wil bijeenbrengen, en - houden op aan de vergaderingswet ontrouwe normen?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen