Buitenland.

Amerika. Revisie der Westminstersche confessie.

De revisie der Westminstersche confessie, in de Presbyteriaansche kerken in Noord-Amerika steeds meer aan de orde gesteld, wekt ook de belangstelling der Lutherschen. De beweging, die zich openbaart ten gunste van eene verzwakking van de leer der verkiezing, komt in het gevlei van hen, die over het algemeen Luthers standpunt in de eerste en beste periode van zijn reformatorisch streven ten opzichte van de souvereiniteit Gods in de zaliging van den zondaar niet deelen, maar zich meer kunnen vinden in den middenweg, dien Melanchton wilde bewandelen. Geen wonder daarom, dat wij in een Luthersch orgaan de volgende beschouwing vinden:

„Reeds sedert eenigen tijd was er onder de Presbyterianen in Amerika ontevredenheid over de formuleering van onderscheidene leerstukken in de Westminstersche geloofsbelijdenis, en richtte zich de oppositie vooral tegen de leer der absolute predestinatie, gelijk die in den geest van Calvijn en Knox in het derde artikel uitgesproken is.

Dit bewoog eindelijk de General Assembly, de verschillende synoden voor de vraag te stellen, of en op hoedanige wijze de belijdenis kon en moest herzien worden? In het afgeloopen jaar en bij den aanvang van 1890 hebben onderscheidene synoden der Presbyterianen zich met deze vraag beziggehouden. In 33 presbyteriën, met 1198 predikanten en 170, 889 leden die toegelaten zijn tot het Heilig Avondmaal, waren de voorstanders eener herziening dikwijls verreweg in de meerderheid. Slechts 12 presbyteriën, met 449 predikanten en 80, 347 leden, hebben zich tegen de revisie verklaard. Karakteristiek zijn de verhandelingen van het presbyterium van New-York, dat zoowel in getal als door invloed het eerste is der Unie, Bij zijne vergadering in Januari spraken 70 leden zoowel voor als tegen de revisie. Ook de tegenstanders van de revisie toonden niet met de leer der predestinatie in te stemmen, maar waren van oordeel, dat het 't beste was de zaak te laten gelijk zij tot hiertoe geweest was, d. w, z, deze leer niet in aanmerking te nemen. De meeste leden wilden echter, dat het stuk der verkiezing eenvoudig geschrapt werd, omdat niemand er toch meer aan gelooft en m.en de Presbyterianen dikwerf om die leer aanvalt. Zeer veel verdedigers der revisie gaan over tot een ander uiterste en hebben Semi-Pelagiaansche denkbeelden. N iemand in een Gereformeerde kerk aanvaardt meer het leerstuk der verkiezing, gelijk het in de confessie geschreven is, in zijn geheel. Toen Dr. Hodge stierf, werd door de Gereformeerden zonder bedenking gezegd, dat met hem den laatsten consequent Gereformeerde in het graf gedragen was, en toch Hodge was van oordeel, »dat hij nog nooit van een Calvinist gehoord had, die de leer der onverkoren kinderen verdedigd had, totdat Dr, Krauth te Philadelphia hem in zijn geschrift: »Over den kinderdoop en de behoudenis van kinderen", volgens het Calvinistisch systeem, door citaten uit de oudste Fransche, HoUandsche en Schotsche godgeleerden het bewijs leverde, dat er een tijd geweest is, waarin deze leer voor een kenteeken der rechtzinnigheid gold.

Op genoemde vergadering te New-York liet Dr. Crosby zich als volgt hooren: »De eenige regel der kerk is Gods Woord, " Volgens hem moest de vraag gesteld; «Stemmen de geloofsbelijdenissen met Gods Woord overeen? Want het is te vreezen, dat men in deze zaak de inspiratie van elk deel der Schrift niet in het oog houdt, " Slechts éene uitdrukking vindt hij in het derde artikel, die tegen de Schrift ingaat, nl.: »De overige menschen heeft God besloten voorbij te gaan" (passed by), »Dit is in lijnrechte tegenspraak met Gods Woord, Wanneer ik deze uitdrukking zie, die een fatalistische leer stelt tegen den Bijbel van Genesis tot Openbaring, dan komt mijne ziel daartegen op", zeide hij Ook in andere stukken kon hij zich niet goed vinden doch kon ze laten staan; wel wordt er in de gelijkenis van den priester en den Leviet gezegd, dat zij voorbijgingen, maar niet van dien God, die de geheele wereld liefheeft. Daarom zag hij in het voorstel der revisie niets revolutio

nairs, maar beschouwde hij die als een poging om te behouden. Er was zeker grond voor.

Een andere invloedrijke leider, Dr. Van Dijke, sprak nog scherper tegen de Westminstersche formule en liet zijn standpunt nog duidelijker uitkomen. »Welk een revisie", zeide hij, »zal het zijn? Ik ben voer het voorstel, omdat het de leer der verwerping uit de belijdenis strijkt en de formulatie van een nieuwe, meer Schriftmatige leer aanbeveelt als grondslag voor eene vereeniging met andere Gereformeerde kerken. Het eerste, n.l. het schrappen van de leer der verwerping moet zoo spoedig mogelijk geschieden.... De hemelsche Vader bereidt een maal voor allen. Zullen wij zeggen, dat Hij den zondaar niet wil laten eten van de kruimkens, die van zijne tafel vallen? En waarom? Om logisch te blijven? Dit is slechts den raad van den Almachtige met de wijsheid der zeventiende eeuw meten. De leer der verdoemenis vóór de geboorte maakt den Bijbel tot eene verzameling van uitspraken, die met elkander in tegenspraak zijn. Zij is niet Evangelisch en staat in deze dagen in verband met de onchristelijke krachten der moderne denkwijze. Wij worden in de armen van Pantheïsme en Materialisme gedreven, wanneer wij niet vaststaan en zeggen: Onze wil is de onze. De verwerping is een verschrikkelijke leer. Dit adjectief is niet van mij, maar van Calvijn, die de leer der verwerping, om logisch te blijven, dreef, en de verdoemenis van kinderen leert."

Daarna zette hij zijn eigen standpunt uiteen, door te zeggen: »Ik weet niet, wat anderen doen zullen; maar ik van mijne zijde zal ook in de toekomst deze leer niet gelooven, er niet op letten en haar verwerpen. Ik zal leeren, dat Gods liefde geene grenzen heeft, en dat geen mensch gestraft wordt als alleen om zijne zonden. Is dat Calvinisme? Bij God, ik weet het niet, en geef er ook niets om; het is Christendom !"

Ook dr. Philip Schwaff, de bekende Presbyteriaansche geleerde, sprak er zich bij een andere gelegenheid over uit, dat devijfonderscheidingspunten van het Calvinisme zonder twijfel zouden geschrapt worden en dan »zullen wij zooveel nader bij onze vrienden, de Lutherschen, staan".

Zoo werden op de vergadering te New-York 93 stemmen voor en 43 tegen de revisie uitgebracht. Juist op dezelfde wijze verliepen de handelingen van het presbyterium te Chicago, het grootste na dat van New-York. Volgens het besluit dier vergadering moest de algemeene synode de revisie ter hand nemen en behoorden minstens de volgende drie zaken daarin uitgesproken te worden: i. dat het systeem der leeringen, die in de oude geloofsbelijdenis vervat zijn, onaangetast blijft; 2. dat zulke zinsneden, die voor verkeerde uitlegging vatbaar zijn en aanstoot geven, geschrapt worden; 3. dat de liefde Gods tot de wereld, en zijn wil dat een ieder het Evangelie gepredikt worde, duidelijker en nauwkeuriger uitgedrukt worden.

Hoe nu de revisie, die naar alle waarschijnlijkheid ondernomen wordt, uitvallen zal, blijft de vraag. De Presbyteriaansche kerk heeft blijkbaar den invloed van het Methodisme ondergaan, en het blijft de vraag of men bij verandering der belijdenis niet tot het andere uiterste, het Pelagianisme, vervallen zal. In elk geval zal er nog eenige tijd verloopen, voordat tot de revisie besloten en zij tot stand gebracht is, daar de algemeene synode de gemaakte veranderingen eerst aan het oordeel der verschillende synoden moet onderworpen, voordat zij wettig zijn ingevoerd.

Uit dit stuk uit de Allgem. Ev. Luth. Kirchenzeitung kunnen we zien, waar het in Ame» rika heengaat.

Het is voor onze kerken een spoorslag, om te waken voor de zuiverheid van de leer.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen