Gereformeerde Apologetiek - pagina 40

42

de Godskennis van den reiziger. Maar dat neemt niet weg, dat wij ook veel wèl weten, niet multa maar multum, niet kwantitatief, maar kwalitatief. Daarvan getuigt het dogma, dat gegrond is op Gods Woord. En dat mogen we ons niet laten ontrooven. Van de dogmatiek schreef BAVINCK eens: „Zij moet weer een normatieve wetenschap worden, kloekmoedig het autoriteitsprincipe huldigen en spreken in den absoluten t o o n . " ) Van nog meer kracht is het laatste bij de apologetiek. Want de dogmatiek kan niet volstaan met het dogma te exegetiseeren. Ze heeft ook nieuwe dogma-vorming voor te bereiden. Zij moet soms schoorvoetend wandelen om niet op zijpaden af te dwalen. Zij moet inderdaad ook problemen aanvatten. Doch de apologetiek heeft, wat door dogma en dogmatiek als ontwijfelbaar werd beleden en daarna werd aangevochten, ook als zoodanig te maintineeren. Binnen haar gebied valt slechts het niet-problematieke. Zij heeft erbij te volharden : wij weten in Wien en wat wij geloofd hebben. 118

Een derde gevaar eindelijk is hierin gelegen, dat men zoo dikwijls de apologetiek vervormen wil tot synthetiek. Maakte SCHLEIEHMACHER van haar een thetische, geldt zij ons als een antithetische wetenschap, velen leggen haar den last op een synthese te zoeken, welke als accoord van gemeenschap tusschen hen, die elkaar bestrijden, kan dienen. Maar hoewel wij de waarheidselementen in de verschillende stelsels en richtingen nooit mogen wegwerken, doch die als aanknoopingspunten hebben te waardeeren, zoo laten de dogma's der verschillende kerken geen versmelting toe — de vele mislukte Unionsbestrebungen bevestigen dit — en nog veel minder kan harmonie worden getroffen tusschen geloof en ongeloof. De toekomst van het reformatorische Christendom, wij zeggen het E L E R T na, ligt niet in de synthese, maar in de Distanzierung der U m w e l t . ) 1U

Worden deze gevaren gemeden, dan belooft de Gereformeerde apologetiek rijke vrucht. Zij stelt zich niet ten hoofddoel proselyten te maken — hoewel haar dat niet onverschillig is, — ook niet om de geloovigen zelf in hun geloof te bevestigen — ofschoon men de kracht, die er tot den twijfelende kan uitgaan, als hij merkt dat het geloof niet om een antwoord verlegen is, niet mag onderschatten, — maar om met wetenschappelijke middelen te pareeren elke stelselmatige poging, welke de waarheid Gods wil verkrachten, om heilig verzet te bieden tegen de

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen