Evolutie of revelatie - pagina 112

110 dat op den Babylonischen sabbath juist de meeste handelscontracten [werden gesloten en bij het volk van een rusten op dien dag daarom geen sprake kan wezen; 3o. dat het voorschrift te Babel, dat op deze dagen.de koning, priesters en dokters bepaalde werkzaamheden niet mochten verrichten, niet geschiedde om hun rust te gunnen of dien dag aan God te kunnen wijden, maar omdat die dag als een „booze dag" gold; en 4o. dat deze Babylonische sabbath op geregelde dagen in de maand weerkeert, terwijl de Israëlitische Sabbath niet met de maand maar met de week rekent en samenhangt met de schepping van hemel en aarde in zes dagen, waarna God ten zevenden dage rustte van Zijne werken. Men oordeele na al deze feiten, wat er overblijft van Delitzsch' bewering, dat de rijke Sabbatszegen, die ons geschonken werd in den Eustdag aan God gewijd, zonder twijfel aan Babel te danken is 1

151) Het voorkomen in Babel van een angelologie en demonologie evenals van Hades' voorstellingen is op zichzelf geen vreemd verschijnsel, daar de meeste volkeren aan goede en booze geesten gelooven en zich voorstellingen maken omtrent het voortleven na den dood. In hoeverre hier een oorspronkelijke traditie nawerkt is moeiltjk te zeggen; dat de slang bijna bij alle volkeren als een booze macht wordt beschouwd, schijnt een herinnering te zijn aan Genesis 3. Maar in geen geval kan de voorstelling van Delitzsch (eerste voordracht p. 37—43) juist zijn, alsof Israel dit alles aan Babel ontleend had. Vooreerst zyn de zoogenaamde „engelen" in Babel geen geschapen geesten maar dii minores, sterrengoden (Zimmern, I.e. p. 47) en dus toto coelo verschillend van wat de Schrift onder „engelen" verstaat. En ten tweede is de Hades of Scheolvoorstellmg hy do Babylonlërs uiterst gebrekkig ontwikkeld; vooral wanneer men haar met die der Bgyptenaren vergelijkt- Van een gericht over de menschelijke handelingen, een scheiding tusschen goddeloozen en rechtvaardigen, een opstanding uit het graf, oen hemel der zaUgheid is geen sprake, zie Dr. A. JEEEMIAS, Holle und Paradies bei den Babylaniern, 2e Auflage, Leipzig, 1903 (Der Alte Orient, 1 Jahrg. Heft 3), p. 24 en vv. Het doodenrijk is „ein mit Mauern umgebenes unterirdenes finsteres Bereich, voll von Staub, worin die Totengeister als schattenhafte Wesen hausen" (Zimmern, I.e. p. 50); het hoogste wat hier verkregen wordt, gelijk Delitzsch zelf zegt, is, dat de goeden mogen rusten op bedden „und klares Wasser trinken" (Eerste voordracht, p. 38). Wanneer Delitzsch hierbij opmerkt: „die babylonische Vorstellung von der Unterweltist doch um einen Grad freundlicher als die alttestamentliche", dan toont dit, dat Delitzsch de voorstelling van het Oude Testament eenvoudig niet kent. Ten slotte zij ook hier het oordeel van Zimmern vermeld: „ausdrückUch ist zu betonen, dass die . . . Idee einer von brennenden Feuer erfüUten Holle, dem Aufenthaltsorl der Gottlosen, als deren Gegensatz das Paradies, der Aufenthalts-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen