Strafrecht en rechtsstaat - pagina 53

51

'^"'wettige vrijheidsrechten, en in den regel nulla poena sine f lege. Daarin "^sprak de overtuiging van het bestaan van ^grenzen voor het staatsgezag, van een sfeer die door dat > gezag moest worden geëerbiedigd. Van meet af hebben deze z.g.n. grondrechten echter onder de doodelijke bedrei. _sing gestaan van de almachtige volonté générale. In den formeelen rechtsstaat zijn zij volkomen precair geworden, immers voor den wil van de volksvertegenwoordiging is niets heilig, zelfs de rechtsstaat niet. In het stelsel van staatsbestuur, dat zich in de praktijk heeft ontwikkeld, zijn de grondrechten in het algemeen toch geëerbiedigd gebleven. Het is naar deze practijk dat moet worden gezien, om het karakter van den thans bestaanden rechtsstaat te leeren kennen. Het is, zou men kunnen zeggen, de staat die in zijn organisatie tegenover het gezag de vrijheid waarborgt; het is het geheel van instellingen die de heerschappij van het recht verzekeren en aan de onderdanen tegen misbruik waarborg geven. Ik kan nu niet die instellingen (als het vertegenwoordigend stelsel, de verhouding van de verschillende organen van den staat) gaan bespreken; zij zijn niet in alle landen dezelfde; in Zwitserland bijv. behoort het referendum ertoe, en niet het stelsel van parlementaire kabinetten. De moderne rechtsstaat is het product van een historische ontwikkeling, niet een op \ ^ bepaalde beginselen consequent opgebouwde constructie.^ / Hij houdt in, materieel, de erkenning van eigeij rechten i v*^; ;,' buiten den staat, van een eigen sfeer, die de staat moet I .•£ ^ v | | / o n t z i e n , en, formeel, den eisch dat het staatsbestuur zichr ; ^ in het algemeen voltrekke naar rechtsnormen, naar regelsf ^_1, en niet naar willekeur; een eisch waarvan de regel nulla *""" ^^ poefla sine lege een uitvloeisel is. Op welke wijze deze rechtsstaat ook moge gegroeid en verdedigd zijn, betwist kan niet worden dat hij in de christelijke levensbeschouwing een machtigen steun vindt, i ja door haar wordt gevorderd, al is dit ook door christenen niet altijd erkend. „De mensch als het evenbeeld Gods, met een bestemming voor het eeuwige leven", aldus Krabbe,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen